better than me°Nakamoto Yuta ✔

Haruna's heartbreak¹

iyi okumalar

-bölüm 1-

Her insanın farklı hayatlara sahip olduğunu, aynı hayatlara sahip olsalar da farklı yaşam tarzlarına sahip olduğunu düşünüyordum bazenleri. Bu her ne kadar kanıtlanılmış bir şey olsa da akıl karışıklığına neden olabiliyordu. Özellikle ergenlik döneminin başlarında olan benim gibi insanlarda. 

"Haru, geç kalacaksın!" alt kattan gelen gür ses ile son anda topladığım dağınık saçlarımı umursamadan çantamı kaptığım gibi çıktım odamdan.

Japonya'da yaşamak, yaşamayı geçtim öğrenci olmak gereğinden zorken benim gibi çok kafaya takan ve gereğinden fazla düşündüğü için fazlaca stres olan birisi için üst seviyenin de üstünde zordu.

"Servis geldi, yine tam zamanında yetişiyorsun." babam annemin gerginliğini azaltmak istercesine gülümseyerek konuşup göz kırptığında ona aynı şekilde karşılık verdim. Günlerim tam olarak böyle geçiyordu ve her ne kadar şikayetçi olursam olayım alışmıştım bir nevi. Her ne kadar eksiklerim, eksiklerimiz olsa da alışmadan edemiyordum.

"Üzügünüm ve teşekkür ederim, görüşürüz!" diyerek onlara öpücük yolladıktan sonra evden çıkıp kapının önünde bekleyen servisime doğru koşar adımlarla ilerledim. Yine aynı hızla binip boş yerlerden birisine oturduğumda derin bir nefes çektim içime.

On altı yaşına henüz bir hafta önce basmış genç bir kızdım, ailenin en küçüğü ve şu sıralar annemin dediğine göre en baş edilemeziydim. Ve sanırım onun gözünde, ne yaparsam yapayım abim kadar başarılı olamayacaktım.

Yıllar olmuştu o evden gideli, henüz sekiz yaşındayken ve doğum günümdeyken öğrenmiştim ben onun evden gideceğini. Çocuk aklıyla evden gideceği için ağlarken bir tek evden değil, ülkeden de gideceğini öğrenmem benim için en büyük yıkımdı. O zamanlar benim için çok uzaklara giden ve bir daha dönmeyecek olan masal kahramanları gibiydi. Dönmüştü dönmesine ama, her yıl sanki bambaşka birisi ile karşı karşıya kalıyordum ben. Abim değişiyordu ve bunun farkına en çok ben varıyordum.

Sonunda okula gelen servis ile oturduğum yerden kalkıp servisten indiğimde yeni bir okul gününün benim için en büyük nimet olduğu gerçeğinin farkına vardım. Evde kalıp ben ve benim hayatım hakkımda yapılan konuşmaları dinlemektense sonsuza kadar okulda kalabilirdim.

Hızlı attığım adımlarımla okul binasına girerken girişte gördüğüm bedenle kocaman gülümseyerek el salladım ona. Hayatım boyunca edindiğim arkadaşlarım arasından en yakın arkadaşlarımdan birisi ve okulda sınıf arkadaşım olan Niomi'ydi. Çocukluktan beridir arkadaşlığımız bu zamana kadar devam ettiği için en yakınım oydu diyebilirdim.

"Günaydın uykucu," diyerek koluma girdiğinde göz devirdim dediklerine. "Eminim yine geç kalktığın için annenden azar işittin ve servise son anda yetiştin. Doğru muyum?" yüzüne yerleştirdiği bilmiş gülüşü beni de güldürürken "Doğrusun lanet olası." dememle güzel tınıda ki sesiyle kahkaha attı.

Benim hakkımda her şeyi tam olarak bilen tek kişiydi, şu zamana kadar ne canımı sıkıyorsa o biliyordu ve herkesten devlet sırrı gibi sakladığım sırrımı, abimi de bir tek o biliyordu. Gerçi hoş, benden önce abim bir kardeşi olduğunu saklıyordu orası arı bi konuydu zaten.

