Uzun zamandır kendime dönüp bakmıyorum. Ne zaman ne hissettim, şu an ne hissediyorum bilmiyorum. Bir şeylerin üzerine düşünmek için kendimi o kadar yorgun hissediyorum ki içinde takılı kaldığım boşlukta süzülüyorum. Bir şikayetimde yok bana sorarsan ama gün geliyor hissetmemek, düşünmemek bile yoruyor. Sebebini de biliyorum aslında. Takıldığım yerden kalkmam gerekiyor. İtelediğim tüm sorunlarımı tek tek halletmem gerekiyor ama o kadar isteksizim ki bu duruma karşı. Dağ gibi büyüyen dertlerimin karşısında sandalyeme kurulup bir sigara yakıyorum. Üstüme üstüme gelmeleri, beni içten içe boğmaları hiç umrum değil. Boğulan benim. Bunu gören benim. Yine de kendi karşıma geçip keyif yapanda benim. Kendimin kendimle nasıl bir dersi var çözemedim henüz. Bir gün düştüğüm yerden tek hamlemle hiç yıkılmamış gibi kalkıyorum başka bir gün sanki hiç kalkamayacakmış gibi orada kalıyorum. Bilemiyorum. Aklım bir şeylere ermiyor. Yirmi yaşımın sonlarındayım şimdilerde. Sorsan kendini ne kadar tanıdın diye iğne ucu kadar fazla bir cevap olur.
Hissetmek istediğim çok şey var şimdilerde aslında. Böyle koyvermişliğim yanında özlüyorum bir şeyleri. Yeniden sıfır dertle gülmek mesela. Her gülüşümde bir dert çöküyor çünkü gözlerime. Bakanlar anlamaz ama olsun. Dolu dolu ağlayamıyorum mesela artık. Böyle boğazım taş gibi oluyor da bir damla düşmüyor gözümden. Birini istiyorum hayatıma çünkü severim sevgimi paylaşmayı ama kime yaklaşsam kutuplaşıyor sol yanım. Öylece kalakaldım bütün yarım duyguların arasında. Eskiye özlemimden mi geleceğime çabasızlığım bilemedim.
Yine bulamaç oldu tüm düşüncelerim. Yazmayı özlemiyorum ama yazmaya başladığım an her şey dökülmek istiyor. Her birini döksem şuraya sabaha zor çıkarız. Susarım ben zaten. Önceleri sevmezdim ama biri geldi, biri gitti. Susmayı öğrendim onunla. Konuştumda bir kere duymadı çünkü. Dedim kendi kendime konuşunca duyulmayacaksan susupta içinde çöplük yarat. Söyleyemediğin her şeyi at içine. Uzun zamandır böyleyim. Kendi içimde koca bir çöp yığınıyla kalakaldım. Öyle. Neyse. Üzücü çoğu şey ama üzülmek bile yarım ben de.
Bu gece huzursuz değilim. Umarım çabucak yatarım.
Bu gecemin dileği tüm yarım kalmış duyguların tamamlanması adına. Bu kadar.
