Mafia Boss

Chapter 7

"Good Morning Mr. and Mrs. Romualdez, it's glad to see you here in person" yumuko ako sa harapan nila, at kita naman sa mukha nila ang gulat maybe they are shock to see that a CEO being so young, sino din ba kasi mag-aakala na ang nag-papatakbo ng isang napaka-laking kompanya sa Italy ay 17 taong gulang pa lamang. This will also the first time na mag-papakilala ako bilang CEO ng kompanya namin, pinagbabawal kasi ni Dad na makilala ako ng iba, that's why I only held a video meeting with my client's hiding my identity, but of course hindi ito kasali maybe because, it's dad's close friends. Although close sila kay Dad, he still made them wait for a long time na makita ako in-person. No one outside the company knows that a 17 years old girl runs it ang alam nila ay si Dad ang nag-papatakbo nito kaya gumagamit ako ng voice changer gamit ang exact na boses ni Dad ang tinig nito at isa ito sa mga program na ginawa ko noon. Sa mga tao naman na nasa company na hindi miyembro ng Mafia organization naming ay pinapa-pirma naming ng contract na wala dapat maka-alam about sa akin. It's not that I'm hiding, hindi pa kasi right time na makilala nila ako sabi ni Dad and as much as possible naman nga gusto ko makilala at katakutan ako ng mga tao bilang isang Don sa dalawang Top 1 sa Mafia world.

"You're a girl?" biglaan na tanong ni Mrs. Romualdez sa akin

"and You're very young, ilang taon ka na pala hija? ay teka, how old are you anyway? I'm sorry I forgot your Italian" sunod na sunod na sambit ni Mr. Romualdez

"It's okay I can speak Talagalog too, I just don't often use it. Ah, please have a seat first." anyaya ko sa kanila na umupo.

Pagkatapos ko idiscuss sa kanila ang tungkol sa turn-over ceremony ay bukang bibig naman nila ngayon ang dalawang anak na lalaki. And boy! they are killing me by destroying my precious eardrums. Tumingin ako kay Demetri and I gave him a sign na tulungan niya ako para maka-alis sa sitwasyon na yun. Lumapit naman siya dala ang Cellphone ko, and I don't know kung bakit.

"Signorina, Signore Paolo is on the line, he wants to speak to have Lunch with you" biglaang sambit ni Demetri, wait, is that true or not? Di ko maintindihan ang mukha ni Demetri naka-tingin naman sila Mr. & Mrs. Romualdez at kinuha ko na ang phone ko sa kamay ni Demetri, para sagutin ang tawag

"I'm sorry Mr. and Mrs. Romualdez can I take this call." dumango naman sila sa akin at ngumiti lang ako, sabay tapat ng telepono sa tenga ko.

On the Phone:

"Hello?" sagot sa taong nasa kabilang linya

"ahh... Aria I'll be arriving in less than a minute to pick you up for our lunch." so totoo nga ang mga sinabi ni Demetri akala ko yun na palasut niya, pero mas mabuti na ito atleast makaka-alis na ako ditto.

"so it's true you'll be treating me for lunch?" pabulong na tanong ko kay Paolo

"Yes, why is there something wrong?"

"No, it was just perfect savior talaga kita ngayon, hurry up please." bulong ko ulit, naka-ngiti naman ako habang binababa ko na ang tawag, at liningon ko naman sila Mr. & Mrs. Romualdez habang inaabot kay Demetri ang phone ko.

"I'm sorry about that, someone just called and invited me to have lunch together." sabi ko sa kanila sabay ngiti

"Hija, sayang balak kapa naman naming imbetahin ng lunch din." Sambit ni Mrs. Romualdez

"Maybe next time, we could have lunch together."

"By the way Hija the boy you are talking to kanina sa phone is he your boyfriend?" tanong ni Mr. Romualdez, natulala naman ako sa sinabi niya. I'm sure namumula na ako ngayon hindi ako sanay na pinag-uusapan ang mga ganyang bagay kaya ganito na lang ang reaksyon ko. Habang naka-tulala pa rin ako bigla naman may humawak ng balikat ko na isang lalaki.

