Kalbimdeki Cin / ASABE

Bölüm 6

/6/ÖZGÜRSÜN/

........

' İşte karşındayım asabe.'

Ne demekti bu? Asabe ne demekti? Bana neden öyle demişti?

Karşımda beliren bedenin yüzüne bakmamak için soruyordum bu soruları kendime! Görüntüsünü hafızama kazımamak için başımı önüme eğerek gözlerimi oyalamaya çalıştım. Sadece birkaç saniye görmek bile dehşete düşmeme yetmişken sürekli olarak bakmak sonumun gelişini hızlandırmam demekti.

" Yüzüme bak asabe! Yoksa yüzünü benimkinden daha beter bir hâle sokarım!"

Bağırmasıyla bütün mumlar söndü ancak ben yüzünü görmeyeceğim için sevinemeden yeniden yandı. Bedenimde tehdit oluşturan sıcaklığı tıpkı mumları söndürür gibi üzerimden almış, mumların yanışı gibi iade etmişti. Bunu nasıl yapıyordu?

" Kaldır başını asabe!"

Elini yüzüme yaklaştırdığını gördüğüm an başımı kaldırdım ve yüzüne bakmaya çalıştım.
Cinlerin göz bebeklerinin olmamasına hatta gözlerinin olmamasına alışmıştım ancak onun gözleri farklıydı. Her iki gözünün akında belli aralıklarda yer alan üç yarık vardı. Bu yarıkların içinden sızan siyah sıvı kirpiklerinin kıyısında birikiyor ama hemen akmıyordu. Yanağına değmeden doğrudan yere düşen siyah damlalar kalbime durmasını emreder gibiydi. Nefesimi zorlayan ise moraran dudaklarını araladığı an dışarı fırlayan uzun, kanlı dili oldu. Çenesinden aşağı sarkan dili midemi bulandırdı ama asıl mide bulandırıcı olan aramızdaki mesafeyi şaşkınlığım ve korkumdan faydalanarak kapatıp, dilini dudağımın kenarına değirdirmesiydi. Islaklığı ve kokusunun yoğunluğu ile kendime gelip, geriye doğru adımlar attım. Uzaklaşmak istiyordum ondan ama her adımımda bana biraz daha yaklaşıyordu.

" Kendini kandırıyorsun! Ve bunu hiç durmadan yapıyorsun!"

" Uzak dur benden!"

" O zaman geriye doğru gitmeyi bırak. Çünkü sen ne yaparsan aynısını yapabilir, sana istediğimi yaptırabilirim! Beni kışkırtma!"

Geriye doğru gitmeyi bırakıp durduğumda o da durdu. Kanlı dili yüzünden elimle ağzımı kapatıp, yüzümü sağ tarafa çevirdiğimde ensemden tutup kendisine bakmaya zorladı.

" Şimdi burada olma sebebine gelelim. Ama onun öncesinde bilmen gereken konuşurken gözlerini gözlerimden ayırmaman. Ayırırsan oyun arkadaşının gözlerime yaptığını sana zevkle yaparım. Ve sevdiğin herkes çığlıklarını duyar. Kilometrelerce ötede olan annen bile hisseder acısını!"

Annemden söz ettiğinde öfkem dirildi ve kalbimdeki korku yavaş yavaş silinmeye başladı.

" Bende annemi çok seviyordum... Ama senin çok sevgili oyun arkadaşın annemi... Annemi benden aldı!"

Ensemi, acıdan inleyecek derecede sıkarak, bedenlerimiz arasındaki mesafeyi kapattığında " Onun düşmanısın..." diye mırıldandım. En sonunda Eflah'ın neden onunla iletişim kurmamı istemediğini anlamıştım.

" Sadece bu değil Yasemin! Sadece annem değil ölen!"

" Kim...? Başka kimi öldürdü Eflah?!"

Bir kez daha bulunduğum halin aksini yapmış, ona Eflah'ın kimi öldürdüğünü sordum. Düşünmem gereken ondan nasıl kurtulacağım iken ben Eflah'ın aldığı can sayısının derdine düşmüştüm. Kötüydü! Babamı öldürecek kadar kötü! Kalbime hükmedecek kadar kötüydü!