İmkansız Aşk

Hortum

Arabaya kadar Cem ve Barlas bizimle geldi.İyice küçük çocuk yaptılar bizi, peşimizden geldiler buraya kadar.

"Tamam beyler gidebilirsiniz artık." dedim bıkmış bir şekilde.

"Tamam canım.Neyse yarın okulda görüşürüz." dedi Cem yanağıma masum bir öpücük kondurarak.

"Küçük hanım sıkıldı gel gidelim Cem."

"Tamam Barlas sana da iyi akşamlar." dedim gıcık gıcık.

"Aşkım yarın okulda görüşüceğiz.Ayy çok tuhaf oldu seninle aynı okulda olmak." diyerek araya girdi Eylül.

"Evet tatlım yarın görüşeceğiz.Hadi şimdi gidin."

"Resmen kovdun sevgilim ya."dedi Eylül ağzını yaya yaya.

"Kovmadım yani ben üşümeyin diye öyle dedim tatlım."dedi Barlas.

"Tamam neyse görüşürüz canım.Bunu unutmam ama."dedi Eylül.

Arabaya bindik.Eylül yol boyu Barlas'ı anlattı.Yarın nasıl davranacağını,ne giyineceğini sorup durdu.Bana da en yakın arkadaşı olarak ona tavsiye vermek düşerdi ve öyle de yaptım.Ve sıra malum soruya geldi.

"Eee siz Cemle ne olacaksınız?"

"Arkadaşız öyle de kalacağız."

"Saçmalama Mine.Çocuğun sana bakışlarını gördüm.Utanmasa dibine düşecek.Tatlı da çocuk,seni de gerçekten sever.Sana bakarken gözlerinin içi parlıyor.Sen de böyle birini istemiyor muydun?Sana deli gibi aşık olan birini."

"Tamam Eylül yeter.Öyle bir şey yok olmayacak."

"İsmail abi Eylül'ü de evine bırakır arabayı da evin önüne park edersin.Yarın da beni almadan Eylül'ü alırsın."dedim arabadan inmeye hazırlanmıştım.

"Mine sarılmak yok mu?"

"Unutmuşum Eylül.Hem nezleyim sana da geçmesin."Şu an sana sarılmak içimden gelmiyor nezle bahane.

"Tamam canım sonra görüşürüz."

Arabadan inip kapıyı çaldım.Annem açtı.Biraz sohbet ettik falan.Sonra pijamalarımı giyip doğru yatağa gittim.Tabi ki gün bıyu yaşadığım şeyleri düşündüm.Barlas hayatıma girdigireli her şey değişmişti.
...

Ertesi sabah Eylül'ün aramasıyla uyandım.

"Günaydıııın.Şimdi bugün Barlas okula gelecek ya ben ne giyeceğim?"

"Sana da günaydın.Sen bilirsin ne giyineceğini."Sanki benim söylediklerim umrunda.Benim zevkime hiç güvenmez.Hem bıktım artık bana Barlas'ı anlatmasından.Canım acıyor hem de çok ama yaşadıklarımı anlatacağım en yakın arkadaşım bile yok.Var ama anlatamıyorum aslında.Ne kadar boktan bir durumdayım.

"Mine orada mısın?"

"Efendim"

"Mine napacağım ben?"

"Şimdi ben duşa gireceğim sen de gir sonra da bir kendine gel.Görüşürüzz."

"Görüşürüz."

Hemen banyoma koştum.Bu konu da takıntılı olduğumdan babam dairenin planına benim odama da banyo eklemiş sağolsun.Hemen yüzüme birkaç maske yaptım sonra duşa girdim.Tabi keşke iş bunla bitse.Dolabın başında bornozla dikiliyordum.

Annem içeri girdi.

"Mine ka..."

"Sana da günaydın annecim."

"Sen kendin mi uyandın."

"Aslında biraz Eylül'ün yüzünden oldu ama."

"Eylül birine mi aşık?"Müneccim gibi kadın benim bu annem ya.