"ႏွင္းဆီေသြး..."
ေနာက္ဆံုးေတာ့~သူမ၏သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ ျဖစ္သည့္ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ
ရန္ပြဲက်င္းပခဲ့သည့္ နဒီေရာင္ျခည္တစ္ေယာက္
ျပံဳးၿဖီးၿဖီးႏွင့္အနားတြင္လာထိုင္သည္။"စားပါဦးလား? အခ်စ္ကေလး!!!"
ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ တစ္ထပ္၊ေဖာ့တစ္ထပ္ႏွင့္
အထပ္ထပ္ကာထားသည့္ ရခိုင္မုန္႔တီသုပ္
ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္တ႐ိုတေသပင့္ကာ
လာေကြၽးသည္။"ေနပါေစဟာ..ငါအိမ္မွာေမေမေကြၽးတဲ့
ပဲျပဳတ္နဲ႔ထမင္းဆီဆမ္းစားၿပီးၿပီဟ..!!
နင္ဘဲစား~မနက္ေစာေစာအစပ္စားလို႔
နင္ဗိုက္နာေနဦးမယ္..!! ေဘးနားမွာလဲ
ေကာ္ဖီခြက္နဲ႔ဆ္ုိေတာ့..နင္ဒါစားႁပီးတာနဲ႔
ေသာက္မယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့.."ျပန္တည့္မည္ဆိုျပန္ေတာ့လည္း
အခ်င္းခ်င္းေတာင္းပန္စရာမလိုခဲ့ေခ်။
သူငယ္ခ်င္းေတြေလ~
မုန္းလို႔လည္းမရ~ခ်စ္လြန္းလို႔ခက္ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့စားပြဲေပၚ တံေတာင္ဆစ္ တင္ထားသည့္
ေရာင္ျခည္တစ္ေယာက္ ခနၶာကိုယ္ကို
နည္းနည္းေရြ႔ကာ ေကာ္ဖီခြက္ကိုအသာေလးကာလိုက္၏။မသိရင္ ေမာ္ဒယ္မမမ်ား
Postေပးသလိုေပါ့..."နင္ကလဲ..ဟိဟိ..ဟုတ္တယ္!!"
"အစားေလ်ာ့မမ...!!"
"ႏွင္းဆီေသြး..ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနေသးလား..!!"
"ေအး...!!"
မႈန္ကုတ္ကုတ္မ်က္ႏွာႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ေတာင္ေလာက္ေထာ္ထားကတည္းက သူမ၏အနက္ေရာင္ေလးေထာင့္ကြက္မ်က္မွန္ေအာက္က
မ်က္၀န္းေမွးေမွးေလးေတြ၏အဓိပၸါယ္ကို
ေရာင္ျခည္တစ္ေယာက္မဖတ္တတ္မွန္းးသူမ သိသည္။"နင့္လိုစာအုပ္ၿကီးေတြကို..ဒီလိုအခ်စ္မ်ိဳး
႐ွင္းျပရတာခက္မွန္းငါသိပါတယ္ဟာ..!!
ဒါေပမဲ့..နင္ထင္သလိုမဟုတ္ဘူးဟ!!
နင္..ဟိုေန႔ကေျပာေန၊ဆိုေနပံုအရ..
နင္လက္မခံမွန္းသိတယ္..ဒါေပမဲ့.."
![](https://img.wattpad.com/cover/133945791-288-k492021.jpg)