[TAMAMLANDI]
╭═════════♡═╮
Gerçekten insanların sahip oldukları tek şey nefret miydi? Zora sıkıştıkları zaman sevginin o sahte gücünden bahseder,zor durumda olan insanlar üzerinden kendisini rahatlatır, para için her şeyi yaparlardı.. Ve bunlara örn...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Melanie Martinez-Mrs. Potato Head
╭═════════♡═╮
Berbat geçen bir okul günü sonrası daha Ege doğrudan odasına gidip ağlarken, Odysseus'ta odasına geçmişti. Çocuğun ağladığı haberini gölgelerden alırken kurallar yüzünden oflaya puflaya yatağından kalktı.
Kural 6 İnsana yardım et/yardımcı ol.
Odasının hemen karşısındaki odanın kapısını, kapısını köyden geldim hesabı lank diye açarak içeriye girdiğinde minik beden yattığı yerden sıçrayarak hızla kalkmış, sırtı adama dönükken göz yaşlarını silmişti hızlı hızlı.
"B-ben çok aç değilim şu an.. Sonra yesem? "
Odysseus gözlerini devirerek kapıyı kapattı, aşağıya kaymış maskesini düzeltirken kahve gözler kendisine dönünce "Oh.. " Diye mırıldandı Ege. Yemeğe çağırıyor sanmıştı. "Bir.. Sorun mu var? "
"Sana sormalı. " Diye hızlı bir cevap verdi Odysseus, kollarını göğsünde birleştirip sırtını kapıya yaslarken."Şey.. Aslında bir sorun yok-"Adamın tek kaşını kaldırması ile boğazını temizleyerek başını eğdi. "Dalga geçtiler bugün.. Artık alıştım ama! Üzmüyor beni. "
"Üzmediği belli. " Diye homurdandı Odysseus..Ege dudaklarını birbirine bastırıp tombik parmakları ile oynadı. "Tamam ,üzüyor. "
"Böyle giderse daha çok üzecek. "
"Biliyorum.. Alışmam lazım. "
"Değiştirmen lazım. "
"Kilo veremiyorum, metabolizmam-"
"O değil. " Odysseus sıkıntılı bir nefes verip sırtını yaslandığı yerden ayırıp, odanın güneş vurmayan köşesine geçti. "Kilo vermen değil olay,Haddini aşan insanları susturmaman. "
"Ben.. Karşılık vermeye çalıştığım zaman dinlenmiyorum ya da daha fazla hakarete maruz kalıyorum. "
"O zaman dik dur, başını eğme. Gözlerinin dolmasına izin verme, alayla bak. Dudaklarını büzme, alayla gülümse. " Diye sinirle konuştu Odysseus. Üzgün bakan kahveler siyahlar ile buluşurken Ege burnunu çekip, ıslak yanaklarını bol kazağının koluna kuruladı. "Deneyeceğim."
"Geç bile kaldın. "
"Geç olsun.. Güç olmasın. "
"Bana olan hazır cevaplarını,insanlara karşı kullan."
"Özür dilerim. " Diye fısıldadı Ege, tekrardan başını eğmişti utanarak. "Dileme." Odysseus'un sanırım çocuğun hiç beklemeden cevap vermesi hoşuna gitmişti.. Ah bu duyguyu hatırlamıyordu ya da kaybetmişti nefret meleği bu yüzden anlayamıyordu ne hissettiğini. Biraz daha büyük yatakta oturan minik bedene baktıktan sonra odadan çıktı.
