Angels Like You // Baji X OC

Little Lies

Evet evet bölüm erken geldi çünkü küçük bir açıklama yapma gereği de duymuştum bölüm sonu notunu okursanız sevinirim ve bölümü asla düzenlemeden atıyorum yazım yanlışları için özür dilerim.

Ağustos 2004:

Kız midesinin bulandığını hissederken yavaşça omzundaki çantayı yanında duran bankın üzerine bıraktı. Ardından gözlüğünü çantanın üzerine koyup yürümeye başladı.

Yüzünde hiç bir ifade olmadan, bomboş gözlerle yürüyordu. Ebisu'yu, kardeşini o kavganın ortasından çıkarmak için...

Biraz daha yaklaştı ve biraz daha. Vücudundaki adrenalin git gide artarken midesi daha da bulanıyor ve Ebisu'nun sesini her duyduğunda bir baş dönmesi vuruyordu.

Ebisu: AH! SİZİ OROSPU EVLATLA- IMH!

Hanma: BANA OROSPU EVLADI DİYENE BAK!

Katori: Hehe~ bunun annesi değil miydi orospu olan?!

Bishamon sonunda kaydırağın tam önünde durmuştu. Ebisu yerde ağzı burnu kan içinde yatıyordu. Bishamon ise sadece ona bakıyordu.

Bunlar ortaokullu, iri yarı çocuklardı. Araya girerse kesinlikle bir kolu yada bacağı kırılacaktı. Buraya gelirken asla bunu düşünmemişti.

Şuan ne yapması gerektiğini, yada nasıl davranması gerektiğini bilmiyordu. Normalde olsa tekmeyle araya girerdi ama bunlar... Küçümsenemeyecek derecede büyüklerdi.

/ ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ / ~ /

Bishamon: GELİYORUM, YEMİN EDERİM LŞ GELİYORUM, NEREDEYSE OKULUNUN ORADAYIM.

Ebisu: Nee-chan... Bana doğru bakan bir kaç çocuk var.

Bishamon bir anda duydukları ile şok olmuştu. Yine de çok fazla aldırmadı çünkü aklında bin bir türlü düşünce vardı. Eve gidince ne yemek yapması lazım, çamaşırlar kurudu mu...

Ya da; Toman'a gireli bir ay olduğu halde asla kavga etmemişti ve kavgası nasıl olacaktı, sağ çıkabilecek miydi?

Tatilden hemen sonra da sınavlar vardı zaten. O zamana kadar dershaneye devam etmeye parası olacak mıydı? Olsa da sınavları yetiştirebilecek miydi?

Bishamon: Onlara yaklaşma Ebisu, neredeyse geldim sayılır. Hemen şu kavşağı dönünce.

Saçları tamamen yüzüne vuran hava ile sağa sola sallanıyor, üzerine yarım giydiği hatta giyemediği hırkanın fermuarı metalik bir ses çıkarıyordu.

Nefes sesleri alnından akan terler ile karışıyor ve onu adeta yüreklendiriyordu daha da hızlı koşması için. Ama Ebisu'nun bir anda duyduğu bağırışı, onu tamamen kendine getirmişti.

Çocuğun dediklerini umursamayıp, sadece kendi dertlerine odaklandığında ne büyük yanlış yaptığını çok geç anlamıştı...

Ebisu: Nerede kaldın abla?

Bishamon: Yoldayım geliyorum bugün öğretmen rahat bırakmadı özür dilerim.

Ebisu: Sana söyledim, eve artık tek gidebilir- LAN!

Ebisu'nun acı dolu bağırtısı Bishamon'u bir anda durdurdu ve bomboş gözlerle kocaman Tokyo'nun ışıldayan sokağına bakmaya zorladı.

Sertçe yutkundu ve gözlerini kapatıp telefondan gelecek yanıtı bekledi. Yine geç kalmıştı, yine Ebisu'yu korumak için gecikmişti...