"Dün telefonda sesin moralin bozuk gibi geliyordu. Ne oldu annen mi bir şey dedi?" sınıfa girmeden önce sorduğu soru ile yüzüm düşerken derin bir iç çektim. Her yıl gelmesinden korktuğum günler geliyordu ve ben hiç bir şey yapamıyordum. Abim gelecekti, burası onun da eviydi ancak ben onu annemle ve babamla sanki ben hiç yokmuşum gibi eğlenirken gördükçe daha çok nefret ediyordum içinde bulunduğum durumdan.

Bunu engellemek için de hiç bir şey yapamıyordum üstelik. Elime geçen tek şey kalp kırıklıklarım oluyordu.

"Yıllık sorun işte, anlarsın ya?" dememle yüzünde buruk bir gülümseme oluştu, yerimize otururken içeriye giren öğretmen ile de bir şey diyemedi. Zaten dese bile ne işe yarayacaktı ki?

Ders boyu anlatılan önemli önemsiz ne varsa defterime not alırken ellerim titriyordu, ne zaman bu konular açılsa stres oluyordum ve bu kimsenin umurunda değildi.

Annem, abim gibi başarılı bir ünlü olmamı ve her neresi olursa olsun bir idol olarak çıkış yapmamı istiyordu. Bir çok kez ona benim hayalimin bu olmadığını söylesem bile beni bir dans akademisine yazdırmak ve ses eğitimi aldırmak konusunda ısrarcıydı. 

Ben bu değildim, hiç bir zaman da bundan ibaret olmamıştım ancak annem abimin yolundan gitmemi istiyordu.

"Haru bak ne diyeceğim," dedi bir anda Niomi, "abinin geleceği gün etüt olduğunu söyle ve bizde kal. Nasıl olsa abin ilk gün evde kalmak yerine arkadaşlarıyla dışarıya çıkıyor zaten." dedikleri bana mantıklı geldi, kafamın içinde parlayan ampul bana bir kurtuluş yolum olduğunu gösterirken kocaman gülümsedim.

Amacım onun yüzünü hiç görmemek değildi, bende özlemiştim onu ancak bana başka seçenek bırakmıyorlardı. Beni olduğum gibi kabul etmemeleri benim en büyük problemimdi ve bir de abimin artık bana bir yabancı oluşu.

Artık benim tanıdığım Nakamoto Yuta olmayıyşıydı.

Onu tanıyan ve seven kimsenin benim varlığımdan haberi yoktu, benim etrafımda ki insanların da onun varlığından bir haberi yoktu, olmayacaktı da.

Soy ismimizin benzerliğinden bir çok kez aramızda bir ilşki olup olmadığını soran bir çok insan olmuştu, hepsini ise soy adı benzerliği olduğunu söyleyip geçiştirmiştim. Bir zamandan sonra bu dayanılmaz bir hal almaya başladı, önüne geçemedim hatta çünkü hayranları çok takıntılı olabiliyorlardı. Incığını cıncığını araştırıp sonucunda bana ulaşan insanlardan dolayı kaç kez numarımı değiştirdim ben bile bimiyordum.

Onun için zor olan hayat benim için de çok zordu çünkü ben onun kardeşiydim. Artık bir yabancıdan farksız olan kardeşi Nakamoto Haruna'ydım.

-♡-

*

*

*

*

Heyyooooow

Dedim ki abi kardeş ilişkisi yazıyoruz ama hiç Yuta kitabı yazmıyoruz??¿¿
Yutasız olmaz diye düşündüm nasıl iyi düşünmüş müyüm ckcjckskxkcks

Ve bu kitabın konusu en çok merak ettiğim ggerçeklerden birisi açıkçası. İdol olan insanların en çok aile bireyleri zorluk çekiyor ve aralarında ister istemez bir açılma oluyordur eminim ki.

Kitapta Yuta staj için ülkeden ayrıldığında Haruna henüz sekiz yaşında oluyor ve kim ne derse desin bu bir çocuk için en zor şeydir bence.

Neyse öhöm

Umarım kitap hoşunuza gider yıldızlarım 💫💫

Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen 🌙🌙

Sizleri çok çok çok seviyorum ♥️

Kendinize iyi bakın 🥰

-jae🦩