OneShot Compilation

PAGE 1

AMINADONG MARUPOK

        New day, new lessons. Ugh! Kairita lang. Wala talaga ako sa mood eh. Discuss lang ng discuss ang teacher sa gitna. Talk about numbers. Yeah, Gen. Math nga ang subject ngayon. But don't get me wrong. I love Math,yun nga lang, Math hates me. That's true! I love numbers but the numbers hate me. -_-

"Ms. Alvarez, are you with us?" Nabalik ako sa sarili ng marinig ang apelyedo ko. Napatingin ako kay sir.

"Yes, sir?" taka kong tanong. Napailing-iling naman ito.

Hala! Bakit? May nagawa ba 'kong mali? May nasabi? "I'll talk to you in my office after this discussion."

Napayuko na lang ako. Masyado bang malalim ang pag-iisip ko at 'di na'ko nakinig kanina? My gosh naman kasi self! Alam mo namang nasa gitna ka ng klase, dun mo pa napiling magmuni-muni. Napagalitan ka tuloy.

Naipikit ko ng mariin ang aking mga mata. Now face the consequences self.

After the class, ayun, sumunod na nga ako sa teacher ko patungo sa office niya. Nakakainis talaga. Ba't kasi ang tanga ko?

Umupo na si sir Cervantes habang ako, nakaupo naman sa harap niya. "Do you have something in mind to let your attention slip away from my discussion, Ms. Alvarez?" he asked.

Umiling lang ako sa kaniya. Napayuko ako then I heard him sighed. "I know you're broken hearted right now. Pero di mo kailangang idamay ang pag-aaral mo."

O-k! Sobra ka na sir. You're crossing the line. Kaya tiningnan ko siya. "Sir, ano naman ho ang kinalaman ng pagka-broken ko sa pag-aaral ko?" I asked him. Parang ang layo lang kasi ng topic niya.

"Just simple, Ms. Alvarez. Nada-divert ang utak mo sa pag-iisip ng kung ano-ano," he answered. Tsk! Naka-move on na kaya ako sa lokong yun.

I pouted. "It's true that I'm thinking random things, but it's not because of that."

He sighed again. "If that's so, then don't divert your attention on things not related to my lesson. Understood?" Tumango-tango lang ako sa kaniya.

Matapos yun ay umalis na nga ako ng office niya at bumalik ng klase. It's been 5 months pala simula nung nag-break kami. Ansama lang ni sir sa part na yun kasi pinaalala niya pa. I sighed.

Time passed and voila! Uwian na. I'm currently walking at the corridor ng biglang may humigit sa'kin papunta sa isang empty room.

Owemji! Oh no! Sino 'to? Sino 'to!? Nagpapanic na ako not until I saw his face. He smiled at me na parang same old days lang. Physically, his body didn't change. Yung mukha, ugh! Mas lalong gumwapo.

Yeah, right. Sige, ako na ang malandi.

"Kiesha," Kyle said. Yeah. Si Kyle nga. My one and only ex-boyfriend.

Sinimangutan ko siya. "Kailangan mo?" I hardly tried na magmukhang wala akong paki sa kaniya but, gosh! Ba't kinakabahan ako? I mean, my heart is pounding so hard. Just like the first time we met.

No! No! Stop that self! Especially you, my stubborn heart. Hindi pwede na ma-inlove ka ulit sa kaniya for the 4th time. Yes. For the 4th time. Apat na beses niya na akong sinaktan. Dalawang beses na siya ang nakipag-break, and two times na ako. And kung inaakala niya na babalik pa ako sa kaniya. Pwes! 'Di siya nagkakamali--- I mean, nagkakamali siya, syempre!

"I already told you Kie, hindi yun totoo. Wala kaming relasyon ni Myla," he said with his eyes, begging. Duh! Wag ka nga'ng ganiyan. Baka mahulog ulit ako---este baka masampal kita. Cute--- I mean, pangit mo pa naman. Hmp!

Ano ka ba naman self? Pinapahalata mo naman masyado eh.

"Ano ba Kyle? How many times do I have to tell you na tapos na nga tayo? Tapos na! As in T-A-P-O-S, tapos!" I said. Whooooo! I should celebrate. For the first time, nasabi ko yan sa kaniya.