Bozuk Psikolojiler [ASKIDA]

°•9•°

Burcu Taylan Güneş

"Yasir oğlum... Burcu... Hamile." Duyduğum şey ile Yasir'e döndüm. Beklediğim bana şaşkınca bakması değildi. Sanırsın daha ilk kez- Tövbe Yarabbim! Ah ilerizekâlı(!) sevdiceğim...

"Yasir kendine gel aşkım." Yasir transtan çıkıyormuş gibi irkilip bana döndü ve anında sarıldı. Kulağıma durmadan "Baba Oluyorum" diye fısıldıyordu. Ama ben bunu yirim!

"Baba oluyorum Burcu ben!" Geri çekilip konuşması benimde yeni farkına vardığım bir gerçekle yüzleşmeme neden olmuştu. Hamileydim ve anne oluyordum. Bunu anlamamla sevinç göz yaşlarıma ve ağzımdan kaçan hıçkırığa engel olamamıştım.

"Tamam. Ağlama sevgilim." Beni sakinleştirmeye çalışsada kendisi de ağlıyordu.

"Yasir... Anne oluyorum ben... Yasir ben anne oluyorum!" Sevinçten yüksek çıkan sesimle birlikte daha çok ağlamaya başlamıştım.

Sonunda sakinleştiğimizde doktora döndük. Kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Bana bakmayı kesip Yasir'e döndü.

"Oğlum sevindiniz filan ama benim dikkatimi bir şey çekti... Burcu 2,5 aylık hamile ama sen daha yeni evlendik diyorsun. Ben bir DNA testi yaptırmanı tavsiye ederim." Duyduklarımda birlikte yüzümdeki gülümseme silinmişti.

"Abi? Ne diyorsun sen?" Yasir benden önce şaşkınlığını atıp doktora çıkışmaya başlamıştı. Bense sadece donuk bakışlarla onları izliyordum.

"Oğlum sadece emin olalım dedim yani daha dün evlenmiş-" Yasir elini kaldırıp durmasını işaret etmiş ve sinirle ayağa kalkıp kendini dizginlemeye çalışmıştı.

"Abi sen ne dediğinin farkında mısın? Karım lan o benim karım. Karım! 'Burcu seni aldatıyor' demenin en nazik şekli bu Abi! Doğru daha dün gece evlendik ama bizim 3 yıldır bir birlikteliliğimiz var. Gerek o yönde gerek sevgili yönü de oldu elbette ki. Şimdi gelmiş bu çocuk senden olmaya bilir diyorsun Abi!¿" Yasir'in canının yandığını ben anlayabiliyordum ama Şahin Abi anlayamamış olsa gerek ki hâlâ devam ediyordu.

"Valla ben bilmem oğlum. Güneş ve annesi bana 'Yasir ve kız arkadaşı sana gelecek onlar daha yeni evlendi işte ama kız hamile. Yasir'e kakalayacak onun bunun çocuğunu fahişe' dedi. Ben nerden bileyim oğlum yalan söylediklerini?" Duyduklarımla daha da donup adeta yerime mıhlanmıştım. Yasir'se tamamen delirmiş ve benim elimden tuttuğu gibi dışarıya çıkmıştı. Sert adımlarıyla adeta yerleri kırarken beni de ürkütmüyor değildi. Bense hâlâ kendime gelememiştim.

Ne ara hastahaneden çıkıp arabaya bindiğimiz ve eve geldiğimizi hatırlamıyordum. Üstelik ben daha kendime gelememişken Yasir çoktan onları eve çağırmış ve gelmelerini bekliyordu. Bense halıya boş boş bakmakla meşkuldum.

Ben halıyla bakmaya devam ederken Yasir önümde eğilip ellerimi tuttu. Ona döndüm.

"Sevgilim... Toparlansan mı acaba? Lütfen..." Söylemesi çok kolaydı. Ama atlatamıyordum işte. Napabilirdim ki?

"Seni aldatmadım ben. Ben seni aldatmadım. Yapmadım." İstemdışı kelimeler dudaklarımdan dökülürken Yasir beni kendisine çekip sarılmıştı. Bense hâlâ "Yapmadım" diye sayıklıyordum.

"Burcu...! Tamam. Biliyorum yapmadın. Sakin ol." Geriye çekilip yüzüme baktı. Ona odaklanmaya çalışırken görüşüm bulanıklaştı ve etrafı görememeye başladım. Son hatırladığımsa Yasir'in "Burcu" diye seslenişi oldu.

***********

Yasir Güneş

Burcu kollarımda yığılırken elimden gelen sadece yüzüne hafifçe vurup ona seslenmekti. Onu bu hallere sokanlara asla acımayacaktım.