Gece Ruhları

6. Bölüm

Herkese merhaba!

İyi ki varsınız ♥️♥️

Oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin :)

Keyifli okumalar✨

                                ✳️

"Ama sen seviyor gibisin Azra Karaoğlu"

Ne?

Beni nereden tanıyordu? Kimdi bu kız? Hayır ben hiç bilmediğim bir an da ünlü falan mı olmuştum?

"S-en beni-" duraksadım. Cidden artık yaşadığım hayat normal bir hayat olmaktan çıkmıştı. Elimi açık kumral saçlarımın arasından bir kez geçirdim. Bana sırıtarak bakıyordu.

"Seni nereden mi tanıyorum?" dedi sanki o da merak ediyormuş gibi bir ifadeyle.

"Evet." dedim ona doğru bir adım atarak.

Gözleri arkamda bir noktaya takıldı. Onun bu hareketiyle birlikte arkamı döndüm. Karanlıkta kapşonlu biri daha! Kim olduğunu göremiyordum. Fakat bizi izlediği belliydi. Kısa bir süre daha ona bakıp tekrar kıza döndüm. Yoktu! Sağıma ve soluma da döndüm fakat gitmişti. Arkamı tekrar döndüğümde beni izleyen şahıs hâlâ oradaydı. Ona doğru ilerledim. Beni hâlâ beynim yerine ayaklarım yönlendiriyor olmalıydı. Yanına yaklaştığımda yüzünü yine görememiştim. Çok karanlıktı. Ve altında bulunduğumuz sokak lambası bir yanıp bir sönüyordu.

"Kimsin sen? Kimsiniz siz?" dedim korkumu sesime yansıtarak. Belki de endişemi de katmıştım sesime. İnatla buraya gelen sensin. Allah belanı veriyor sanırım Azra...

Bana bir cevap vermeyerek arkasını dönerek ara sokağın sonuna doğru yürümeye başladığında hızlıca peşinden yürüdüm ve ona yetiştiğimde kolunu sıkıca kavradım. Umarım düşündüğüm kişi değildi. Yüz hatları gördüğüm kadarıyla buna çok müsaitti...

"Oyun mu oynuyorsunuz benimle?!" diye sordum bağırarak. Bağırmam yerinde bir hareket olmamıştı sanırım çünkü etraftaki gözler kısa bir süreliğine bizi bulmuştu.

Önümdeki kişi kolunu sertçe çekti ve yürümeye devam etti fakat peşini bırakmayacaktım. Karanlık yol gitgide aydınlanıyordu. Ara sokaktan çıktığında caddeye doğru inmeye başladı. Biraz arkasındayım. Durduğunda ben de durdum. Ana yola kadar gelmiştik. Sanırım taksi veya araba bekliyordu. Burada ışıklar vardı ve istesem yüzünü görebilirdim. Ani bir hareketle ona doğru yürüyüp önüne geçtim. Gözleri beni bulduğunda hiç şaşırmış gibi durmuyordu fakat benim şaşkınlıktan dudaklarım aralanmıştı. Bu kadarı yeterdi ama! Umduğun başına geldi Azra...

"Batu Demirbaş?" dedim sen ne iş ya? der gibi.

"Ta kendisi... Azra Karaoğlu!" dedi.

"Ya Allah aşkına söyle artık. Kimsin sen kim?" dedim gözlerimi açabildiğim kadar açarak.

Bir arabanın fren sesi gelmişti kulaklarıma. Tekrar arkama dönerek arabaya doğru bir bakış attığımda şaşkınlığım iki katına çıkmıştı. Biraz önce ortalıktan kaybolan kız arabanın şoför koltuğunda duruyordu. İkisine de baktım şaşkınlıkla. İkiside sırıtıyordu. Sanırım artık ayaklarım bedenimi dimdik tutamayacaktı. Gözlerim karardı. Ve Allah kahretsin ki ben yine bu adamın gözleri önünde yere yığıldım.

                                 ✳️

Gözlerimi açtığımda etraf henüz aydınlanmamıştı. İçinde bulunduğum odayı hemen sağımdaki komodinin üstündeki gece lambası aydınlatıyordu. Uykulu bir şekilde yerimden doğruldum. Telefonumu geçen gelişimde ki gibi yine almışlardı. Yine aynı adamlar tarafından kaçırılmış olmalıydım zira burası tahminimce onların eviydi. Bunlar onları polise şikayet etmeden hiç ki korkmuyorlardı? Hayır eninde sonunda beni bırakacaklardı. Ama bu sefer ne pahasına olursa olsun onları şikayet edecektim. Bu kadarı yeterdi!