Bozuk Psikolojiler [ASKIDA]

°•7•°

1 Hafta Sonra...

kirik1nefes

Herkes çok mutlu bir şekilde oturuyordu. Tabii ki Temmuz'un düşmanlarından kaçmak amaçlı buraya geldiğinden bi' haberlerdi. Aniden kapı çalınca Temmuz telaşlanmıştı. Ya bulmuşlarsa? Ya herkesin gözü önünde onun biletini keseceklerse? Hayır bu düşümceleri aklından silmesi lazımdı. Onu burda kimse bulamazdı.

Mia elindeki yarım kiloluk nutella ile birlikte kapıya yöneldi. Kapıyı açtığı anda ilk önce bakışları sütun gibi bacakları buldu. Yavaş yavaş yukarıya çıkınca bu kişinin Leyla dışında birisi olmadığını anlamıştı. Sevincin getirdiği ani reflekse kavanazu bıkarıp Leyla'ya sarıldı. Kavanoz yerle buluşup binlerce parçaya bölünürken Leyla ve Mia umursamadan sarılıp içeriye girdiler.

Şimdi ise herkes rahatça oturuyorken Temmuz hiç rahat değildi...

O an tekrar kapı çaldı. Temmuz emin olmuştu onu bulmuşlardı. Kalkıp kapıyı açtı. Beklediği ona doğrultulmuş soğuk namlulu bir silahken karşısında 20 lerinde bir genç ve yanında da aynı yaşlarda bir kız vardı. Diğerleri de kapıya gelince Temmuz geri çekildi.

Leyla gence sarılınca sevgilisi olduğunu anladı, Temmuz. Ama onun aklı gençte değildi ki...

İçeriye geçen kızın ardın bakakaldı. Kendine gelmeliydi. Zorla bile olsa nişanlıydı. Sevmese bile o kadına ihanet edemezdi.

Kızlar bir köşede oturmuş sankince sohbet ederken Temmuz hâlâ Haziran'a bakıyordu. Güzelliği onu mest etmişti.

Temmuz'un bu hallerini fark eden Yaren hemen nişanlısının yanına sokuldu. Biliyordu adamın onunla asla severek evlenmeyeceğini. Bu yüzden devreye onun işlerini karıştırmıştı. Bilerek kendini düşmanlara sergilemiş ve Temmuz'un can evi olmayı başarmıştı.

Evet yalan söylediği için ve bu adamla evlenmek adına kendini tehlikeye attığı için pişmandı ama değerdi. Temmuz onun olsun yeterdi. Anlaşması bitince zaten gidecekti buralardan. En azından sevdiğiyle olup gitmeyi tercih ederdi.

Ona sokulan Yaren'e tebessüm ederek kolunun altına aldı, Temmuz. Sırf sevmediği için ona kötü davranması gerekmezdi değil mi? Hele hele herkes onları deli divane sanarken...

Temmuz gibi Haziran'da eve girdiği andan beri ondan başka bir şey düşünemiyordu. Nişanlısıyla olan yakınlaşmalarına dayanamayıp ayağa kalktı genç kız. Kalbi acımıştı.

"Kuzularım ben yukarıdayım. Bunaldım." Mia ve diğerleri gülerek kafa sallayınca gülümseyip hızlıca yukarıdayı balkona çıktı. Salıncakta oturup çokta güzel olmadığını savunduğu ama aslında çok güzel olan sesiyle bir kaç şarkı mırıldanmaya başladı.

"Yerle bir oldum,
Senle bir olamıyorum bir türlü...
Yerle bir oldum,
Senle bir olamıyorum bir türlü..."

"Bana göre hava hoş,
Ne istersen...
Kurmuşsun kafanda zaten...!¿?"

"Güzelim bizde taze bitti aşk dedikleri o saçma şeyden...
(Aman Aman)"

Haziran kendini kaptırmış ve telefonunda da açtığı şarkıyla birlikte balkonda çılgınca dans ediyordu.

"Kapına kul köle olamam,
(I-ı)
(Hayır)
Yaralarına tuz basamam,
(I-ı)
(Hayır)"

"Yana yakıla seni arayıp dursam...
Hoşuna gider ama ben o adam olamam..."

Arkasından şarkıya eşlik eden yabancı sesle duraksayan kız arkasını döndü. Döndüğünde tabii ki de arkadaşı Enes'le burun buruna gelmeyi beklemiyordu.