-Apocalypse-

20. bölüm: Koca dünyada yapayanlız [son]

Işık gözlerimi ağrıttığı için gözlerimi kısmıştım kafamı yana koyunca aydınlık bir havayla karşılaşmıştım . Boğazım kupkuruydu. Öyle bir kurulukki ne sesimi çılarabiliyordum ne dudaklarımı aralıyabiliyordum

Okadar yorgundum ki sadece bembeyaz örtü olmuş ve güneşin olduğu havaya bakıyordum.

Ölmüş ve cennete mi gitmiştik yoksa?

Hiçbir yerimi haraket ettiremiyordum. Hatta gözlerimi açıp kapamak nefes alıp vermek çok zordu

Bir anda kapı açılma sesi duymuştum kafamı zar zor çevirmeye çalışmıştım. Hemşire elbiseli bir kadın elindeki notları inceleyerek yanıma geliyordu . Bir anda göz göze gelmemiz ile kağıtları düşürüp bağırarak kapıdan çıkmıştı

"DOKTOR BEY DAPHNE UYANDI!"

kaşlarım çatılmıştı. Cennette bile rahat yoktu anlaşılan. Bir anda kapıdan yaşlı bir adam heyecanla bana bakmıştı. Hızla yanıma gelmiş gözüme ışık tutmuş ve sorular sormaya çalışmıştı

Gerizekalı gibiydim hiçbirşey anlamıyordum. Zar zor konuşabilniştim

"S-su"

Yandaki sürahiden su almış beni yavaşça kaldırıp su içirmişti. O esnada hemşire heyecanla telefondan konuşuyordu

"Efendim daphne uyandı!"

Hemşire odadan çıkmıştı. Doktor ise tekrar soru sormuştu

"Sen kimsin?"

Bu adamın sesi tanıdıktı

"D-daphne... daphne rosinna"

Doktor kağıda bişeyler yazıyordu

"Kaç yaşındasın daphne"

"18"

Doktor bişeyler yazdıktan sonra kalemi cebine sokmuştu

"Diğerleri nerede?"

"Diğerleri?...ah o hastaneye kaldırıldığı gün uyandı birazdan yanına gelir"

Heyecandan gözlerim açılmıştı. Davide açılmıştım. Çıkabilirdik bence. Boynumu yokladığım an boş olduğunu anlamıştım

"Kolyem...kolyem nerde!"

Tezgahın üstüne bakıyordum bir yandan da boynumda arıyordum

"Kaza esnasında kolye takmıyordunuz"

Odaya bir anda birileri girmeye başlayınca heyecanla gülümseyip davide sarılacağım an annemle karşılaşmıştım. Arkasından babam kardeşim ve ablam girmişti

"Anne...baba?"

Hepsi bana sarılıp sorular sorarken dehşete düşmüştüm. Onlar ölmüştü! Annem gözümün önünde ölmüştü hatta

Arkadan nefes nefese amy girmişti

"Daphne!"

Ailemin arasına katılmış ağlayarak sarılmıştı. Ben doktora dehşetle baktığımda . Doktorun mutlu bakışları kaybolmuştu . Gerginlikle ailemi uzaklaştırmaya çalışmıştı

"4 aydır uyanmadın gitti daphne! Ölüceksin sandım"

Annem ağlayarak konuşmuştu. Koma mı? 4 ay mı?

Ailem sakinleşmiş ve sandalyelere otururken amy baş ucumda elimi tutuyordu

"Daphne!"

Clara ve selenanın girdiğini görünce hızla elimi amyden kurtarıp ikiliye sarmıştım