Na het ontbijt ging ik op zoek naar Bas. Heel moeilijk was hij niet te vinden gelukkig. Hij was bezig bij het zwembad. Vanmiddag zou iedereen hier een test moeten afleggen. Iedereen behalve ik. Die stomme enkel ook. ‘’Bas?’’ Bas keek om en glimlachte even toe hij mij zag. ‘’Goedemorgen Kiera , jij ziet er vrolijk uit vandaag.’’ Rustig en een beetje moeilijk vanwege de krukken liep ik zijn kant op. ‘’Ik heb nog wat van je tegoed.’’ Zei ik met een glimlach. Bas keek mij niet begrijpend aan. ‘’De rondleiding , die nooit afgerond is kunnen worden.’’ Ik kon nog steeds niet stoppen met glimlachen. Bas was echt een knappe jongen om te zien. Dat zag je al van een paar meter afstand. Dat samen met mijn kunsten om jongens te laten doen wat ik wil gaf het perfecte brouwsel om mijn plan voor elkaar te krijgen. ‘’Ohja dat is ook zo.’’ Nu moest ook Bas glimlachen. Ik had het bijna voor elkaar. ‘’Zouden we die nu kunnen doen? Iets anders heb ik toch niet op de planning vandaag.’’ Ik zei het hoopvol maar ook iets wat verdrietig omdat ik dus niks te doen heb. ‘’Dats is prima Kiera. Ik moet nog even het zwembad met chloor vullen en daarna checken.’’ En het was gelukt. Trots op mezelf kwam ik nog wat dichterbij. Dichter bij Bas en het zwembad. ‘’Okee , ik wacht wel. Als dat goed is.’’ Ik keek hoe Bas zijn dingen deed. Elke beweging die hij maakte was mannelijk maar ook lichtelijk sierlijk. Het wachten vond ik niet bepaald erg , met zo’n leuk vermaak om naar te kijken. ‘’Nou , zouden we de rondleiding maar doen?’’ Bas was blijkbaar al klaar terwijl ik nog een beetje zat dag te dromen. Een beetje betrapt liepen ik en Bas de zwembadruimte uit. We waren niet veel aan het praten. Bas zei alleen iets als het om een ruimte ging. ‘’Zijn er ook gedeeltes waar ik niet mag komen?’’ Ik stopte met lopen en gelijk stopte Bas ook. ‘’Ja die zijn er zeker Kiera.’’ Nou moet het lukken , hoop ik. ‘’Zou je die ook kunnen laten zien of laten zien welke gangen ik niet in mag lopen zodat ik niet bij de verboden ruimtes kom en dan vertellen wat de verboden ruimtes dan zijn?’’ Mijn plan moest gewoon lukken. ‘’Eigenlijk mag dat niet , maar vertellen wat er aan een eind van een gang is zodat je er niet heen gaat is niet zo erg lijkt mij.’’ Hoppa , geslaagd. Mijn vrienden vonden het dan raar maar ik vond de verhouding tussen mij en Bas prima zo. Ik vertrouwde hem en ik kreeg dingen voor elkaar. We liepen stilletjes verder totdat Bas stilstond. Hij wees naar een gang. ‘’Deze gang mag jij niet in. Hier zitten de personeelskamers , archiefruimte en medicijn opslag.’’ En in één keer had ik beet. Dit is wat ik wou weten. Het was niet ver van de huiskamer af eigelijk. ‘’Okee dankjewel Bas , dan weet ik dat ik deze gang moet mijden mocht ik ooit verdwaald raken door al deze gangen.’’ Ik forceerde een lach , een glimlach was zonder moeite ook gelukt maar en lach niet. Bas lachte met mij mee , hij had niet door dat ik eigenlijk gewoon fake lachte. ‘’Er zijn vast ook wel nooduitgangen , neem ik aan. Voor als er een brand is ofzo , toch?’’ Nu het laatste gedeelte van mijn plan wat nog in uitvoering gebracht moet worden. ‘’Waarom wil je dat weten Kiera?’’ Ik hoop dat Bas niks door zou krijgen waarom ik het werkelijk zou willen weten maar het is natuurlijk wel opvallend. ‘’Nou als er een noodgeval is wil ik gewoon graag weten waar ik het snelst uitkan.’’ Laat het alsjebliefst werken. Laat me mijn gaven wat betreft jongens nog hebben. ‘’Vooruit dan.’’ We liepen weer verder. Dank je. ‘’Hier is er een.’’ Bas wees naar een gang waar maar één deur was. Okee deze is naast de bibliotheek. Bas begon weer te lopen en ik volgde hem. Een tijdje lang waren we alleen maar aan het lopen. ‘’Okee hier is een andere.’’ Weer wees bas naar een alleenstaande deur in een gang die wel een kilometer lang leek. Deze was in de buurt van het lab waar ze de rare testen op ons doen. Bas liep al weer door terwijl ik nog stond te kijken. Op een holletje met krukken , raarder kan niet , kwam ik hem achterna. ‘’En dit is de laatste.’’ Dit keer wees Bas niet maar keek hij er alleen maar naar. Deze was verdomd dicht bij de kamer van Espen. Dit zou nog wel eens kunnen werken. ‘’Super bedankt Bas!’’ van blijdschap gaf ik hem een knuffel. Zonder na tedenken. Verschrikt liet ik hem snel los. ‘’Ehm sorry Bas , ik .. dacht .. niet na.’’ Voor het eerst was ik aan het stotteren. ‘’Het is al goed Kiera.’’ Hij gaf me een schouderklopje. ‘’Ik ga weer verder , ga jij maar vast lunchen.’’ Bas gaf me nog een glimlach en ging er vandoor. Ik liep door naar de huiskamer waar de drie al op mij zaten te wachten. ‘’En?’’ Eleonora stond gelijk voor me. Ik rolde met mijn ogen. ‘’Eerst eten , dan vertellen.’’ Ik had ook best honger eigenlijk. Hoe lang hadden Bas en ik gelopen? ‘’Wat zie je rood Kiera , heb je lopen renne met je enkel?’’ Mikael was gelijk één en al bezorgdheid. ‘’Nee ik heb het gewoon een beetje warm denk ik.’’ Ik weet wel waardoor het kwam. Bas , de knuffel maar dat ging ik hun natuurlijk niet vertellen. Ik ging aan de eettafel zitten en pakte een bord. Weer staat er echt van alles op het menu. Heerlijk zo elke dag eten , ondanks dat ze hier creepy testen met je uitvoeren was dit een grote pluspunt. Ik pakte een croissant , italiaanse bol , spiegelei met bacon en de pot met chocoladepasta. Als we hier weg zouden willen moeten we ook goed doorvoed zijn anders zijn we zo uitgeput. Wanneer de plan helemaal uitgewerkt is en de taken verdeeld zijn zou er ook genoeg eten moeten zijn , houdbaar eten. Ik smeerde mijn croissant met chocolade pasta en zat lekker te smullen. Naast me kwam Espen zitten en pakte ook een broodje. ‘’Is het gelukt? Je rondleiding?’’ Blijkbaar kon Espen niet wachten op antwoord , onder al die verlegenheid was hij dus nog best ongeduldig. ‘’Ja , eindelijk heb ik mijn rondleiding gehad , ik weet nu waar alles zit wat van belang is.’’ Zo zou iedereen denken dat ik een doodnormale rondleiding heb gehad net zoals ieder ander en niet dat ik eigenlijk stiekem een rondleiding heb gehad zodat ik de plekken weet waardoor ik uiteindelijk zou kunnen ontsnappen. Espen was nu ook aan het eten en ik pakte me bolletje en legde de spiegelei met bacon erop. Een glas pakte ik van het dienblad en vulde die met sinasappelsap. Gelukkig was ik altijd wel een grote eter geweest , nu komt dat toch nog in mijn voordeel te staan. Zowel Espen als ik zaten te genieten van het eten en zeiden geen woord meer. Eenmaal klaar pakte ik mijn bord en nam gelijk die van Espen mee , naar de keuken om ze in de vaatwasser te zetten. Oude gewoonte , denk ik aangezien hier je bord gewoon voor je opgeruimt word. Eleonora en Mikael zaten nog steeds in de huiskamer toen ik terug kwam lopen. Je kon de hoop en ongeduld lezen in hun ogen. ‘’Kiera heeft eindelijk haar rondleiding gehad , ze heeft alles gezien.’’ Espen plofte neer op de bank naast Mikael en keek beide vrienden even aan. Eleonora glimlachte van oor naar oor en van Mikael kreeg ik een vette knipoog. Dus zo voelde het om op een normale manier geliefd te zien , niet omdat ik knap en populair ben maar gewoon om wie ik ben. Door de gedachte moest ik ook glimlachen en als iemand ons gezien had zou diegene wel denken dat we zwaar stoned waren. Een tijdje was het stil totdat het gekuch van Eleonora onze aandacht weer trok. ‘’Dan kunnen we nu verder met studeren toch? Voordat de zwemtest begint.’’ Ze zei het woord ‘studeren’ extra hard zodat de bewakers die in de hoek een beetje televisie zaten te kijken het ook zouden horen. ‘’Zullen we dat dan weer in mijn kamer doen , dat werkte de vorige keer ook.’’ Ook Espen sprak iets harder dan normaal , wat bij hem juist schattig klonk in plaats van krachtig. Mikael en ik knikte en we liepen met z’n vieren richting de kamer van Espen. Natuurlijk moest precies voor Espen zijn kamer weer die vervelende bewaker staan. Espen opende de deur toen de bewaker in beweging kwam. ‘’En wat gaan we deze keer doen kinderen?’’ het woord kinderen zei hij minachtend alsof we niet meer waren dan een stel kleuters die gestolen snoep wou opeten in de kamer. ‘’Nou we gaan studeren , net zoals laatst.’’ Eleonora nam weer het woord en zonder te vragen liep de bewaker de kamer binnen. ‘’Waar zijn de zogenaamde studieboeken dan wel niet?’’ De bewaker deed geen eens een poging om te zoeken. Hij stond midden in de kamer en keek ons nors aan. Espen liep langs de bewaker en haalde een stapel boeken en notitieblokken van zijn boekenkast. ‘’H.. hier ziiijnn ze meneer.’’ Espen was nerveus en stotterde als een gek. Zielig. De bewaker pakte ze af en bekeek elk boek 1 voor 1. ‘’Okee dan. Vooruit.’’ De bewaker kwam al weer richting de deur lopen totdat hij recht voor ons stond. ‘’Maar ik waarschuw jullie , als ik merk dat er iets anders gedaan wordt zijn jullie nog lang niet jarig , geloof me maar.’’ Hij wachtte niet op onze reactie maar liep gelijk weer weg. Mikael moest even slikken en ik keek Eleonora een beetje angstig aan. ‘’We hoeven ons geen zorgen te maken van zijn dreigement want we gaan gewoon studeren zoals we al zeiden.’’ Eleonora haalde haar schouders op en liep naar binnen , recht naar de bank waar ze zich met een zucht op liet vallen. ‘’Vertel ons alles Kiera.’’ Espen had zijn zwarte boekje al weer gepakt en ook een notitieblok met een pen. ‘’Nou ik weet waar de medicijnopslag,archiefruimte en personeelsruimte zitten en ik weet de 3 nooduitgangen hier.’’ Mikael , waar ik naast zat , gaf me een schouderklopje of eerder een klop. ‘’Goedzo!!’’ Ze waren allemaal zo opgewonden , zo ver waren ze nog nooit geweest. ‘’E…Ennn waaaar zitten dieee kameers?’’ Zelfs nu moest Espen nog stotteren. Alsof hij iets vroeg waar hij tikken voor kon krijgen. Ik pakte de plattegrond die Espen ook al klaar had gelegd en ging op zoek naar de huiskamer. Ik moest even hard nadenken aan welke kant van de huiskamer die ene gang was maar wist het al snel. ‘’Hier zitten alle drie de kamers.’’ Ik tikte met mijn vinger op een gang waar niks beschreven was. Espen keek met mij mee en pakte zijn pen. ‘’Welke deur zit waar Kiera?’’ Ja , dat was iets wat ik dus niet helemaal wist. ‘’Dat weet ik niet. Ik weet alleen dat alle drie de kamers zich in die gang bevinden.’’ Een beetje moedeloos haalde ik mijn schouders op. ‘’Sorry.’’ Espen zette bij alle drie de deuren een vraagteken. ‘’Dat maakt niet uit. Dan moeten we gewoon op onderzoek uitgaan of hopen op de goeie deur.’’ Mikael boog zich voorover en keek samen met Espen op de plattegrond. ‘’En waar zaten de drie nooduitgangen ook al weer kiera?’’ Eleonora stond op en ging over mij heen hangen om ook mee te kunnen kijken op de plattegrond. ‘’1 nooduitgang zit hier , in deze gang.’’ Ik wees naar de gang bij de bibliotheek en zocht daarna de andere gang , de gang bij het enge lab. Ook die wees ik aan. ‘’Hier is de tweede nooduitgang. En de laatste bevindt zich hier.’’ Ik tikte met mijn vinger op de deur in de gang vlak bij Espen zijn kamer. ‘’Dit zou nog best eens kunnen werken.’’ Mikael keek niemand aan terwijl hij het zei maar hij keek in de lucht. ‘’Hoe gaan we dit aanpakken? We moeten eerst onze dossiers vinden die zich in de archiefruimte bevinden.’’ Eleonora nam de leiding , dat was duidelijk. ‘’We moeten sleutels hebben van alle ruimtes , die elke bewaker bij zich heeft. We zouden de bewakers in de beurt en in de gang tijdelijk moeten uitschakelen voor onze veiligheid en voor de sleutels natuurlijk.’’ Eleonora begon te lopen terwijl ze ana het praten was. ‘’Als we de sleutels hebben en de kust veilig is gaan we op zoek naar de juiste sleutel voor de goeie deur. Ik denk dat de laatste deur de archiefruimte is. Vraag me niet waarom maar dat idee heb ik.’’ Eleonora draaide zich weer om en liep weer rustig naar ons toe. Wij hadden alle drie goed geluisterd en keken elkaar om de beurt aan. Alle knikten. ‘’’Dat klinkt als een plan. Wanneer gaan we het uitvoeren?’’ Mikael liet iedereen even nadenken over zijn vraag. ‘’Morgen.’’ Zei Espen verrasd zelfverzekerd
