Eleonora , Mikael , Espen en ik zatten dit keer in mijn kamer. We moesten het plan nog één keer goed doornemen voor dat we het werkelijk uitvoeren. "Okee , hoe gaan we het nu allemaal doen?" Mikael had al een paar keer de krabbels van Espen door gelezen maar werd er niet echt wijzer van. Het was best spannend , wat we gingen doen. Wat als het mis gaat , dat ze ons pakken. Wat voor straf zou ons dan te wachten staan? Een manier van martelen door middel van onderzoek en testen. Alleen bij het idee al kreeg ij de rillingen. "Nou één van ons gaat eerst alleen alles bekijken. Hoeveel wachters erstaan , wat de afstand is en hoe lang we de tijd zouden hebben om naar binnen te glippen." Eleonora was echt een leidertypetje. Ik had dit ook al lang bedacht alleen was zij mij voor. "Dat wil ik wel doen. Ik val toch niet echt op." Zei Espen. "Dan is stap 1 nu duidelijk. Stap 2 gaat als volgt..."
Ze stond op en liep rustig naar mijn enkelstaande raam. Terwijl ze sprak keek ze alleen maar uit het raam. "Als we de nodige informatie hebben van Espen , gaan eerst Mikael en Kiera de wachters uitschakelen. Als dat gelukt is kom ik met Espen naar jullie toe. Ik zoek de sleutelbos en jullie zoeken de archiefruimte. Dan is het alleen maar juiste sleutel vinden en we zijn binnen." We hadden alle drie goed geluisterd naar de uitleg van Eleonora. Het was duidelijk voor ons allemaal. "We gaan dit doen en we gaan slagen!!" Ik hield mijn hand midden op tafel. Mikael volgde al snel mijn voorbeeld door zijn hand op de mijne te leggen. Eleonora kwam ook terug gelopen en deed het zelfde. Espen twijfelde eerst een beetje maar daarna legde ook hij zijn hand op de inmiddels stapel handen. We gooiden onze handen in de lucht en lachte te gelijktijdig. De nare gedachtes bande ik uit mijn hoofd.
Dit gaat ons gewoon lukken.
Espen was vertrokken en we bleven met zijn drieën wachtten. Het duurde lang. Mikael werd rusteloos en begon te ijsberen. Eleonora zat iets te tekenen wat ik net niet kon zien en ik. Ik zat schaapachtig voor me uit te kijken. Mijn gedachtes proberen te orderden en me afvragen wat er in mijn dossier zou kunnen staan. Ergens wou ik het helemaal niet weten. Wat als het iets heel ergs is. Daar moet ik dan de rest van mijn leven mee dealen maar aan de andere kant ; wat als het iets heel normaals is of misschien jujst wel iets goeds.
Voor mijn gevoel was er wel 3 uur verstreken toen Espen eindelijk terugkwam. In werkelijkheid waren het misschien 20 minuten. "Vertel ons alles" Mikael , die met de terugkomst van Espen gelijk weer z'n coole zelf
was , ging op de bank naast Espen zitten. Nu was hij degene die een papier en pen pakte. "Okee." Espen schraapte even zijn keel en keek naar Mikael die zijn pen al gereed had om alles op te schrijven. "Je lijkt net zo'n super nerdje die niks maar dan ook helemaal niks wilt missen van wat de leraar ook zegt." Eleonora schudde haar hoofd en moest zachtjes lachen. "Zelfs als het over haar pas zieke kat gaat." Ik kon het niet laten om te zeggen. Het was misschien niet het juiste moment om dit soort grapjes te maken maar voor mij werkte het ontspannend. Blijkbaar voor de rest ook want ze moesten nu allemaal enen beetje lachen. "Kan ik vertellen of gaan we nog meer pshycologische aspecten van elkaar vertellen?" Ondanks de grap net was Espen totaal niet ontspannen. Het kon niet anders. Hij had slecht nieuws. Ik wisselde snel een bezorgde blik met Eleonora , die
aan haar uitdrukking te zien , precies het zelfde dacht. Iedereen was stil als antwoord dat Espen mocht gaan vertellen. "Nou.. hier gaan we." Espen moest nog een keer flink schrappen om zijn stem , die net heel hakkelig klonk , terug te vinden. "Rondom de gang bevinden zich 2 bewakers. Deze 2 bewakers gaan na 15 minuten hun ronde lopen." Espen stopte even omdat hij zag , net zoals wij zagen , dat Mikael moeite had met Espen zijn gepraat bij te benen met schrijven. "Misschien toch niet zo'n supernerd." Eleonora kwam aangelopen van de plek waar ze al die tijd had gestaan en ging naast mij zitten. "Ga maar verder." Mikael had een moeilijk gezicht. Hij keek ook niet op van zijn papiertje maar was volledig gefoccussed op wat hij net had opgeschreven. "In de gang zelf staan bij elke deur 1 bewaker
