ပျော်ရသည်~သို့သော်ငိုရသည်။
"မနာလိုစရာကောင်းလိုက်တာ.."
သူမ..ပြောသည့်စကားကို ဒရိုင်ဘာဦးလေးကြီးကြား၍ မေးသည်။
"ဘာကိုလဲသမီး?"
Roseခေါင်းခါပြ၏။အိတ်ထဲတွင် အတင်းထိုးထည့်ထားသော တစ်ရှုးစကိုထုတ်ကာ
"ဦးလေး~လူတစ်ယောက်ကို..ကိုချစ်ကြောင်းကြိုက်ကြောင်းသိစေချင်ရင်..ဒါမှမဟုတ် ကိုယ့်ကိုလက်ခံစေချင်ရင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ"
မီးပွိင့်တွင် အစိမ်းရောင်အချက်ပြမီး သို့မပြောင်းခင် စက္ကန့်၄၀လောက်လိုသေးသည်။
ဒရိုင်ဘာဦးလေးကြီးမှ..စဥ်းစားနေသယောင်
အပြင်သို့တစ်ချက်လှမ်းကြည့်၏။
"ဂရုစိုက်ပြရမယ်ထင်တယ်သမီးရဲ့~တစ်ဦးကစေတနာ..တစ်ဦးကမေတ္တာပေါ့...သမီးကဘယ်ကောင်လေးကိုသဘောကျလို့လဲ?"
တလှိမ့်လှိမ့်ရွေ့သွားသော ကားလေးနှင့်အတူ
နှုတ်ဆိတ်နေသောrose ။
"ကိုယ့်ဘက်ကအရင်စချစ်ရမယ်ပေါ့"
"အင်းအဲ့လိုသဘောပေါ့.."
Roseလက်ထဲရှိတစ်ရှူးစလေးကို အသေအချာခေါက်ကာပြန်သိမ်းထားလိုက်သည်။
*အချစ်ခံလိုပါသည်..ထို့ကြောင့်စချစ်တော့မည်*
==============
နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက် ၂လအတွင်း နှင်းဆီသွေးအိမ်သို့ ၆ကြိမ်ထက်မနည်းရောက်တတ်သည်။
နှင်းဆီသွေး မိခင်၊မောင်ဖြစ်သူအထိမျက်မှန်းတန်းနေသော်လဲ နှင်းဆီသွေးဖခင်ကိုမတွေ့ဖူးသေး။
"ထူးဆန်းတယ်ဟ~အစက နင့်ကိုကြည့်မရဘူး
အခုကျတော့နင်နဲ့တော်တော်ခင်သွားပြီ"
လက်ထဲရှိနေကြာစေ့အခွံများကို သတင်းစာဟောင်း တစ်ခုပေါ်သို့တင်လိုက်သည်။
Roseပြုံးလိုက်၏။ထိုစာခြောက်ရုပ်လေးဟာ
သူမကိုကြည့်မရသည်တဲ့လား။
"ဘာလို့တုန်း"
လက်ထဲရှိခွာပြီးကာစ နေကြာစေ့များကို
နှင်းဆီသွေးလက်ထဲထည့်ပေးသည်။
![ႏွင္းဆီေရးေသာ.. [ နှင်းဆီရေးသော..]](https://img.wattpad.com/cover/133945791-64-k492021.jpg)