AZGARATH İLK GÜNAH

BÖLÜM 5 : KORUNMA

  Voldi   nihayet yaralarını sarıp  kendine geldiğinde, babasının ölümünden  bir hafta   geçti.  Dan bu sırada bol bol  ziyaret etti kardeşini. Voldi  her  konuşmasında bir  abiyle değil,  bir lider ile konuşuyordu. Saygıda kusur etmiyordu.  Dan  son gelişinde  önemli bir fikri kendiyle paylaştı. 

Dan : '' Kardeşim babamı kaybedişimizi,  senin beni korumak için atılışını unutamıyorum. Sana ne kadar teşekkür etsem az. Biliyorum  bana  karşı içinin soğumadığı hala bir çok şey var ama canını canım için hiçe saymana bu engel olmadı. Halk bana lider dese dahi  senin fikirlerini kendi fikrimle eşit sayacağıma karşı sana söz veriyorum'' Biraz duraksadı ve sözlerine devam etti. 

Dan  : '' Balıkçılık ve toplayıcılık ile karnımızı doyurduk, çocukları besledik, geliştik.  Artık  bir şeyin daha farkına vardık, korunmamız gereken tek şey  yabani hayvanlar değil. goblinler, troller belki daha niceleri  bilmediğimiz  bir çok tehlike olabilir.  Ben bu tehlikelere karşı hazırsız kalmama niyetindeyim.  Kasabamızda sayım yaptırdım sen dinlenirken.   357 adet yetişkin erkek mevcut  bunların  57 kadarını  halkımızı  savunmak için    gece gündüz  sınırlarımızda nöbet tutacak. Bu insanların  başına da  onları eğitmen ve hizada tutman için seni düşünüyorum. ne dersin kardeşim?''

Voldi :'' Haklı bir karar vermişsiniz Lordum.  Halkıma  hizmet etmek için    bu görevi kabul ediyorum''  dedi net bir şekilde. 

Dan : '' Abinim  hala senin,  baş başayken  bana   istediğin gibi  hitap edebilirsin'' diye ekledi samimi bir şekilde.

Voldi : '' Bir lidere  lider gibi seslenilmesi lazım, artık  abimden çok daha fazlasısınız'' dedi. 

Dan : ''  Eğer böyle  rahat edeceksen  böyle hitap  et, ama bil ki  bir hiyerarşinin parçası değiliz'' Voldi bir şey söylemedi  ama  onaylar bir  şekilde başını onayladı.  Voldi artık  tarihteki ilk  insan ordusunun komutanıydı.  

  O ay demir ocağı   sabah, akşam demeden çalıştı.  Yüzeye yakın tüm demir, bronz madenleri  sömürüldü. İlkel denilebilecek  zırhlar ve idare eder derecede kılıçlar yapıldı.  Artık insanlık dışarıdan gelen  her türlü  tepkiye karşı gücü yettiğince bir cevpa verme şansı edinmişti. Artık  ufak bir  goblin grubu  insanlığa tehdit olmaktan uzaktı. Her geçen gün  Voldi disiplin içinde  orduyu eğitiyordu.  20 yaşındaydı ama  olgun bir erkeğin  azmi ve iradesine sahipti.  Böylelikle  günler geldi geçti. 

  Voldi'nin aklına bu süre zarfında bir fikir geldi ve bunu Dan'a iletti. Şehir git gide büyümekteydi. Buna karşılık  bu nüfusu   korumak için  ayrılan   ordu sayısı yeterli gelmiyordu. Aynı zamanda da  toplumun  karnını da  doyurması gerekiyordu. Kış için de  fazladan  erzak  biriktirmek lazımdı. Dan'a  yaklaşan Voldi;

Voldi : '' Lordum  biliyorsunuz ki  şehir  sürekli büyüyor buna karşılık  orduya  ekleyeceğimiz fazladan  nüfus ayıramıyoruz. Aklımda  bir fikir var eğer duymak isterseniz''

Dan : '' Seni  dinliyorum  kardeşim '' dedi  sakin bir ses tonu ile. 

Voldi : '' Eğer  şehrin etrafını  tahtadan  barikatlar ile  kapatırsak  böylelikle  daha fazla insan gücüne gerek duymadan  şehri daha kolay savunabilirim'' dedi. 

Dan :  '' Yerinde bir düşünce  uygulamaya geçmek için  on marangozdan beşini  sana tahsis ediyorum.  Böylelikle yeni  ev yapımları aksamadan  ikisini de zaman içerisinde  bitiririz''  dedi. 

Voldi : '' Ama lordum bu  süreci  baya uzatır, bu süre zarfında da olası  tehlikelere karşı halen  savunmasız olacağız'' dedi ilk defa abisinin kararını sorgulamıştı.  Abisinin verdiği sözü de hatırlayarak. 

Dan '' Şehirde   evlenmiş ama    evi olmayan  kırk adet çift var. Bunların başını sokacağı bir eve ihtiyacı var'' diyerek tersledi  Voldi'yi. 

Voldi ''  Evleri yerine  mezara  girme ihtimalleri varken, ben olsam  mezarı  eve tercih etmezdim'' dedi ve  lider olduğundan beri ilk defa  abisine karşı küstahlaştı.  İçinde bir yerlerde yanan  ateşi  elinden geldiği kadar bastırıyordu ama  dayanamamıştı işte. 

Dan '' Herkesin ortak çıkarlarını  gözetmek  zorundayım. Biraz daha  iğneleyici  konuşursan  tüm  agaçları  tek başına kesmek zorunda kalacaksın'' dedi ve uzaklaştı.  Voldi abisinin verdiği  sözde durmayacağını  tahmin edebiliyordu. Güç  tutkusunu eleştiren  abisinin gözündeki güç hırsını  görmüştü.  O an  babasının öldüğü  gün  onlara anlattıkları geldi aklına. Biraz da olsa babasına hak verdi...