enn hier is gelijk erachter aan hoofdstuk 6 haha , gewoon omdat het kan xD enjoyyy again
We hadden een half uur gespendeerd aan het zogenaamde studeren. Van een paar verschillende bladzijden had ik zinnen of steek woorden opgeschreven. Na dat halfuur had ik twee bladzijden vol met allemaal woorden en zinnen. Dat moest wel genoeg zijn lijkt me. ‘’Okee is iedereen klaar met het schrijven zodat we kunnen laten zien dat we hebben gestudeerd?’’ Mikael keek iedereen aan en wij knikte allemaal als antwoord dat we allemaal wat hadden geschreven. ‘’Mooi. Dan kunnen we nu beginnen met de uitleg.’’ Mikael gaf het kleine zwarte boekje van eerder aan Eleonora. ‘’Aan jou de eer.’’
Eleonora pakte het boekje aan en begon weer te bladeren. ‘’Nou Kiera ben je er klaar voor?’’ Eleonora keek me een beetje lacherig aan. Tuurlijk ben ik er klaar voor. Wat voor ergs zou er uit kunnen komen. ‘’Voor zover wij het nu weten dan.’’ Espen probeerde zijn stem harder te laten klinken maar omdat hij nog niet volledig de baard in zijn keel had , schoot zijn stem wel 3 octafen hoger. We barsten in lachen uit ookal leek Espen het niet zo grappig te vinden. ‘’Ik ben er klaar voor.’’ Ik probeerde het op een normale manier te zeggen maar de lachbui was nog niet helemaal verdwenen bij mij. Eleonora veranderde gelijk van een lachbui naar serieus en zakelijk. Ook Mikael leek in één keer te kunnen omschakelen. ‘’We hadden je al verteld dat je eigenlijk een proefpersoon voor de mensen hier bent.’’ Snel knikte ik ja. Ik wou de hele waarheid weten. De antwoorden moest ik hebben. ‘’Ze zouden nieuwe geneesmiddelen en drugs op ons testsen. Daarom ook elke week een training om te kijken of er verschil is met de vorige training.’’ Eleonora sprak zachtjes , mocht de bewaker nog in de buurt van de kamer zijn. Mijn mond viel open van verbazing. Dat verklaarde de rare injecties en pillen. Ik pakte het potje pillen uit de zak van mijn vest en keek ernaar. ‘’Ja ook die Kiera.’’ Alsof Mikael mijn gedachten kon lezen. ‘’Iedereen die hier zit zou een uitzonderlijk immuunsysteem hebben. Vandaar dat wij zijn uitgekozen.’’ Eleonora bladerde verder in het boekje en stopte ergens aan het einde. ‘’En omdat ze ons niet zomaar hier in hadden kunnen stopen hebben ze een deal met de politie. Zodat als één van hun volgende proefpersonen ene zogenaamde misdaad verricht , hij of zij hier terecht komt zonder ook maar een andere straf of rechtzaak.’’ Daarom aarzelde de politie ook geen moment toen ze aankwamen bij mijn huis en mij op straat zagen. Het was zo gepland. ‘’Maar hoe weten ze nou precies waarneer een misdaad wordt gepleegd door een toekomstige proefpersoon?’’ Het was raar. Ze kunnen nou niet ruiken welke misdaad door welk persoon wordt gepleegd zonder ook maar de persoon te zien. ‘’Nou wij denken dat iemand die hier aan mee werkt de misdaden pleegt en het dan meld aan de politie waarnaar ze komen en je meenemen hierheen.’’ Dus iemand van hier heeft mijn ouders gedood!? Hoe konden ze. Mijn ouders hebben nog nooit iemand kwaad gedaan. Nog nooit. ‘’Zouden ze dat via een mobieltje hebben kunnen doorgegeven?’’ Ik herrinerde me de persoon die een telefoontje maakte , naar wat ik vermoedde de alarmcentrale maar moest ik dat juist denken en belde de persoon gewoon naar de politie om hun te tippen dat ze mij moesten oppakken. ‘’Ja , dat zou kunnen. Bij Espen werd er zogenaamd naar de alarmcentrale gebeld maar alleen de politie kwam. Bij Mikael en mij is er nooit gebeld.’’ De vuile.. Okee nee Kiera , laat je niet opfokken door iets waar je nog niet de gehele waarheid van weet.
‘’Kiera?” Ik draaide mijn hoofd om richting Mikael. ‘’Ben jij op school ook overal de slimste , de snelste en de beste geweest in bijna alles?’’ Waarom zou dat van belang zijn? ‘’Ja , maar waarom..’’ Mikael onderbrak me door zijn hand omhoog te houden. ‘’Ben je ook bijna nooit ziek geweest?’’ Hij liet zijn hand weer zakken en wachte op mijn antwoord. ‘’Bijna niet nee en anders zeer heftig.’’ Espen pakte zijn notitieblok en scheurde er een papier van af. Hij begon snel te schrijven. ‘’Ik denk dat omdat we ook op van alles getest worden we ooit een soort middel hebben gehad waardoor we dus slim,atletisch,behendig en bijna nooit ziek zijn.’’ Espen keek niet op van het papier waar hij nog steeds druk op aan het schrijven was. ‘’Denk maar na. We zijn alle 4 slim,atletisch,behendig en bijna nooit ziek geweest. Ik durf er bijna een wedje op te leggen dat alle andere mensen die hier zitten precies het zelfde hebben.’’ Espen keek op van zijn papier en leek best een beetje trots op zichzelf te zijn. Als iedereen net zoals ik is dan moeten ze dit al heel lang gepland hebben. Welke personen wel en niet geschikt zijn. Allemaal leken we er even over na te denken. Espen had gelijk. ‘’Maar hoe hebben ze dat dan voor elkaar gekregen? Om ons iets toe te dienen zonder dat wij er van af wisten.’’ Iedereen keek mij even aan en ging nadenken over de antwoorden. ‘’Als baby!’’ Eleonora sprong bijna op toen ze het zei. ‘’Zo kunnen wij er niks van af weten en lijkt het ons gewoon normaal.’’ Espen was weer druk aan het schrijven. Blijkbaar schrijft hij alle ontwikkelingen die wij hier doorgaan op voor later. ‘’Dus ze hebben ons als baby een middel gegeven zodat we overal in zouden uitblinken. Wisten onze ouders het of hebben ze het zonder te melden gedaan?’’ Al die vragen. Vragen die nog geen antwoord hebben maar wel zouden moeten krijgen. ‘’Ik denk dat onze ouders er wel van af wisten door een kleine samenvatting wat er verteld werd.’’ Mikael keek me een beetje triest aan. ‘’Waarom zouden ouders hiermee akkoord gaan!!?’’ ik werd een beetje boos over het idee dat ouders dit goed vinden. Dat hun kinderen later in een inrichting komen voor allemaal testen. Welke ouders doet nou zoiets? ‘’Misschien werd er niet alles verteld?’’ Mikael haalde zijn schouders op en keek naar het boek die hij had meegenomen uit de bibliotheek.
