KULAKLARINI TIKA / YARI TEXTİNG 18+

6

-

Hemen kapıya yöneldim Annem de arkamdan gelip kapıyı açmamı bekledi.

Kalbimin bu kadar hızlı atmasının sebebi neydi bilmiyordum ona tabii aşık değildim ama beni seven birini kaybetmemiş olmam kalbimi zıplatıyordu.

Yavaş yavaş elimi kapı'nın koluna getirdim ve hızlıca kapıyı açtım.

Bana gizlemeye çalışsa da koca gözlerle bakan Barın'ın yüzünü inceledim. Şaşkındım çok büyümüş ve yakışıklı olmuş keskin gözleri ve keskin çene hatları vardı.

Takım elbise giyip gelmiş çok resmi değil mi?

Ama çok yakışmıştı,gözlerim bayram etmedi değil.

Içeri girmesini söyledi annem ve birşey demeden içeri girip koltukların birine sakince oturdu çok gergin görünüyordu.

"Nasılsın oğlum,işler nasıl?"

"İyiyim,işler de öyle siz nasılsınız?"

"Ah! Sizli bizli konuşmana hiç gerek yok ben senin annen sayılırım az elimde büyümedin."

Hafifce gülümsedi yere bakarak ben sadece ona bakıyordum,cidden o mu?

"Pekâlâ"

Annem mutfağa gitti ve salonda sadece biz kalmıştık,o yere ben ona bakıyordum. Konuşursam birazcık bile olsa belki birşeyler bulabilirdim ipucu niyetine.

"Naber?"

Boğazını temizledi ve yere bakan yüzünü bana doğru çevirdi.

"İyi,sen?"

"İyi olduğum söylenemez."

Üzgün gibi görünmeye çalışıyordum onu kandırıp aklını çelebilirdim.

"Neden? Yani bilmeye hakkım yo-"

İste! Bu tesadüf olabilir mi? Hayır! Ama daha kesin olmadan birşeyler yapamazdım.

"Seni seven biri gitse ne yapardın?"

Ağlayacakmış gibi konuşmaya çalışıyordum işe yaradığını anlamıştım çünkü bana şaşkınlık ile bakıyordu.

"Eski sevgilim ile olan bir fotoğrafımı görmüş ve o fotoğrafın ne olduğunu sordu bana, ben ise ona sert çıkıştım.."

Tekrar devam ettim lafıma

"Bana yazmadı belli ki cok kırıldı, sabahlara kadar onu aradım ve yazması için yalvardım, her sabah yazmasını bekledim ama yazmıyor. Onu kaybetmek istemiyorum fakat o çoktan gitmişken bende bırakmalı mıyım?"

Büyüyen gözleri daha da irileşti ve hızlıca dediklerime cevap vermeye başladı.

"Onu bırakm yani ben olsam bırakmazdım  ne gerek var?"

"Ama telefonlarıma cevap vermiyor."

"Bence verir biraz beklemekten zarar gelmez."

"Öyle diyorsan.."

Yine başlamış olan sohbetimiz sonlandı başka birşeyler sormaya karar verdiğimde annem arkadan yemek yememiz için mutfağa çağırdı.

Yemeklerimizi yemiş,bulaşıkları toplamış ve yine salonda oturmuştuk zaman çok hızlı geçmişti.Saat geç olunca zaten olan uyukum daha da bastırdı beni ve bir anda esnemeye başladım,esnemeye başladığımda Barın bana döndü ve gözlerime baktı.

"Uyukun geldiyse uyumalısın,geç oldu saat."

"Haklısın size iyi geceler."

Uyukum o kadar fazlaydı ki artık gerisini düşünmeye halim yoktu. Giderken sanki arkamdan bakıyormuş gibi geliyordu neyse artık uyumam lazımdı.