[TAMAMLANDI]
╭═════════♡═╮
Gerçekten insanların sahip oldukları tek şey nefret miydi? Zora sıkıştıkları zaman sevginin o sahte gücünden bahseder,zor durumda olan insanlar üzerinden kendisini rahatlatır, para için her şeyi yaparlardı.. Ve bunlara örn...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
╭═════════♡═╮
"O burada mı? " Diye sordu Odysseus, karşısındaki sarı kıvırcık saçlı aşk meleği Cupid'e bakarken.
"Biraz bekle. "Aşk meleği kendisi gibi şaşkın olan melekler ile fısır fısır konuşarak Japon tasarımlı binaya girdiğinde Odysseus pembeler içerisinde sipsiyah kalmış halde etrafına bakındı.
Her şey bıraktığı gibiydi.. Hiçbir şey değişmemişti.
"Oğlum."
Birkaç dakika sonra duyduğu özlem dolu sesle bakışlarını kiraz ağaçlarından kendisi gibi uzun boylu, ela gözlü, toz pembe saçlı,pembe takım elbise giyen adama çevirdi..
Adam özlemle oğluna bakarken dolan gözlerini silme gereği duymadan kollarını iki yana açarak, kendisi gibi koca cüsseli oğlunu küçük bir çocukmuş gibi kolları arasına aldı. "Oğlum benim.. Nasıl özlemişim. Ne kadar büyümüşsün. "Sesi titrerken annesinin kopyası olan siyah saçları okşadı.
Odysseus kollarını babasına dolarken derin bir nefes almış ve aşk meleklerinin kendilerine has sahip oldukları kokuyu içine çekmiş ve babası ile küçükken geçirdiği vakitleri anımsamasına sebep olmuştu istemsizce...
Odysseus 6 yaşında.
"Şu iki aşığı görüyor musun oğlum? "
"Evet! " Dedi Odyss parlayan gözleri ile lunaparkta dolaşan çifte bakarken.. Babası ile baraber bir standın çatısında, yanyana, yüzüstü uzanmış ellerini yanakalarına dayamış halde sevgilileri izliyorlardı.
"Birgün sende aşkını bulacaksın oğlum. "
"Annem öyle demiyor ama. Aşk diye bir şey yokmuş öyle diyor! "Minik Odysseus'un tüyleri annesinin sinirli halini hatırlayınca diken diken olurken babası "O zaman biz neden varız? " Diye hayretle sormuştu. Ela gözler,siyah gözleri ile buluşurken "Aşk olmasa ,aşk melekleri olur muydu hiç? "Diye sordu.
"Doğru.. " Diye mırıldanarak ,babasının saçlarına benzeyen pamuk şekerlere baktı minik melez melek."Baba..Annem seni sevmiyor mu? "
Adam buna cevap veremedi sadece buruk bir tebessüm edebildi. "Annen.. Bir nefret meleği Odyss. Sende aşk ve nefret meleği melezisin.. Kafan karışacak, kalbin yanlış atacak, düşüncelerin birbirlerine girecek. Yanlış veya doğru seçimler yapacak, hayatını belirleyeceksin. Ama şunu bil oğlum ne olursa olsun seni hep seveceğim. "
...
Odysseus babasına bakarken kocaman gülümsedi. "Ben de baba! Ben de seni her zaman seveceğim! "
"Seni hangi rüzgar attı buraya? " Diye sordu adam, çilek aromalı çay dolu bardağı oğlunun önüne koyarken. "Sadece seni görmek istedim. " Diye mırıldandı Odysseus.
