better than me°Nakamoto Yuta ✔

God, please ⁷

İyi Okumalar

-bölüm 7-

Gerginliği en ince ayrıntıma kadar hissettiğim o dakikalar içerisindeydim. 

Okulun başlama saatine tam olarak otuz beş dakika vardı ve ben abimin zoruyla giydiğim okul formamla öylece yatağımda oturuyordum.

Gitmemek için direnmiştim, gerçekten o kadar çok direnmiştim ki en sonunda kendimi odama kilitleyecektim. Tabii abim benden hızlı davranıp odama dalmasaydı. 

Dün yaşananlardan sonra bırakın okula gitmeyi, şehir değiştirmeyi bile düşünmüştüm. Ancak eğer ki o kızlar benim Nakamoto Yuta'nın kardeşi olduğumu sosyal medya üzerinde yaydılarsa dünyanın diğer ucuna gitsem bile kurtuluşum yoktu.

Yine beni rahatsız edeceklerdi, yine hakkımızda olmadık şeyler işitecektik. Nerede olursam olayım bunlar başıma gelecekti.

Odamın kapısı çalınıp hafifçe aralandığında abimin meraklı yüzü ile karşılaştım. Hazır olduğumu görüp odaya tamamen girdiğinde iç çektim. Beni neden bu kadar zorluyordu anlamıyordum, neredeyse zorla yakamdan tutup okula götürecekti beni ve bu beni delirtmekten başka işe yaramıyordu.

"Hazırsan çıkalım mı?" inanamazca ona bakarken bana bir cevap istermiş gibi iri gözleriyle bakıyor oluşu aklını kaçırdığını düşünmeme neden oluyordu. "Çıkalım mı derken?" ellerini kot pantolonunun ceplerine sokup başını onaylarcasına salladığında oturduğum yerden kalkıp çantamı kaptığım gibi hızlıca çıktım odadan.

Gerçekten ya delirmişti ya da sarhoş falandı çünkü bunun başka bir açıklaması olmazdı.

Merdivenleri hızlıca inerken aşağıdan gelen sesler diğerlerinin de uyanık olduğunu gösteriyordu. Abim arkamdan bana seslense de durma gibi bir niyetim yoktu. Benimle oraya gelemezdi, hem beni hem de kendini bitirir çiğ çiğ aslanların önüne atardı ikimizi de. 

Biz onca konuşmayı neden yapmıştık ki?

Kolumdan tutup beni durdurduğunda hışımla arkamı dönüp gözlerimden taşan sinirle baktım ona. "Ben kendim giderim okula, gelmene gerek yok." kolumu ondan kurtarmaya çalışırken onun bırakmayışı çığlık atma isteğimi dürtüyordu.

"Seninle geleceğim, bu sefer seni yalnız bırakmayacağım Haru duyuyor musun beni?" yüzümde buruk bir gülümseme oluşurken kalbimin acıyla attığını hissettim. Cümlesinde ki 'bu sefer' kelimeleri aslında nasıl bir çıkmazın içinde olduğumuzu gösteriyordu. O benim yanımda olamıyordu, ben de onun.

"Ya başına bir şey gelirse, ya seni öğrendikleri için sana zarar verirlerse?" gözlerinde ki doluluğu fark ettiğim an bedenim baştan aşağıya titredi sanki.

"Abi, senin orada olman işleri daha da çok çıkmaza sokmaktan başka işe yaramaz. Tek başıma gidersem en azından her zaman yaptığım gibi altından kalkabilirim." kolumu tutan eline uzanıp kolumdan çekmesini sağlarken gözlerinin tam içine bakıyordum güven verircesine.

Şu zamana kadar nasıl köşe bucak kaçtıysam kaderimden, şimdi de o kaderimle yüzleşecektim çünkü kaçmak artık hiç bir işe yaramayacaktı.

Çalan kapı ile bakışlarım o yöne dönerken Mark'ın kapıyı açmak için gittiğini gördüm, buradan rahatlıkla gözüken dış kapıda Niomi'yi gördüğümde, onun yüzüne yerleşen şaşkın ifadeyle kendisine kapıyı açan bedene baktığını görmek kıkırdamama neden oldu.

