Turn and Leave

Hoofdstuk 5

Jace:
12:56
Vliegtuig

Fuck, fuck, fuck. Gaat dat tuig nu ook al achter me zitten? Ik zag ze net al op het vliegveld. Een man strak in pak, twee grote kerels ernaast. Mijn plek is verder groot genoeg, maar ik had liever iemand anders achter mij gehad. Verder zitten er wat mensen in het vliegtuig, die gek genoeg steeds contact maakte door naar elkaar te knikken. Op het vliegveld zag ik al hoe ze werden aangehouden door de douane, maar blijkbaar zijn ze toch aan boord gekomen. Ik zit naast Olivia in het vliegtuig. Ik pak haar hand, en ze knijpt er zachtjes in. "Het komt allemaal goed, maak je maar geen zorgen." Ik weet dat ze vliegangst heeft, maar ze stond erop dat ze mee ging. Verderop zitten Serena en Bas. Noah zit voor mij, in z'n eentje. Na ja, helemaal alleen is hij niet want er kwam net een grote man naast hem zitten. Volgens mij hoort hij ook bij de groep die achter me zit. Mijn gedachten wordt plots onderbroken en de piloot klinkt door de speakers: "Geachte passagiers, maak u klaar voor de reis naar Amerika. Uw vliegtuig gaat over enkele minuten vertrekken. Dank u wel." Later werden wij er ook aan herinderd dat wij onze telefoons op vliegtuigstand moesten zetten. Ik zie hoe iedereen zich klaar maakt voor vertrek. Koffers worden boven in het ruim gelegd en de laatste mensen haasten zich naar het toilet. Ik neem snel een stuk kauwgum, anders gaan mijn oren dicht zitten tijdens het opstijgen. Enkelen minuten later zijn we dan eindelijk opgestegen en vliegen we in de lucht. Door het raampje kan ik naar buiten kijken. Alles lijkt zo klein vanaf hier. Het is gek om zo al die huisjes te zien sta... mijn blik valt op de man die achter mij zit. Hij kijkt naar me, via het raam. Geen emotie op zijn gezicht. Maar een ding is zeker hij kijkt naar mij. Ik weet me even geen houding te geven. Moet ik vragen wat er mis is? Ik kijk voorzichtig nog een keer in het raampje. Nog steeds die kille blik. Ik bekijk de man goed. Hij heeft een baardje, meer een sik. De zijkant van zijn haar is kort geschoren en achter op zijn hoofd heeft hij een klein staartje. Net boven zijn zwarte hemd zie ik een teken staan. Een tatoeage. Het is een soort ruitje met nog een ruitje erin. Heel vreemd. Ik besef dat ik me over mijn gevoelens moet heen zetten. Maar net op het moment dat ik mij wil omdraaien, wordt er door de meneer naast de man in het raam gehoest. De man met de enge blik draait zich meteen om en doet alsof er nooit iets is gebeurd. Ik haal opgelucht adem. Wtf is dit voor iets raars? Moet ik het de andere vertellen? Als ik naast me kijk zie ik dat Olivia in een diepe slaap is gevallen. Ik wil haar nu niet storen. Dus Ik besluit dit voorval dan nog maar even voor mijzelf te houden.