KULAKLARINI TIKA / YARI TEXTİNG 18+

7

-

Yeni bir sabah uyanmıştım.

Elime telefonu alıp dün olan konuşmalarımızı tekrar tekrar okuduğumda gözüme birşey çarpmıştı.

Bilinmeyen'in attığı fotoğrafta beyaz bir gömlek vardı tıpkı Barın'ın dün giymiş oldukları gibi. Kafam fazlasıyla karışıktı ama birşeyler artık netleşmeye başlıyordu beynimde sadece biraz daha bilgiye ihtiyacım vardı ikisi hakkında.

Esneyerek odamdan çıkıp koridora malca bakıyordum acaba Barın hangi odada kalıyordu?

Odalara bakmamdan zarar gelmez diyip tüm odaları sessizce teker teker açıp bakıyordum. Tüm odaları gezmiştim sadece bir oda kalmıştı artık başka bir ihtimal yoktu orada olmasından başka.

Elimi kapının koluna uzatmam ile kapının açılması bir olmuştu.

Karşımda uyukulu gözlerle bana bakan Barın'ı gördüm, bana öylece bakıyordu.

"Birsey mi oldu Melin?"

"Odamla karıştırmışım pardon."

"Çocukluğundan beri bu evde yaşıyorsun ve odaları mı karıştırdın?"

"Ne o karıştıramaz mıyım?"

Bu isten yırtılmayı umarak arkamı dönüp uzaklaaya başladım ama bir süreliğine ama bileğimi tutup konuşmaya başladı.

"Tamam ,üzgünüm Melin."

Birşey demedim

"Eskisi gibi benden nefret ediyor musun?"

"Hayır"

Çok hızlı ve tereddütsüz vermiştim ona cevabımı o sadece şaşkınca bana bakıyordu.

"Teşekkür ederim"

"Artık bileğimi bırakabilir misin? Senin aksine bana dokunmasını istediğim başka insanlar var."

"Başka insanlar mı?"

"Telefonda konuştuğum çocuk."

Birşey demedi sadece yutkundu,eğer o ise bilinmeyen onu cesaretlendirip karşıma cıkmasını beklemem gerekiyordu.

"O çocukla ciddi olmak istiyorum ama karşıma daha cıkacak kadar cesaretli degil."

"Belki birşeylerin kesinleşmesini istiyordur."

"Ona aşık olduğumda karşıma çıkacağını söyledi ama onun hakkında çok az şey biliyorum kendisini tanımama izin vermiyor.."

Bu sözler onu ikna edebilir mi bilmiyordum ama umarım az da olsa işe yaramıştır diye düşündüm. Bileğimi bırakmıştı sessizce bende odama çekilip elime telefonu aldım.

Telefonda biraz vakit geçirdikten sonra ustümü giyinip salona indim.

Salona vardığımda Annemi ve Barın'ı kahvaltıyı hazırlarken gördüm Barın'ın üstünde yemek önlüğü vardı fazlasıyla komik görünüyordu.

Masaya oturdum ve onlar da 2-3 dakika sonra masaya son parçaları koyup oturdular.Barın bana bakıyordu sanki 'ye' der gibi,gülümseyip elime çatalı aldım ve peynirden biraz aldım. Tabağımdaki yemeklere gömülecekken telefonum çaldı ve sessizliği bozdu.

"Efendim?"

Arayan arkadaşımdı bana kahvaltıya onun yanına gelmemi istediğini söylüyordu.

"Ah, ben gelemeyebilirim."

"Hadi ama kızım! Pişman olmayacaksın söz veriyorum."

"Pekâlâ,geliyorum."

Annem ve ağabeyim bana dik dik bakıyordu ben de onlara bir cevap vermem gerektiğini düşündüm.

"Arkadaşım kahvaltıya çağırıyor size katılamayacağım,üzgünüm."

"Nereye gideceksen bırakabilirim benim de gitmem lazım zaten."

"Zahmet olm-"

"Olmaz,geliyorum bekle."

"Tamam"

5 dakika sonra geri döndü,üstüne takım elbiselerini giymişti. Ayakkabılarımızı giyip arabasına doğru yöneldik ve artık gitmeye hazırdık.

"Nereye bırakayım?"

"Ben sana tarif edeceğim."

"Tamamdır."

Arabada bir sessizlik olmuştu bu çok huzursuz hissettiriyordu beni.

Aklıma sinsi planlarım gelmişti,telefonu elime alıp 'off' çekmiştim,mesajlarımı kontrol ediyor gibi davranıyordum.

"Sorun ne?"

"O bahsettiğim çocuk,yazmamış."

"Yazmasını mı istiyordun?"

"Evet,benden soğuduğunu düşünüyorum."

"Hayır!"

Fevri çıkışından sonra öksürür gibi yaptı ve devam etti

"Yani demek istediğim işi olabilir ama soğumamıştır bence."

"Öyle mi dersin?"

"Evet"

Bazı şeyler daha da kesinleşiyordu artık benim için,emin olmaya başlıyordum. Sonunda varmıştık geleceğim yere.

"Teşekkürler"

"Rica ederim"

"Bu arada telefon numaran bende yoktu."

Telefon numaralarından birşeyler bulabilirim ve son!Telefonumu ona uzattım ve numarasını yazdı fakat aynı numara değildi.

"Görüşürüz"

"Görüşürüz"

Arabadan inip cafe'ye doğru ilerledim arkadaşımı görür görmez ona el sallayıp hızlıca karşısına oturdum.

"Selamm"

"Bana açıklaman gereken şeyler var Melin."

-