Ambivalans II ChanBaek

2. Bölüm

Bölüm Başlangıç Tarihi: 19 Temmuz 2021

Bölüm Başlangıç Saati: 03:07

Bölüm Bitiş Tarihi: 09 Eylül 2021

Bölüm Bitiş Saati: 00:23

........................................

2. Bölüm 'Çalınan Ruhlar Uğruna Yakılan Geceler'

Dudaklarımdan süzülen kan, üzerinde uzandığım yatağımı kirletirken, karanlık odanın bir köşesinde geçmişime ait anılarım yeniden hayat bulmuştu.

Karga karanlığa inat gözleri ile etrafa korku dolu bakışlar atarken annem elindeki kemerle üzerine ölüm gibi eğilmiş, küçük oğlanın korkusundan zevk alıyordu.

Uzanıp o anıyı kovmak istedim ancak bedenim, kontrolüm dışında, tek yaptığı nefes alıp vermekti.

Titreyen bedenim geçmişin içinde sıkışıp kalmıştı ve bunu engelleyebilecek gücü kendimde bulamıyordum artık. Çocukluğum o kadar yorgundu ki tek istediği biraz uyumaktı.

Karga; annemin gözlerinde gördüğü yansımasıyla kendinden nefret ederken, dudaklarının çevresini kaplayan siyah ipleri parmak uçlarıyla çekiştiriyordu.

Annemin durmasını istiyordu.

Bende annemin durmasını istiyordum.

Zihnimin içindeki canavar eğlenerek bizi izlerken eğilip kulağıma fısıldadı: "Onu kurtaramadın!"

Sözleri öylesine canımı acıttı ki uzanıp kafasını yere vurduğumu hayal ettim. Zihnimin içine annemin elleriyle yerleştirdiği canavarları bir bir darağacında astığımı hayal ettim. En sonunda da kendi ayaklarımın altındaki iskemleyi tekmeledim.

Kapı açıldığında köşedeki geçmiş bir sis bulutu gibi dağıldı.

"Şu haline bak." dedi kalın bir erkeğin sesi. Karanlık odada ne görüyordu emin değildim ancak bunun hakkında düşünemeyecek kadar yorgundum. Karga'nın burada bir yerlerde işkence görmesi fikri beni fiziksel şiddetten daha kötü yaralamıştı ki Jongin'de bunu fark etmiş olacak ki beni tekmeleyen Yeji'nin ardından yanıma eğilip her seferinde Karga'nın nasıl acı içinde kıvrandığını anlatıyordu.

"Şöyle dön bakalım."

Bir çocukla ilgilenir gibi bedenimi kendine doğru çevirdiğinde sırtımdaki yaralar yüzünden dudaklarımdan bir inilti döküldü. Gözlerim hızla açılıp kapıya döndüğünde adam da şaşırmış benim gibi kapıya bakmıştı.

Annemin sesimi duymasından korkan yanım dudaklarını hızlıca birbirine bastırırken, kendime annemin burada olmadığını söylemek zorunda kaldım.

Annem burada değildi.

Acı dolu iniltilerimi duyup beni dövmeye gelemezdi.

Islak bir bez önce yüzümde sonra da bedenimin geri kalanının da usulca gezinirken gözlerimi kırpmadan karanlıkta yaptığı her hareketten emin olan adamın gölgesini izledim. Yaralarımın üzerinden usulca geçmek dışında saldırgan bir tavrı yoktu bu yüzden sessizce işini bitirmesini bekledim.

Başımı büyük elleriyle kavradığında ellerim ellerini bulmuş tırnaklarım etine gömülmüştü ancak o bunların hiçbirini umursamadan kaldırdığı başımı elleriyle muayene etmiş, kafamın sol yanı kulağımın arkasına bir buz yerleştirmişti.