1.Bölüm

211 17 3
                                    



- "Konuş artık Dilan konuş yeter susma karşımda SUSMA!"

"Anlatamam." diyebildim sadece

-"Benim bilmediğim şey herneyse bu gece anlatıcaksın bana Dilan."

(Sustum sadece sustum...)

-"Söyle Dilan benden sakladığın şey ne , neden susuyosun Hanh NEDEN SUSUYORSUN!"

Bi anda istemsizce gözümden yaşlar akmaya başladı ve ben bu kez bu kez durduramadım hıçkıra hıçkıra ağladım ...Kafamı kaldırdığımda Baran'ın gözlerindeki o öfke yerini şaşkınlık ve üzüntüye vermişti bunu hissetmiştim.


   O gece Baran herşeyi öğrenmişti. İnanıp inanmamakta ona saklıkalmıştı ...

İNAN BANAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin