hayatımı hiçbir yerinden turup yoluna koyamıyorum. hallettiğimi sandığım her problem daha da düğümlenip çıkıyor karşıma. çabalamaktan ve sonuç alamamaktan yoruldum. üstüme üstüme atılan yüklerden yoruldum. güçlendiğimi hissettiğim an tek bir tekmeyle yerle bit olmaktan çok usandım. elimi tuttuğunu sandığım herkesin bana çelme taktığını görmek canıma tak etti. çabaladığım her an önüme konan taşlara çarpmaktan paramparça oldum artık. çeke çeke yoruldum bu hayatın çilesini. kendimi bir kutuya koyup kaldırmak istiyorum artık. yok olmak istiyorum. oynadığım 'ben iyiyim, problem yok' oyunları canıma tak etti. insanlara kendimi iyiymiş gibi göstermekten usandım. kimseye görünmek istemiyorum artık. tuttuğumu sandığım ellerime yaklaşamamışım bile. mutlu değilim. mutlu değilim. olamıyorum. güldüğüm anlarda ki boğuluyormuşum hissi peşimi bırakmıyor. insanları tatmin edemiyorum. kimseye yetemiyorum. kendime yetemezken onlara çare olmamı bekleyenleri anlayamıyorum. beklentilerinizi karşılayamıyorum. beklentileri istemiyorum. bir kere de benim beklentilerim olsa. bir kere de birileri benim bu hallerimi görse. en bencil gözükürken aslında en düşünen olmaktan yoruldum. sizler üzülmeyin diye gülümsemek beni yordu. nereye gideceğimi, kime yaslanacağımı bilmiyorum. yaslanabileceğim herkes bana çukur olmuş. yine kalmışım bir başıma karanlıklarda.
