Ep-17

2.2K 175 8
                                    

ေဝယံမနက္ခင္းနိုးလာေတာ့ ကို႔အားရွက္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲေပ။ ထိုေၾကာင့္ကို႔ရဲ႕လက္အား အသာမကာထလိုက္သည္အထိ ကိုဟာမနိုးေသးေပ။ ၾကည့္ရတာညကေတာ္ေတာ္ညနက္တယ္ထင္တယ္၊ သူလည္းေရခ်ိဳးသန႔္စင္ကာ ပန္းႏုေရာင္hoddieတစ္ထည္အား စတိုင္ေဘာင္းဘီျဖင့္တြဲဖက္ကာဝတ္ဆင္လိုက္သည္။ သူ႕ပုံဟာကိုးလိုးကန႔္လန႔္နိုင္ေနနိုင္ေပမဲ့ ဂ႐ုမစိုက္ဘီဒိုထဲေတြဆြဲခ်ၿပီးေကာက္ဝတ္လိုက္တာပင္။ ‌ထိုေနာက္ကို႔ရဲ႕ႏွာဖူးေလးအား ဖိကပ္နမ္းရႈက္လိုက္ၿပီးသူ႕အား အျပင္ေလွ်ာက္လည္ရန္ေစာင့္ေနၾကတဲ့ ‌ဂ်ိဳးဇက္တို႔ရွိရာ ဧည့္ခန္းကိုတိတ္တိတ္ေလးထြက္လာခဲ့သည္။

သူေစးအားေျဖေလ်ာ့ေပးၿပီးေနာက္မွာ ဆက္လက္အလုပ္လုပ္ေနေသးတဲ့ေစးေၾကာင့္ ညအေတာ္ညနက္မွအိပ္ရတယ္ထင္တယ္။ ခုထိမနိုးေသးပဲ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ သူလည္း ကိုပင္ပန္းမည္ဆိုးေသာေၾကာင့္ မနိုးပဲထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ အမွန္ဆိုခိုးထြက္ဖို႔အတြက္ မႏွိုးခဲ့တာဆိုတဲ့စကားကိုေတာ့ သူ႕ရဲ႕ရင္ထဲမွာပဲ သိမ္းထားလိုက္သည္။

ကားဂိုေထာင္နားမွာ ေစာင့္ေနၾကတဲ့ဂ်ိဳးဇက္တို႔အဖြဲ႕ကိုေတြ႕လိုက္သည္။

"သြားၾကရေအာင္"

သူတို႔လည္း ဂိုေထာင္ထဲမွသင့္ေတာ္သည့္ကားတစ္စီးအား ထုတ္ကာေမာင္းလာခဲ့လိုက္တယ္။ ေဝယံနဲ႕ဟန္နီကေတာ့ ကားေပၚတြင္တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႕ဘာေတြ ႀကိတ္ေျပာေနၾကလည္းမသိ၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမေမႊဖို႔သာ ဂ်ိဳးဇက္ႀကိတ္ၿပီးဆုေတာင္းေနရသည္။ ဝိုင္ကလည္း ဘာမွမေျပာပဲ ရႉတည္တည္သာေမာင္းေနသည္။

ခုသူနဲ႕ဝိုင္ကေရွ႕ခုန္မွာထိုင္တာျဖစ္ၿပီး၊ ဟန္နီနဲ႕ေဝယံကေတာ့ အေနာက္မွာထိုင္ကာေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေနေတာ့သည္။

"ကဲေဝယံ ခုဘယ္သြားၾကမွာလည္း"

"မသိဘူးေလ"

"မင္းမသိမွေတာ့ ငါတို႔ကဘယ္လိုက္ပို႔ရမွာတုန္းဟ"

"ပို႔ခ်င္တဲ့ေနရာသာပို႔ကြာ၊ ဂ်ိဳးမင္းလည္းသိတာပဲငါမွဒီကိုတစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတာ ငါကဘယ္မွာဘာရွိလည္း ဘယ္လိုသိမွာလည္းေသနာေကာင္ရဲ႕"

မင်းသာကိုယ့်ရဲ့ရှင်သန်ရာ(You are the source of my life🔪🔥)Where stories live. Discover now