Divan

23. Bölüm

"Yiğit" diyerek bağırdı Alex
Silahsız gelmişti kesin belindeydi çünkü Alex de benim gibi silahı bir kez kaldırırsa o kurşun çıkacaktı.

"Fulyanın başından çek o silahı yoksa senin için iyi olmaz"

"Kim bu? Yeni avın mı?"

"Alex bir şey yok sen git içeri"

"Fulya bana silahı çıkarttırtma bilirsin beni"

Alexi ilk defa bu denli sinirli görüyordum. Yiğite baktım "nişanlım olur kendisi gecenin bi vakti evimden çıkmasıyla anlamalıydın akıl yok ki belki ondandır"

"Nişanlın mı?" Yiğit anlık bir şok yaşayıp silahı indirse de tekrar doğrulttu. "Tüh erken ayrılacaksınız ama merak etme arkandan sevgilini de yollayacağım Alex miydi dimitri miydi ne boksa"

"Bana istediğini yapabilirisin ama Alexe dokunamazsın. Buna asla izin vermem"

Bu dediğim onu üzsede alaycı bir gülüşle güldü silahı Alexe çevirdi "o zaman ilk o ölsün"

Alexe döndüm "Ender lütfen içeri git rica ediyorum"

"Herkesin takma ismi var be. Aranız da bir tane delikanlı yokmu adıyla sanıyla harbi olan neyse sizin cilveleşmenizi çekemem işim gücüm var"

"Fulyam, bebeğim beni bilirsin eğer Yiğiti tanımasam belinden çıkarttığı anda tek kurşunluk işi vardı. Hâlâ çekmediysem senin hatrın vardır bilirsin 5 dakika süre veriyorum" diyerek eve doğru ilerledi.

"Dursana bak vururum diyorum dur"

Alex umursamadan yürüdü Yiğite doğru ilerleyip silahın önüne geçtim "sıra sen de değil önce nişanlın"

"Alexe bir şey yapmana izin vermem"

"Uğrunda ölecek kadar çok mu seviyorsun?"

"Evet çok seviyorum"

"Olmuyor" diyerek silahı indirip dizlerinin üstüne çöktü. "Yapamıyorum nişanlın varmış beni kandırdığın yetmiyor gibi birde aldatmışsın canım yanıyor ben senin gibi birisi olamıyorum hâlâ kıyamıyorum sana"

"Burası ağlama duvarı değil yavaştan yol alsan iyi olur nişanlımla biraz gürültülü işlerimiz var yatak odamızda"

Silahını yerden alıp doğruldu gözlerini gözlerime kilitledi "seni içimde öldüreceğim kalbimde bir gram sevgin kalmayacak seni yok edeceğim önce sana olan sevgimi sonra seni öldüreceğim o zamana kadar bekle" diyerek son sürat gitti

Gözden kaybolmuştu ama ben hâlâ bakıyordum ardından. Seni bu denli üzdüğüm için beni affet Yiğit ilk başında Songülü dinleyip seni tanımadan bu denli sevmeden alacağımı almalıydım. Yaptığım hiç bir şeyden pişman değilim birtek bu hallerin canımı yakıyor ama o da geçecek bu savaşın mağlubu sen olmayacaksın. Ben savaşımı 15 yıl önce kaybettim yaşayan bir ölüden farksızdım seni tanıyana kadar şimdi sen yoksun ben yine eskisi gibi öfkeli ve mutsuzum.

Belimdeki silahın çekilmesiyle hızla döndüm. Karşımda Alex vardı "senin silahın olmasına rağmen olanlara göz yumdun bravo gerçekten"

"Ne yapacaktım? Yiğite silah mı çekecektim" diyerek silahı alıp eve doğru yürüdüm. Yapmak istediğimi umarım Alex anlamamıştır.

Peşimden hızla gelip bileğimi tuttu "sen ona silah çekmesen bile sana çekmesine engel olurdun. Sen sen kendini öldürtmek istedin. Bunu nasıl yaparsın Fulya"

Alex tanıdığım en zeki insanlardan birisiydi "yok,yani böyle bir şey olabilirmi sence?" Diyerek güldüm "Hadi içeri geçelim üşüdüm ve uykum var"