Abilerim Beni Salın!(Finalden Sonra Düzeltilecek)

0.3

*DÜZENLENDİ*

İyi okumalarr<3

Umarım beğenirsiniz:')

Oy ve satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin:-)

"Beni yıkıp geçti. Enkaz olmuş bir bina gibi... Ama en acıtan şey beni tekrardan inşa edende o olması..."

^^^

Bu birkaç gün geceleri hariç eğlenceli geçmişti. Sabahları okula gitmiş Buse ve Ali'yle provalar yapmıştık. Evde Karan abimle ve Mertle oyunlar oynamış, filmler izlemiş, yemekler yapmıştık. Ama yatma vakti gelince beni zar zor uyutmuşlardı. Hatta ağlamıştım Karan abimde çözümü Meriç abimi görüntülü aramakta bulmuştu. Meriç abim beni sakinleştirip uyutmuştu. Meriç abimsiz cidden çok zor uyuyordum. Her ne kadar onun kıyafetlerini giyip onun yatağında yatsam bile onunla uyurken ki gibi huzur bulmuyordum.

Neyse ki bugün Cumaydı. Abimgil gelecekti. Son ders zili de çaldığında bizimkileri beklemeyip beni bekleyen arabaya bindim.

Evin önüne gelince hiç beklemeden eve koştum.
Kapıya gelince biraz soluklanmak zorunda kaldım. Nefes alamayınca ilacımı kullandım. Bir beş dakika kadar kendime gelmeye çalıştım. Ve başardım da. Hiç beklemeden zile basmaya başladım.
Kapıyı Semra teyze açmıştı.
-" Semra teyze abimgil geldi mi? He hadi söyle" bir yandan soru soruyor bir yandan da montumu çıkarıyordum.
Semra teyze elimdeki montu alıp konuşmaya başladı.
-" Geldiler kızım-" devamını dinlemeyip direk salona koşmuştum.

Meriç abim görüş alanıma girince çantamı bırakıp bu defa ona doğru koşmaya başladım.
-" BABA!" Diye bağırıp ona sarıldım. Oda bir saniye bile beklemeyip sıkıca sarılmıştı.
-" Seni çok özledim baba"
-" Bende seni çok özledim güzel kızım"
-" Beni özlemedin sanırım küçük hanım?" Umut abimin sesini duyunca Meriç abimin yanağını öpüp Umut abimin açtığı kollarının arasına girdim.
-" Özlemez olur muyum hiç. Seni de çok özledim ben." Umut abimin de yanağını öpüp kollarının arasından çıktım.

Etrafıma baktığımda 50 55' li yaşlarda olan bir kadın ve adam vardı. Benden büyük, Karan abimle yaşıt gibi duran ve benimle yaşıt olan bir kız ve erkek bizi izliyorlardı. Kaşlarımı çatarak abime döndüm.
-" Abiciğim misafirlerimiz mi vardı?" Diye sordum Meriç abime.
-" Evet yeni ortaklarımız. Hafta sonu bizde kalacaklar güzelim. " Başımı sallayıp gülümseyerek misafirlere döndüm.
-" Hoşgeldiniz ben Alina Akay." Diye kendimi tanıttım.
-" Hoşbulduk kızım. Ben Hilal Bozkurt." Dedi 50 li yaşlarda olan kadın. " Bu da eşim Osman. Bu oğlum Gediz bunlarda ikizler Selin ve Arda." Tabi bu sırada eliyle gösteriyordu. Onlara gülümseyerek karşılık verdim. Gediz ve Arda da tebessüm etmişlerdi. Selin ise önemsemeyerek telefonuna dönmüştü.
Kız tam anlamıyla gıcığın teki.

Gediz ve Arda benim gibi sarışınlar ve renkli gözlülerdi. Selin ise esmerdi. Nasıl ikizler bunlar lan?! Birisi esmer birisi sarışın. Hadi birisi annesine birisi babasına benziyor desem. O da yok. Hilal Hanım beyaz tenli ve kızıldı. Osman Bey ise sarışın ve renkli gözlüydü. Arda ve Gediz kime benzedikleri belli oluyor. Babalarına... Ama bu devirde sarışın ve renkli gözlü erkek bulmak zor aga.

-" Güzelim hadi sen üstünü değiştir. Ve bugün işlediğiniz konulara çalış." Meriç abimi kafamla onaylayıp odama çıkmıştım.

Kısa bir duşun ardından seçtiğim kıyafetleri giydim.

Saçlarımı da kurutup topuz yapmıştım. Bugün işlediğimiz konuları tekrar edip, yarınki özel derslerim için hazırlık yaptım.
Saate baktığımda yedi buçuğa geliyordu. Telefonumu da alıp aşağıya indim. Abilerim, misafirlerle oturuyordu. Ama Mert yoktu. Gidip Meriç abimin yanına oturdum. O da elini belime sarıp burununu saçlarıma gömmüştü.
-" Merakımı maruz görün de Alina neden Meriç'e baba diyorsun?" Tüm gözler soruyu soran Osman Bey'e dönmüştü.
-" Alina küçükkende bana baba derdi. Hala da demeye devam ediyor. Akışkanlıklarından kolay kolay kurtulamıyor." Diye cevaplamıştı Meriç abim.
-" Şu fotoğraftakiler kim? Çok güzel gözüküyorlar." Hilal Hanım'ın eliyle gösterdiği çerçevelere bakmıştım. O fotoğraflar, ben küçükken çekilen fotoğraflardı.
Karan abim ayağa kalkıp tüm çerçeveleri toplayıp Hilal Hanım'ın yanına oturmuştu.
-" Alina küçükken çekilen fotoğraflar bunlar" diye açıklama yapmıştı Karan abim.
-" Fotoğrafların hikayelerini anlatsana. Çok severim fotoğrafların neden çekildiğini." Diye konuştu Hilal hanım. Üstünde 5 yaşındaki çocuğun heyecanı vardı. Cidden güzel bir kadındı ve temiz bir kalbi var gibi duruyordu. İçimde garip bir his var.