Ayçiçeği / +18 {Tamamlandı}

Ayçiçeği 8

Alazdan...

"Ayçiçeği!"

Hızla elimi öne doğru atıp Ayçiçeğinin kolunu tuttum.

Onu bırakmak istemiyordum.

"Alaz! Yardım et!"

Sesi titriyordu.

Oldukca çok korkmuş olmalıydı.

Ayçiçeği'ne attığım bir adım ile kafamda bir acı hissetmem bir oldu.

Ayçiçeği'nin eli öylece ellerimin arasından kayıp gitti.

Kafamdaki acı ile olduğum yere istemsizce oturdum ve elimi kafama götürdüm.

Elime bulaşan sıvının kan olduğunu anlamam çok uzun sürmedi.

Yavaşça yerden kalktım ve hızlı adımlar ile aşağı indim.

"Atakan!"

Lanet olsun, bu gün Atakan izinliydi.

Telefonumu çıkarmak için elimi cebime koydum ama telefonumu yukarda düşürmüştüm.

Zorla yukarı çıkarak, telefonumu yerden alarak Atakan'ı aradım.

"Alaz bey?"

"A-Atakan ya,"

Daha cümlemi bitirmeden üstüme çöken ağırlık yüzünden yere yığıldım.

"Alaz bey, hemen geliyorum."

Atakan'ın sesini duyuyordum ama sesin nerden geldiğini bilmiyordum.

***

"Atakan!"

Sesim oldukca yorgun ve kısık çıkmıştı.

"Alaz bey, kıpırdamayın."

Kıpırdama mı?

Atakan ciddi miydi?

Gözlerimi etrafta gezdirerek Ayçiçeğini aradım.

Ama o yoktu.

Telaşla olduğum yerden doğruldum.

Atakan telaş ile yanıma geldi.

"Alaz bey, yavaş!"

Acı ile kafamı tutarak "Ayçiçeği?" diye bağırdım.

Bunun saçma bir kabus olmasını dileyerek gözlerimi kapıya çevirdim.

"Atakan!"

Atakan pişmanlık ve acı dolu bir yüz ifadesi ile bana bakıyordu.

"Nerde?"

Sessizdi.

"Sana diyorum, nerde o?"

Kapı açıldı.

Gelen kişinin Ayçiçeği olmasını dileyerek kapıya döndüm.

Ama gelen kişi doktordu.

"Alaz bey, uyanmışsınız."

Sinirle doktora bakarak "Çıkar beni burdan!" dedim.

***

"Alaz bey, lütfen doktorun dediğini duydunuz, biraz yavaş olun."

Sinirle Atakan'a döndüm.

"Lanet olsun Atakan farkında mısın? Ayçiçeği yok!"

Atakan'ın arkamda bırakıp eve doğru ilerledim.

"Alaz bey, Ayçiçeği hanım için neden bu kadar telaşlısınız?

Olduğum yerde kalakaldım.