[Unicode]
Jin-ဒါဆို ဂျောင်ကုခုံမှာထားခဲ့တဲ့စာက....
Jimin-မသိဘူးလေ...မင်းဘဲသွားထားတာလေ
Jin-မဟုတ်မှလွဲရော
Jimin-မဟုတ်မှလွဲရောဘာဖြစ်လဲ
Flash back...
ဂျင်တယောက်သီချင်းလေးတညည်းညည်းနဲ့ကျောင်းလာနေတုန်း...
Boy-ဂျင်...ဂျင်ရေ...
Jin-aww....ဘယ်သူများလဲလို့ မင်းဘဲ ပြောပါဦးဘာကိစ္စလဲ ကျောင်းမတတ်ဘူးလား ကျောင်းအကျီလဲမ၀တ်ထားဘူး
boy-ငါ့အဖိုးနေမကောင်းလို့ကွ ဆေးရုံမှာစောင့်ပေးမယ့်သူလဲမရှိတော့ငါစောင့်ပေးရမှာပေါ့
Jin-ဟုတ်ပါတယ်လေ အဲ့လိုလဲ ဒါနဲ့ငါ့ကိုခေါ်တာက
boy-ငါမင်းဆီကအကူအညီလေးတောင်းချင်လို့ကွ
Jin-ရတယ်လေ ကူညီရတာပေါ့ သူငယ်ချင်းအချင်းချင်းဘဲ
boy-ကျေးဇူးပါကွာ ဒီခွင့်စာလေးကိုဆရာကိုပေးပေးယုံပါဘဲ
Jin-ဒီလောက်လေးများအေးဆေး ပေးပေးစာ
boy-ကျေးဇူးဘဲဆော့ဂျင်ရေ
Jin-မလိုပါဘူးကွာ
ဂျင်ခွင့်စာကိုညာဘက်အိတ်ထဲထည့်ပြီး ကျောင်းကိုထွက်လာခဲ့တယ်....
ဂျောင်ကုခုံပေါ်မှာ ဘယ်ဘက်အိတ်ကိုစာကိုမတင်ထားခဲ့ဘဲ ညာဘက်အိတ်ကစာကိုတင်ခဲ့တယ်....
Jin-*ကင်ဆော့ဂျင်ပါ မပိုင်ရင်ခြင်တောင်မရိုက်ဖူး မမိလို့ ဘာမှတ်~*
Flash back end.
Jimin-လွဲဂျင်ရယ် မှားစရာရှားလို့ ခွင့်စာနဲ့မှားရတယ်တဲ့လား သေပီ ခုဘယ်လိုလုပ်မလဲဆရာလက်ထဲကစာကိုဘယ်လိုယူမလဲ နောက်အတန်းချိန်ဆိုဆရာကခွင့်စာတွေဖတ်နေကျ မင်းတော့သေပီ
Jin-သေပီ သေပီနဲ့ တကယ်သေချင်တာ စိတ်ညစ်ပါတယ်ဆို
Jimin-ခုစိတ်ညစ်မနေနဲ့တော့ စာကိုပြန်ယူဖို့နည်းလမ်းစဉ်းစား
Jin-ဟုတ်သားဘဲ....စဉ်းစားရမယ်ဆို ဒီလိုလုပ်
Jimin-ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ
Jin-သိဖူးလေ
Jimin-aww...ငါကောက်ထုလိုက်ရ မသိဘဲနဲ့ဒီလိုလုပ်လို့ပြောရလား