"Imm..sanırım içeri girmen gerekiyor?" Mark'ın ne yapacağını bilemediği ses tonundan belli olurken hızlı adımlarla kapıya ilerledim. Benim her şeyimden haberi olan tek kişi şu zamana kadar en yakınım olarak gördüğüm Niomi'ydi. Ben her zaman onun destekleriyle buralara kadar gelebilmiştim ve şimdi de her şeyden haberi olduğu için evime kadar gelen arkadaşım bana yeterdi de artardı bile.

"Biz gidiyoruz, akşama görüşürüz!" ayakkabılarımı giyerken abimin dibimde dikiliyor oluşu her an bizimle gelecekmiş gibi hissettiriyordu.

"Dikkatli olun," demesiyle dikelerek yanağına ufacık bir öpücük kondurdum, "oluruz, merak etme."

Umarım oluruz.

***

Okul binasına girdiğimiz andan itibaren, hatta daha öncesinde bile üzerimde o kadar bakış vardı ki kendimi deve kuşu gibi bir yerlere gömmek istiyordum, sadece kafamı da değil üstelik bütün vücudumu.

Niomi ile sıramıza oturduğumuzda sınıf arkadaşlarımız iki de bir dönüp bize bakıyor, fısıldaşarak bir şeyler konuşuyorlardı. Ritmik bir şekilde salladığım dizimle önümde açtığım kitaba odaklanmaya çalışsam da nafileydi.

"Yeter artık," dedim bir anda tek düze çıkan sesimle, "konuşacaksanız önünüze dönüp konuşun. Sizin dik bakışlarınızı görmek zorunda değilim. Duyuyor musunuz beni?" bana bakan gözleri bir an şaşkınlık bürüse de her birisi önlerine dönmüşlerdi.

Niomi bana doğru eğilip "Ben bille tırstım yemin ederim, yürü be Haru!" dediğinde ona gülmeden edemedim.

Böylece ders sonuna kadar, tenefüslerde bile herkese sert bakışlarımı dikerek onlardan çekinenin ben olmayacağımı gösterdim. Böyle nasıl gün sonunu getirdik ben bile bilmiyordum ama okul çıkışı, bütün ikazlarıma rağmen bahçe kapısının önünde ki arabayı gördüğümde neredeyse çığlık atacaktım.

Niomi'yi kolundan tuttuğum gibi koşarak okulun bahçesinden çıkıp kendimizi zar zor arabanın içine attığımızda arkada oturan Mark'ın şaşkın bakışları üzerimizdeydi. Niomi benim ve Mark'ın arasındaydı, utançtan yanakları kızarmaya başladığında ona gözlerimi devirdim.

Bana rağmen Niomi'nin gizliden gizliye abime ve grubuna hayranlık duyduğunu zaten biliyordum. O zaten küçükken de abimi severdi.

"Gününüz nasıl geçti?" Abim dikiz aynasına bakarak arabayı geriye doğru sürerken sorduğunda omuz silktim. Ancak daha ben konuşmadan Niomi öne doğru atılarak "Haru'yu görmen lazımdı Yuta-san! Ona bakan herkesi tek tek susturdu, öyle sert baktı ki her birisine ben bile tırstım." dediğinde abimin kahkahası arabayı doldurdu.

"Bugünü atlatmanın şerefine akşam güzel bir yemek yiyebiliriz o zaman." kaşlarımı kaldırıp abimin bonkörlüğünü kendi kendime överken geriye çekilen Niomi ile aklımda yanan ampule şükrettim.

"Niomi de bizimle gelebilir mi?" sorum üzerine arkadaşım bana kızgın bakışlar atarken abimin "Zaten o da gelecek," demesiyle yamukça gülümsedim.

Sorunsuz biten bir günün akşamı güzel geçecekti. Umuyorum ki, Tanrım. Lütfen.

-♡-
*
*
*
*

Anaaa😃

Niomi'nin yerinde olsam yararlanabildiğim kadar yararlanırım amk arkadaşımın abisi benim de abim sonuçta 👯🏻‍♀️

Neyseee

Şöyle bir altı yedi bölüm sonra final olabilir, tahminen 15. Bölüm final.

Umarım bölüm hoşunuza gider yıldızlarım 💫💫

Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen 🌙🌙

Sizleri çok çok çok seviyorum 🥰

Kendinize iyi bakın ♥️

-jae🐣