ကွက်လပ်ကလေးတွေ မဖြည့်နိုင်ဘူးတဲ့
ခပ်ဝေးဝေး ပျံတက်သွားတယ်
ကြိုးတွေ တစ်စပြီးတစ်စ ထွက်လာတယ်
ရိုးတံဖျားတွေ ညွတ်လာတယ်
နေရာ မလိုသူအတွက်
ပန်းတွေပျိုးပြီး ကျောခင်းထားခဲ့တယ်
ငိုသံတွေ လစ်လပ်ထားခဲ့တယ်
ဘယ်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ
မနေသာစေတဲ့ သေတမ်းစာအပိတ်နဲ့။ ။
ပယ်ရီ
