Angels Like You // Baji X OC

After School

Haziran 2004:

Baji sınıftan çıkmış, bugün onun yanına gelen çocuğu düşünüyordu. Adının Chifuyu olduğunu söyleyen çocuk oldukça dikkatini çekmişti.

Eli çenesinin altında, saçları yüzüne düşerken ve gözlüğü cebinde asılıyken bir anda yanından geçtiği müzik klübünden yükselen kemanın sesini duyması ile olduğu yerde kalakaldı.

Kemanın sesi hiç duymadığı kadar güzel çıkıyordu ve ses, kimin çaldığını ona gittikçe merak ettiriyordu. Yavaşça kapıyı açtı ve içeriye baktı. Kahverengi, saçları omuzlarına uzanan, üzerindeki üniforma dağılmış bir kız, gözlerini kapatmış kemanı çalıyordu.

Baji bir anda gördüğü manzara ile büyülenmişçesine baktı kıza. Daha sonra arkadaki kemanın sesi bulanıklaştı ve herşey sessizleşti onun için. Bir anda daldığını anlayıp kendine gelmek için gözlerini açıp kapattı.

Yavaşça kapının pervazına yaslandı ve güzel kızın yaralarla kaplı, siyah ojeli tırnaklarına eşlik eden parmaklarının kemanda çıkardığı sesi dinlemeye devam etti. Adeta bir ceylanı kaçırmamak istercesine sessizdi.

/ ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ /

Yavaşça parmaklarındaki yarabandlarını çıkarıp kenarda duran çöp kutusuna bir bir attı. Müzik öğretmenini uzun uğraşlar ve yalvarmaları sonucunda ona öğrettiği kemanı çalmaya hazırlanıyordu.

Ona kalırsa kemanın hem hüzünlü, hem de mutlu, büyüleyici bir sesi vardı adeta. Her zaman çalmak istemişti ve sonunda şans yüzüne gülmüştü. Ne annesi eve erken gelecek, ne de kardeşinin etütü iptal olacaktı, en azından o öyle sanıyordu.

Bishamon da bunu fırsat bildi ve yarabantları ile vedalaştıktan sonra yavaşça kemanı kutusundan çıkardı, son ayarlarını yaptı ve nazikçe çalmaya başladı.

Arşenin yay ile buluştuğunda çıkardığı o mükemmel sese kaptırmıştı kendini. Melodiyle birlikte saçları da havada salınıyordu batan güneşin önünde.

Sonunda istediği müzik bitince derin bir nefes aldı, yavaşça gözlerini açtı ve yüzündeki o gülümsemeyi sildi. Zaten bilerek de yapmamıştı ki. Tam yeniden çalmak üzere, kemanı yukarı kaldırmıştı ki arkasından gelen alkış sesi ile geri döndü.

Baji: Okuldan sonra keman çalan birini ilk defa görüyorum.

Dedi uzun saçlı bir delikanlı. İlk bakışta saçları kızın saçlarını andırıyordu. Bishamon yavaş bir şekilde arkasını döndü ve kemanı hala yere oldukça yakınken ona doğru yürüyüp camın pervazına oturan çocuğu takip etti bakışları ile.

Bishamon: Kimsin sen?

Diye sordu olabildiğince nazikçe. Ayakkabısına bakılırsa son sınıf olmalıydı. Saçlarını açık bırakmayıp ceketini adam gibi giyseydi eğer, ona inek öğrenci diyebilirdi Bishamon.

Yine de Baji, üzerinde gezinen gözlere ve kızın o sert hitap şekline aldırmadan ceketini kenara attı, camın pervazına oturdu ve arkasına yaslanıp otuz iki diş gülümsedi.

Bir köpeğin dişleri kadar sivri olan dişleri Bishamon'un hoşuna gitmişti.  Hatta yüzündeki her bir detay ve o samimiyet dolu gülümsemesi, batan güneşin turuncuya dönük ışığı altında oldukça oldukça güzel duruyordu.

Tıpkı az önce çaldığı keman kadar güzel bir eser gibiydi.

Baji: Üçüncü sınıflardan Baji Keisuke! Peki sen kimsin tam olarak?

Hitap şekli ile kendi kendine güldü Bishamon. Tıpkı onun kadar sert bir yanıt vermişti. Baji de bunu görmek istemişti aslında, bu mutlu melodiyi çalan kişinin cidden mutlu olup olmadığını görmek istemişti. Yine de görünüşün onu yanıltacağını bilmiyordu.