"Hello Mr. and Mrs. Romualdez, I'm sorry to interrupt you, but can I snatch this beautiful lady from the both of you?" isa lang may kalokohan na sabihin ang mga katagang yun, kaya lumingon ako rito para samahan ng tingin pambihira talaga tong lalaking toh, ano-ano na lang ang mga sinasabi. Liningon naman niya ako at nginitian lang niya ako.

"So you must be Paolo? Right?" tanong ni Mr. Romualdez kay Paolo

"Yes, I'm Paolo Accardi, this lady's boyfriend." muntik na ako mahulog sa kina-uupuan ko ng sabihin niya 'yon, I swear making him come here becomes my biggest regret ngayong araw.

"Oh, sayang naman gusto ko pa naman iset-up ka Hija sa isa kong anak." nginitian ko lang si Mrs. Romualdez dahil sa sinabi niya

"But, it seems naman mabuting tao si Mr. Paolo to think na sinundo ka pa niya dito para sa lunch niyo kahit may dala kang sasakyan, pero kung wala na kayo your free to call us para maset-up ka namin sa aming anak." akala ko ba mga nanay lang ang may mga gawaing ganito, pati pala mga tatay na ngayon. Ngumiti ulit ako sa kanila

"I think, that won't be necessary Mr. Romualdez since we will never break up" naman, hindi talaga tayo magkakaroon ng break-up eh hindi naman tayo ehh

Mga ilang minuto lang ang nakalipas ay umalis na kami ni Paolo sa restaurant at pumunta na sa favorite restaurant naming na malapit sa beach. Nagkwekwentuhan lang kami at nag-kukulitan as usual at pinagtawanan na lang namin ang mga nangyari kanina, ganyan kasi kami kahit naiinis kami sa isa't-isa instead na mag-away ay ginawa naming katatawanan ang mga nangyayari para hind maging away, and maybe that's also the reason why we become so close to each other 'di rin kami mapag-hiwalay ng mga magulang namin. Ever since nang nangyari sa akin, siya ang naging sandalan ko parati. Whenever, I remember the things that happen to me in the past, kaya nga din siguro parati siya nasa bahay namin tuwing nandito siya sa Italy or sa Philippines, I always have nightmares kasi tungkol sa past ko and he is there to comfort me. He is the first man I treasure the most, other than my father.

"Thanks pala kanina Pao, you really helped me back there, even though you told them something" natawa naman siya sa huling sinabi ko, nakuha na siguro niya ang ibig kong sabihin.

"You know that part, I really want that to happen." did I heard him right? What?! Is he serious? Namumulala na ata ako ngayon dahil nararamdaman ko na ang init sa mga mukha ko.

"ahh, what do you mean by that part?"

"You know me being your boyfriend part" he gave me I smile, I don't know what's happening and I don't know how to react either. Namumula na naman ako d*mn.

"I don't know what to say"

"It's okay I know it's kinda shocking, but I can wait for you no matter how it'll take. I just want to be by your side, protecting you always" ngumiti na naman siya ng kay tamis.

Pero ilang minuto lang ang nakalipas ay biglang tumawa ang boang, tsk... I guess, it was just a joke, umasa pa naman ako.

"So how was it? Is it alright? I was planning to tell that to the girl I mentioned to you before."

"Ahhh, no it was so lame, very lame, you really won't get her, if you say that. She will difinetly reject you. Tsk." inis kong sabi sa kanya, walang hiyang boang na toh ginawa akong training dummy sa pag-coconfess niya, kinilig lang pala ako saw ala tsk... kainis, bigla naman niya hinila ang upuan ko dahilan para tumapat ako sa kanya, and d*mn his face is literally infront of my mine just an inch away from each other. Natulala na naman ako sa ginawa niya, buti na lang nasa VIP area kami kaya walang tao kami lang, kung hindi aalis talaga ako sa restaurant nato dahil sa kahihiyan.

"I'm just joking around, akala ko kasi pwede na." kung pwede lang kitang sapakin nagyon ginawa ko na, sino ba kasi yang babae na yan ehh... kainis.

"by the way you're tagalog is improving" pagpupuri ko sa kanya

"You've been teaching me na kasi ehh" I decided to teach him nakaka-irita na kasi sa tenga ang pagtatagalog niya hyst...