Ayçiçeği 14

9K 168 20
                                    

"Atakan?"

"Efendim Ayçiçeği Hanım?"

Sessizce gözlerimi açıp araba camından dışarı baktım.

Etraf çok sakindi.

Güneş batarken etrafına bıraktığı turuculuklar denize yansıyor, denizin dalgaları ile çok güzel duruyordu.

Sahilde kimse yoktu.

Yavaşça kapıyı açtım.

İçeri vuran havanın ılık soğukluğu ile derin bir nefes aldım.

Gözlerimi bir süre denizde gezdirdim.

"İnmicek misiniz?"

Atakana döndüm.

Sessizdim.

Hiç bir şey demedim.

Nedense konuşasım da yoktu.

Sessizce arabadan indim.

Ama Atakan inmedi.

Kapıyı kapamamı bekliyordu.

Yavaşça kapıyı kapattım.

Atak ise bir saniye bile beklemeden gaza basıp gitti.

Telaşlanmam gerekirdi.

Ama benim umurumda değildi.

Denize döndüm.

Denize doğru yürüdüm.

Ayaklarım altındaki kuru kum önce ıslak kum sonra su oldu.

Ayaklarım sudaydı.

Denizin tuzlu suyunda.

Ayakkabım yoktu.

Bir süre öylece ayakta durup batan güneşe baktım.

Güneşin bıraktığı turunculuk yavaş yavaş mor oluyordu.

En sonunda yoruldum.

Yavaşça güneşe sırtımı dönerek kuru kumlara geçtim.

Oturdum.

Güneşi izlemeye devam ettim.

Biri vardı.

Arkamda.

Ayakda duruyordu.

Kim olduğunu bilmiyordum ama kokusunu alıyordum.

Bu oydu.

Bu Alaz idi.

***

Araba hareket ederken hiç bir şey söylemeden öylece dışarı baktım.

Konuşmak istemiyordum.

"Ayçiçeği?"

Cevap vermedim.

Belki sinirlenirdi ama ben cevap vermedim.

"Gerçekten? Konuşmayacak mısın?"

Tek istediğim o sahile geri dönüm tekrar bir kaç saat boyunca yanlız kalmaktı.

"Ayçiçeği?"

Araba bi anda durdu.

Alaz bana bakıyordu ama benim ona bakma gibi bir niyetim yoktu.

Gözlerim hala dışardaydı.

Birden pencerem açıldı.

"Biraz rahatla."

Ona cevap vermek istemiyorumdum.

Sesi hoşuma gidiyordu ama onunla konuşmak istemiyordum.

Artık sussun istiyordum.

Ayçiçeği / +18 {Tamamlandı}Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin