Kadınlara,çocuklara, hayvanlara şiddet uygulayan onlara taciz ya da tecavüz eden insan ya da insanların kimliklerini kişisel bilgilerini sosyal medya üzerinden hacker kimliği ile yayan son sınıf hukuk öğrencisi Lina Atay'ın yaşadağı şehir Havas'ın s...
Bazen hatta çoğu zaman yapacak bir şey kalmıyor. Öylece duruyorum. İçimde her şey yerle bir bile olsa yüzümde mimik oynamıyordu.
Çok uzun zaman önce öğrenmiştim. Duygularımı saklamam gerektiğini.
5 sene önce
İstanbul-Lise
Etrafta koşturuyordum Can'ı görmem lazımdı. Can benim hoşlandığım çocuktu. İlk okuldan beri ondan hoşlanırdım. Aynı mahallede otururduk. Can'ı gördüm yanında bir kız vardı. Umursamadan yanına gittim.
"Can Can biraz konuşabilir miyiz?"
"Şu an olmaz ufaklık derse gitmem lazım sonra konuşalım mı." Kafamı salladım. Aynı yaştaydık ama bana ufaklık derdi anlamazdım.
Öğlen tenefüsü kantin;
Kantine inerken bir ses duymam ile geri durdum.
"Can bu Lina senden hoşlanıyor. Hemde baya yıllardır. Sinir oluyorum." Bu Sahra'nın sesiydi. Beni asla sevmezdi.
"Saçmalama bir tanem Lina'nın neresine aşık olabilirim ben. Güzellik yok zaten sivilceli yüzü uzun kapkara saçları. Hadi bunları geçtim sohbeti bile yok ki neresine aşık olabilirim. Kendine rakip görmen mantıksız. Eğlence çıktı bize de işte keyfini çıkar." Can'ın sesi olmamasını dilemiştim. Beni sevmek zorunda değildi ama saygı gösterebilirdi.
Sahra gülümseyerek boynuna sarıldı. Sonrası felaket.
Günümüz;
İnsanın kalbini kırmak ne kolay. Bir söz bir haraket birini üzmeye yeter. Senin asla üzülmediğin bir duruma birisi hüngür hüngür ağlayabilir.
Son yaptığım şovdan sonra iki saat geçmişti. Gündem taşıyordu. Elina'nın yaptığı şovu konuşanlar, Ali Kundar'ın hakkında konuşanlar onlarca insan vardı.
O şovdan sonra Korel de aramıştı beni. Konuşmuştuk. Sonra kapattık. Yanında arkadaşları vardı, benim kimsem yoktu. Ben varım Lina.
Evde sıkıldığım için dışarı çıkmaya karar verdim biraz yürüyüş yapabilirdim.
Üzerime siyah bir eşofman ve sweatshirt giymiştim. Altıma spor ayakkabılarımı üstüme montumu almıştım.
Evden çıkmadan yaptığım kahvemi şişeme koyduktan sonra çıkmıştım.
Yirmi dakikadır yürüyordum. Karanlık bir sokağa girmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sokağın sonunaki yol ayrımında sesler duymuştum.
"Lütfen bırakın beni gitmek istiyorum." Bir kadın sesiydi adımlarımı hızlandırdım.
