Sabah olanlardan sonra, her ikisi de utandıklarından birbirlerinin yüzlerine bakamamışlardı. Jimin için o anlar gerçekten, büyüleyiciydi. Chaeyoung'un mutlu olduğu her an, onun için büyüleyiciydi.
"Geliyorum, Jimin! Birazdan ineceğim!"
Chaeyoung'un sesini duyduğunda kafasını kaldırdı. Yanda duran aynaya baktığında, gülümsediğini fark etti. Onu düşünmek, gülümsetmişti. Farkında olmadan, onun büyüsüne kapılmaya başlıyordu. Parmaklarını dudaklarına götürdü. "Tanrım, ona karşı neden hisler beslemeye başlıyorum? Bu doğru mu?"
Kendi kendine konuşurken, Chaeyoung aşağıya inmişti. Jimin'in dediklerini de duymuştu ve bu onu gülümsetmişti.
"Geldim! Nasıl olmuşum?" deyip etrafında döndü.
Jimin, Chaeyoung'a baktı. Çok güzel olmuştu, çok. Hayranlıkla baktı ona. "Gerçekten.. çok güzel görünüyorsun. Elbise çok yakışmış."
Chaeyoung, atan kalp atışlarını umursamadan gülümsedi. "Teşekkür ederim, sen de çok iyi görünüyorsun."
Jimin, gülümsedi. "Çıkalım mı?"
Chaeyoung, kafasını salladı. Çantasından telefonunu çıkardı. "Evet, çıkalım ama önce fotoğraf çekinelim. Olur mu?"
"Tabii ki de olur, güzellik. Gel yanıma." deyip gülümsedi.
Chaeyoung gülerek Jimin'in yanına geldi. "Gülümse, çekeceğim." dedi heyecanla.
Jimin, telefona baktı ve gülümsedi. Chaeyoung kafasını Jimin'e yanaştırdı ve o da gülümsedi. Fotoğrafı çekti ve telefonu yaklaştırdı. "Çok güzel oldu! Şahane görünüyoruz, baksana!" deyip telefonu Jimin'e çevirdi.
Jimin telefona baktığında gülümsedi. "Evet, çok güzel çıkmış. Ben de beğendim."
