yağmur yağıyor. huzursuzum. bir sürü düşüncenin ağındayım. kendimden de yoruldum artık. dün öfkemle yanıp tutuşurken bu gün büyük bir boşluğun içindeyim. neredeyse tüm hislerim kaybolmuş gibi. ama içimde bir yerde git gide siyahlara bürünen o yerin varlığı hep var. kendi karanlığımda boğulacak gibiyim. yoruldum. kendimden de yoruldum. belki de boğulmuşumdur. artık aynalara dakikalarca bakamıyorum. gözlerimin büyük bir boşluğu yansıtmasını kaldıramıyorum. artık yalandan gülüşlerimden de usandım. kendimi kapatmak istiyorum. kendimi silmek istiyorum. varlığımı saklamak. bu üzüntüleri taşımaktan çok yoruldum. her şeyin sonunda yine yapayalnız yüklendim acıları. artık bunu da sorun edemiyorum. inandım çünkü yalnızlığa. aylar önce sorulsa en büyük korkuma yalnızlık derdim. şimdi tam ortasındayım. umutlarım yok artık, beklentilerim. yaşadıklarım, yaşayacaklarım sadece benim doğrularımmış. inancımın kırıkları kaldı ellerimde. bu gün üzülsem yarın gülerim demiştim. artık daha da üzgünüm.
yağmur yağıyor.
