namütenahi

aynur

'Seni tanımak değil bu, hissetmek.' dedi Yiğit. Yanıma gelip kafamı okşadı. 

'Orada bir şeyler hissediyordum. Biliyorsun. Ama bu.. beklediğim gibi bir şey miydi, emin değilim.' 

'Henüz hiçbir şey biliyor sayılmayız, değil mi?' dedi. Başımla onayladığımda kapı sesiyle yanımdan kalktı. Gelen annemdi. Uzandığım koltuktan oturur konuma geldim. Annem salona girdiğinde ayağa kalktım ve ona sarıldım. 

'Ne bu halin? Gemilerin mi battı?' dedi endişeyle ama gülümserken. Gülümsedim. 

'Seni özlemişim.' dedim başımı bacaklarına koyarken. Saçlarımı sevdi.

 Annem bu tür depresyon tavırlı çöküntülerime küçüklüğümden beri alışkındı. Üç ayda bir böyle yaşar, sebebini de genelde bilmezdim. Böyle anlarda kapalı alan korkumla yüzleşiyormuşum gibi nefesim kesilir, hareket etmek istemezdim. Birkaç gün içerisinde kendimi mutlu edecek şeyler yapmaya başlardım ve geçerdi. Babam şımarıklık derdi buna. Annem ise beni anlardı. Çünkü mutsuz değildim. Ağlamazdım. Üzgün de hissetmiyordum. Sadece içimde beni yere doğru iten bu hisse engel olamıyordum.

   Bu kez bu çöküntüyü çok daha derinden hissediyordum. Ve iki ay içerisinde ikinci halimdi bu. İlkini o çarşamba akşamı iş çıkışında duyduğum çığlıkla girdiğim o tanıdık parktan eve dönerken yaşamıştım. Şimdi ise tanıdık gelen ıhlamur ağacı bana böyle hissettirmişti. Aklıma gelen düşünceyle anneme döndüm..

'Adım neden Sebla?' dedim. Annem bu soruyu ilk defa sormuşum gibi garip garip baktı. Gerçi ilk defa soruyordum herhalde.

'O nasıl soru annecim?' dedi.

'Bildiğin soru işte. Kim koydu benim adımı?' diye ısrarla sorduğumda annem şöyle bir düşündü. 

'Anneannenin çok yakın bir arkadaşı vardı. Aynur Teyze'ni belki hatırlarsın. Sen daha küçükken öldü gerçi.' 

Anımsadığım pamuk gibi bembeyaz teni olan şişman bir Aynur Teyze vardı hafızamda. Fakat anlayamamıştım..  

'O koydu işte. Onun ablasının en büyük isteğiymiş kızına Sebla adını koymak. O ölünce, Aynur Teyze'nin de çocuğu olmayınca anneannenden rica etmiş torunun olursa koy diye. Bizler eskiden karar veremezdik çocuğumuzun adına.' dedi. İç çekip 

'Bana kalsa Asuman koyacaktım adını da. Anneanneni kıramadım. Gerçi Aynur Teyze'yi de çok severdim ben. Annem gibiydi.' diye ekledi.

'Kim ölünce?' diye sordum son dediklerine kulak asmadan.

'Ablası işte canım.' dedi. 

'Çocuğu olmamış mı?' diye sordum.

'Evlenmeden öldü o. Nişanlıydı kıydı kendine diye biliyorum. Hasta gibi bir şeydi kızım o. Ne oldu da sen sorgular oldun bir anda?' 

'Bir şey olmadı annecim.. Merak ettim sadece.' dedim.