ELİNA

22.Bölüm: Kalbin Ağrısı

Kaan Güçlü ve Gizem kapıdan girip boş bir masaya ilerlediler.

Banu Hanım onlara gülümsedi ve sarıldı. Buse de abisine sarıldı. Sonra buraya döndüler. Banu Hanım buraya ilerlemeye başladı.

Yanımıza geldi ve konuştu;

"Korel hadi gel hepimiz ailece orda olalım. Abinin sevgilisi de gelmiş bak." Dedi yalvarır gibi bir sesle. Gizem, Kaan Güçlü'nün sevgilisi miymiş?

"Geleyim anne, eski günleri de konuşuruz değil mi? Aa pardon konuşamayız çünkü asla tam bir aile olmadık biz unuttum bak." Dedi Korel alayla.

"Oğlum yapma gözünü seveyim. Bugün yapma bari." Dedi Banu Hanım dolan gözleri ile.

Korel bir süre annesine baktı. Sonra beni belimden tutarak o masaya doğru ilerlemeye başladı.

Banu Hanım da yanımızda büyük bir mutluluk ile ilerliyordu.

Masaya gelince ilk konuşan Kaan Güçlü oldu.

"Korel n'aber görmeyeli uzun yıllar oldu abicim." Dedi içten bir ifade ile.

Korel alay ile güldü.

"Yaa ne demezsin." Dedi.

Kaan Güçlü bana döndü.

"Sizi tanımıyorum galiba, Korel'in sevgilisi olmalısın." Dedi ve elini uzattı.

"Evet Lina ben, Lina Atay." Elini tuttum.

"Ben de abisi Kaan Güçlü." Gülümsedim.

"Yanındaki hanımefendi kim abi?" Dedi Buse.

"Sevgilim... daha doğrusu eşim diyebilirim." Dedi Kaan Güçlü. Gözlerim ilk defa Gizem'e kaydı.

"Vaay evleniyor musun?" Dedi Buse gülerek.

Kaan Güçlü gülerek başını salladı.

"Gizem ben." Dedi Gizem.

Korel elini uzattı.

"Korel." Dedi soğuk bir sesle. Gizem elini tuttu.

Buse ordan direkt atladı;

"Buse ben, görümcen oluyorum." Dedi gülerek. Gizem onun da elini sıktı.

Oyna hadi, göster kendini.

Gülümsedim ve Gizem'e döndüm.

"Daha demin söyledim ama olsun. Lina ben." Dedim elimi uzatarak.

Gizem elime baktı ve sertçe yutkundu. Tedirgin bir ifade ile gözlerime baktı.

"Gizem." Dedi oldukça kısık bir sesle. Elimi tuttu. Gülümseyerek elimi çektim. Intikam alacağını sanıyor. Alamayacaktım.

Bir süre ortada belli bir sohbet geçti. Ama kimse samimi değildi.

"İzninizle. Başka insanlara da selam verelim." Dedi Korel ve belimi tutarak masadan ayrıldık.

"Bir an hep orda kalacağız sandım." Dedim alayla. Gülümsedi ama hala bir yere adımlıyorduk.

"Seni birileri ile tanıştırıcağım. İlerideki gençleri görüyor musun?" Demesi ile ileri baktım. Bizim yaşlarımızda bir kaç kişi duruyordu.

"Evet yabancı dizilerden fırlamış gibiler." Dedim gülerek.

"Onlar bizim lise arkadaşlarımız, seni tanıştırayım." Dedi. Sırtım gerilmişti. Çok kalabalıklardı.