İmkansız Aşk

Tamamlanamayan Cümle

Sabaha kadar uyuyamadım. Düşündüm düşündüm.En doğru kararı verdim.Hem kendim hem de diğerleri için...Belki alacağım kararlar üzücü olacak ama en mantıklısı bu.Onları üzmemek yormamak ve ilişkilerimizi zedelememek için en iyisi bu.Barlas'ı belki zamanla unuturdum.Unutmasam bile ona hissettiklerim azalır.

Hem ne demişler gözden uzak olan gönüldende uzak olurmuş.Yani öyle umuyorum.Hem her duyguyu bastırabilecek bir duygu vardır.Belki bir gün Barlas'a aşık olduğum kadar başka birine aşık olurum.Hala Barlas diyorum ya kendime inanamıyorum.Cem hayatını bana adayan Cem,dünyanın benim etrafımda döndüğünü hissettiren Cem, hayallerimi gerçekleştiren Cem, beni kendinden daha çok düşünen Cem peki o bütün bunları yaparken benden aldığı karşılık ne koca bir hiç.O benden çok daha fazlasını hak ediyor.Benim ona verdiğim hep acı olacak.Belki en fazla içten olmayan bir gülümseme.Bunları düşünürken artık uykusuzlukdan ağrıyan başımla savaşmayı bırakıp ona teslim olmaya karar vermiştim.
...

Yine Cem için harika görünmeye karar verdim çünkü bu kadar boktan durumun içinde yanımda bir tek o vardı.Benin tüm bu kötü olayların içinden çekip kurtaran oydu.Gerçekten her ihtiyacım olduğunda yanımdaydı.Sırtımı yaslayabileceğim tek insan o tabi ailem dışında.Onu üzmemek üzere aldığım karar canını yakacak.Üzülecek belki de ağlayacak hatta benden nefret edecek ama en iyisi bu.En iyisi benden uzakta olması.

Sonra kıyafet denemeye başladım.İlk başta mini siyah bir elbise giyindim ama sonra üşüyeceğimi düşünerek giyinmekten vazgeçtim.Pembe dantelli bir elbise giyindim tenime çok yakışmıştı ama çok hanım hanımcıktı.Onu da üstümden çıkardım.Tabi annem kızmasın diye hepsini bin bir özenle geri yerine yerleştiriyordum.Şu an kafamın dağılmasına tek iyi gelecek şey görünümümü düzeltmek.Daha güçlü görünmek her şeye,herkese inat.Gerçi hangi kıza iyi gelmezki alışveriş,çikolata ya da kıyafet denemek.

En son krem bir elbise giyindim altınada kahverengimsi topuklu ayakkabı giyindim.Kahvaltımı ettim.Saçlarımın ucuna su dalgası yaptım ve artık hazırdım.Her zamanki gibi makyajı doğal tonlarda yaptım ama gözlerimi biraz daha ortaya çıkardım.

Arabam yapıldığı için kendim gidecektim.Tabi bu süre içerisinde ehliyetimi de almıştım.Aslında itiraf etmem gerekirse Cemle yolculuk eğlenceli oluyordu.Bindim arabama,basabildiğim kadar gaza bastım.

Okulla evin arası yarım saati ve ben 15 dakika içerisinde okuldaydım ama tabi bu sırada basılan kornanın haddi hesabı yok.Anca kafamın içindeki sesleri böyle bastırabilmiştim.

İndim ve ben erken geldiğim halde Cem beni bekliyordu.Arabadan ayağımı attım aynı filmlerdeki gibi olmuştu.Çantamı aldım.

Cem gülümsedi ve ıslık çaldı.

"Vay vay vay."dedi.

"Utandım ama"dedim.Bu sırada Cem'e sarıldım.Elim hala omzundayken

"Sen ne kadar erken gelmişsin.Beni çok mu özledin?"dedim.

"Çoook."dedi gülerek.

"Sevgilime bak sen taş gibi olmuş."dedi.Onu daha önce hiç böyle konuşurken görmemiştim.Bu konuşma tarzı beni şaşırtmıştı ama sonrasında sadece içten bir gülümsemeyle yetinmiştim.Tamam doğruyu söylüyorum egom tavan yaptığı için bir şey söylememişde olabilirim.Her kıza olur böyle kim söylerse söylesin beğenilmek hoşumuza gider.Hem bunu söyleyen okulun en yakışıklı ve popüler çocuklarından biri olan Cem olunca daha bir hoş oluyor.

Bu sırada Barlas arabasından Eylülle berabar indi.Eylül dünkü kıyafetlerini giyinmiş.Üstünde birkaç değişiklik yapmış.32 diş birden sırıtıyordu.Bu kız da iyice orospu oldu.Artık en yakın arkadaşım olduğundan emin değilim çünkü artık onu tanıyamıyorum.Barlas onun aksine yere bakıyordu ve çok mutsuz görünüyordu.Saçı başı dağılmıştı.Kıyafeti de ilk defa özensizdi.Sanki bu durumdan utanıyordu.Oysa benim bildiğim böyle durumlarda kızlar utanır.Hele söz konusu Barlas gibi her gün başka bir kızı yatağa atan biri olunca.