AZGARATH İLK GÜNAH

BÖLÜM 14 : KAÇIŞ

  Sabah  ilk saatlariyle av başlamıştı. Bir yandan da  Ormana dağılan orclar 1 ve 7'nin yanına toplanıyordu.  Ormanda  soykırım çalışmaları başlamıştı.   Atmış  üç tane orc toplanabilmişti ancak  sabah olduğunda kalanları anın rehavetiyle fark yerlere dağıldı. Bu bir yandan ana toplanan  grup  için iyi olmuştu. Çünkü izler  her yere dağılıyordu. Bu Voldinin ordusunu 2 ye bölmesine ve fark yönlere doğru dağılmasına neden oldu. Askerler trollere karşı yapılan savaştan sonra Voldi'nin emrini sorgulamıyordu. Hoş sorgulasa bile orcları kimse sevmezdi. Ordu  bir süre izleri takip ettikten sonra   ayrık olan orcları avlamaya başladı öğlen olduğunda tam  on yedi orc can vermişti bile.   Bu süre  zarrfında da  1 ve 7'yi bulan   orclar ise  atmış yediye çıkmıştı.    

Bu süre zarfında   daha fazla bekleyemeyeceğini  fark eden  7  topluluğu  artık ilerlemeye ikna etti. Gerçekten de tam zamanında  toplandıkları bölgeden kaçmaya karar vermişlerdi. akşam üzerine doğru   kalabalık grubun izi bulmuşlardı ve ordu toplanarak  takibe koyuldu. Voldi hırslıydı  Oah'a  lan kini   o kadar büyüktü ki, neye, kime zarar verdiğini  önemsemiyordu bile. Kanından olan çocukları hiç bir zaman  sevmemiş ya da ilgi göstermemişti zaten.  Hatta  Dea'nın ölmesinden sonra  en çok kendi oğlundan nefret ediyordu da diyebiliriz.  

  Bir ceza almıştı Voldi yaptıkları için ve bu ceza onu  uslandırmak yerine daha da  hırçınlaştırmıştı.  Oah ise artık  bu dünya ile  ilgilenmiyordu. Elflerin de kibirle ona olan ilgilerini kaybetmesiyle  farkli bir gezegende yeni yaşam formları yaratma kararı almıştı. Artık bu  dünya  üzerinde yaşayan canlılarla kaderine terkedilmişti.  Orcların kendilerinden başka bir  dostu, yardım edeni yoktu. 7  ne kadar kaçarlarsa kaçsınlar babasından kaçamayacağını bunun bir çözüm olmadığını   görebiliyordu.  Bunu kimseyle paylaşmadı, şuan kimseyi tedirgin etme lüksü yoktu.   Çalı yaprakları  ile izlerinin silmek geldi aklına bu arada ve  topluluğu ormanın etrafından  şehre doğrı yönlendirdi. 

1 : '' Neden  kaçtığımız  yöne geri dönüyoruz?'' dedi  anlamsızca ve sessiz bir ses tonu ile. 

7 : '' Eğer yaşamak istiyorsak mantıklı olandan   farklı, tahmin edilemez bir yol izlememiz lazım. Hem nereye kaçabiliriz ki, bizi takip edemeyecekleri elinde sonunda bizi yakalarlar. Aklımda bir plan var. Umutsuzca  sizi  oradan oraya  dolandırmıyorum. Eğer başarabilirsek bu bizim tek yaşama şansımız'' dedi.

1 : '' Umarım işe yarar çünkü  diğerlerinin  ruh hali git gide bozuluyor  yolda öldürülen  kardeşlerimizi gördüklerinden beri, Ne kadar da caniler, kendi kanlarından oluşumuz hiç bir  şey  ifade etmiyor onlar  için...'' dedi 1 üzgündü. Başlarına gelen şeye bir anlam veremiyordu. Toplum için ne bir risk ne de tehlike arz ediyorlardı. Köleden farksız bir yaşam sürmelerine rağmen uysaldılar. Yine de yetmemişti bu durum Voldi için. 

7 : '' Babamın içindeki nefret hepsine yetiyor, ama buradan kurtulacağız ve daha da güçlenip bir gün geri döneceğiz'' dedi kendinden emin bir şekilde.

  akşamın karanlığında şehire yakışlaştılar. Şehrin  surunda ona yakın asker bırakılmıştı ve  bu askerlerde şehrin kapısını kontrol ediyordu. 

1 : '' Giriyor muyuz?'' diye sordu hala 7'nin aklındakini anlamamıştı. 

7 : '' Hayır sahile doğru gideceğiz beni takip edin'' dedi. 

1 : '' Ne yapacağız sahilde  eğer bizi takip ediyorlarsa  kaçacak bir yerimiz kalmayacak'' dedi.

7 : ''Vardığımızda anlayacaksın'' dedi. 

  Sessizce şehirin efrafından hareket ettiler. Yıllardır yaşadıkları bu şehre son kez üzgünce göz gezdirdiler. Orclar büyüdüğü  bu şehirin artık düşmanı olmuşlardı hem de hiç bir şey yapmadan.  Kendi elleriyle  yaptıkları taş surun gölgesine gizlenerek şehrin arkasındaki sahillik alana geldiler. 

7 : '' Kayıklara  doğru ilerleyin'' dedi. O zamana kadar ne yapmaya çalıştığını anlamayan 1 artık planı anlamıştı. Eğer tüm kayıkları alıp deniz yolundan kaçarlarsa  ordunun onları takip etme şansı yoktu ve canlarını kurtarabileceklerdi. Gerçekten de dahice bir plan diye düşündü  1. 

  Kayıkların iplerini çözdüler ve    kayıklara yerleştiler.  Kayıklar çok da büyük olmayan  balıkçı  tekneleriydi. On beş adet tekneye yerleştiler kalan teknelere ise  delikler açtılar.  Böylelikle takip edilme şansları sıfıra düştü. Bir zamanlar büyüdükleri bu topraklardan deniz yoluyla ayrıldılar...