BİR YAZ HİKAYESİ (Askıda)

5. BÖLÜM

Merhaba ❤️❤️

Nasılsınız?

Bölüme oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 🙏🏻🥺

Herkese iyi okumalar ❤️❤️

5. BÖLÜM

Başımın ağrısı ile yavaşça gözlerimi araladığımda karşımda Kuzey'i görmem ile şaşırdım.
"Kuzey."
Hiç beklemediğim bir şeyi yapıp bana sıkıca sarıldı.
"Beni çok korkuttun küçük deniz kızım."
Başım zonklarken kolumu Kuzey'in boynuna doladım. Vücudumun titremesiyle Kuzey'e sokulup daha sıkı sarıldım.
"Çok üşüyorum."

Beni ne ara kucağını aldığını farketmezken hemen beni kucağından yere indirip ağacın dibine oturttu. Üzerindeki beyaz tişörtü çıkarıp üzerime giydirirken karın kasları gözlerime çarptı. Spor yaptığı her halinden belli oluyordu ama karın kaslarının bu kadar iyi olacağını düşünmüyordum. Ağzımın suları akarken hemen gözlerimi karın kaslarından çektim.
~Kız ne haldesin hâlâ karın kasları diyorsun.
İç sesime göz devirirken Kuzey yüzüme gelen saçlarımı eli ile düzeltti.
"Burada ne yapıyorsun sen? Nasıl geldin buraya?"
Kuzey'in soruduğu sorulara cevap veremicek kadar başım ağrırken elimi başımın ağrıyan kısmının üzerine koydum. Elimde ıslak bir şey hissetmem ile elime baktım. Elimde kan görmem ile korkuyla ağlamaya başladım.
"Başım kanıyor."

Kuzey yüzümü ellerinin arasına alıp korkuyla bana baktı.
"Tamam sakin ol. Başını yaralamışsın ama ufacık bir şey. Hepsi geçecek. Sen sakin ol."
Burnumu çekip dolu gözlerle etrafa baktım. Hava kararmıştı ve her yer zifiri karanlıktı.
"Saat kaç? Abim beni merak edecek.Telefonum nerede?"

Korkuyla ayağa kalkıp etrafa baktım. Yerde ekranı kırılmış telefonumu görmem ile eğilip telefonumu aldım.
Dönen başım ile bir iki adım tökezlerken Kuzey koluma girip sinirle bağırdı.
"Başını yaralamışsın her yerinde çizikler var ama sen telefonunu arıyorsun. Okyanus sen delirdin mi?"
Kuzey'e cevap verme gereği duymayıp kolundan çıkıp birkaç adım yürüdüm.
"Bu nasıl oldu Okyanus?"
"Sana cevap vermek zorunda değilim. Ayrıca hâlâ sana sinirliyim."
"Biliyorum bana çok kızgınsın ama inan isteyerek yapmadım küçük kız."
Başımı çok ağrırken etraf da dönen ağaçlara baktım.
"Kuzey ağaçlar dönüyor mu?"
"Ne dönmesi Okyanus? Ağaçlar dönmüyor."
Görüş alanım bulanıklaşırken Kuzey yanıma gelip belimden tuttu.
"Benim bu halimden faydalanmaya mı çalışıyorsun?"
"Saçmalama Okyanus."
"Tabii canım saçmalayan benim. Sen sapık değilsin yani."
Kuzey bana göz devirirken belimden daha sıkı kavradı.
"Başını vurmuş ama hâlâ dil pabuç kadar."

Başım daha çok dönerken Kuzey'in kolundan tutundum.
"Her neyse bu nasıl oldu Okyanus? Çok kötü görünüyorsun. Yoksa biri bir şey mi yaptı?"
"Ben sana sinirlenince buraya geldim. Sonra bir şey beni korkutunca ben de koşarken düştüm galiba."
Beni kucağına alıp kaşlarını çattı.
"Aferin sana! Buraya tek başına nasıl gelirsin? Ne kadar korktum haberin var mı senin?"
Başımı Kuzey'in çıplak göğsüne yaslayıp gözlerimi kapadım.
"Çok mu korktun?"
"Evet çok korktum. Deliye döndüm. Benim yüzümden bu haldesin. Sana onları söylemeseydim bu halde olmazdın."
Soğuktan titrerken kolumu Kuzey'in boynuna doladım.
"Sen çok gıcık bir insansın bay beton kafa. O tüm söylediklerin çok ağır ama ben sana kızgın kalamıyorum. Bir sözünle kendini affettiriyorsun."

Söylediğim şeyle kahkaha atıp kollarıyla beni daha sıkı sardı. Sanki korktuğum ve üşüdüğümü hissetmiş olacak ki beni korur gibi bir hali vardı.
"Ben her zaman kendimi affettiririm küçük kız."
"Biliyor musun aslında gıcık bir insan gibi duruyorsun ama öyle değilsin. Hatta egoist bile değilsin. Sadece öyle görünmek istediğin için öylesin."
"Şışş gözlerini kapat hadi."
Gözlerimi kapatıp mırıldandım.
"Benden kaçıyorsun."
"Senden kaçmıyorum."
"Evet kaçıyorsun. Çünkü egoist ve gizemli tavırlarını anlayıp seni çözebiliyorum."
"Sen öyle san küçük kız."