Fırtına

"Hepsi benim suçum anne"

Kayra, gördüğü manzara ile kalbinde bir sızı hissetti. Doğa ile Merve , birbirlerine sarılmış uyuyorlardı. Doğa normalde aşırı dikkatli birisi olmasına rağmen nasıl kapıyı duymamıştı? Doğa sırtüstü bir şekilde yatmış ve Merve'nin pespembe saçları yüzünü renklendirmişti. Merve ise bacaklarını Doğa'nın bacaklarına dolamış, ellerini ise Doğa'nın beline sarmıştı.

Kayra sanki yatakta kocasını basan kadınlar gibi hissettiği duygu karmaşası ile ne yapacağını bilememiş gördüğü ilk yastığı, uyuyan kızlara fırlatmıştı. Özellikle Doğa'ya gelmesine dikkat etmişti. Nasıl oluyor da daha dün tanıştığı kızla böyle sarmaş dolaş olabiliyordu?

Doğa, yüzüne gelen yumuşak yastık ile " Ne oluyor?" demişti uykulu sesiyle. Gözlerini hafifçe aralamış, eli ile göz kapaklarını ovmuştu. Uykusu hafif açılınca etrafına bakındı. Merve'yi görmesi ile gözleri kocaman açılmış Kayra'ya  "bu ne böyle" dermişçesine bakmıştı. Kayra ellerini beline koyarak "Daha dün tanıştığın biriyle nasıl böyle olabiliyorsun" dedi. Doğa iç çekip, kızı uyandırmamaya özen göstererek yataktan çıktı. Kayra hala ona bakıp bir cevap bekliyordu. Doğa ona yaklaşarak "Sen nasıl gecenin bir yarısı tanımadığın insanları eve getirebiliyorsan ben de tanımadığım bir kadını yatağıma sokabilirim Kayra. Ayrıca bunu sen bana getirdin ben kendim evime sokmadım" dedi.

Alev, Kayra'nın gelmemesi üzerine yukarı çıkmaya karar verdi. Koltuktan kalkıp gidecekken Gece ona seslendi "Nereye?". Alev hafifçe sırıtarak "Cehenneme gelmek ister misin"dedi. Gece de onun sırıtmasına karşılık vererek başını hafif sola eğdi. "Ben zaten cehennemdeyim". Alev bu yanıtı beklemiyordu. Gülümsemesi hafif söndü ve gerçekten bir cevap verdi. "Kayra'ya bakacağım, gelmedi on dakikadır." Gece kafasıyla onaylayarak pencereye doğru ilerledi ve dışarı bakmaya başladı.

Alev, yukarı çıktı ve dairenin kapısının açık olduğunu gördü. Endişe ile içeri girip etrafa bakındı. Yatak odasından gelen tartışma seslerini duydu ve oraya ilerledi. Kayra ile Doğa tartışıyorlardı.

"Şimdi suçlu ben mi oldum Doğa?" Kayra kızgınca söylendi. Doğa tam cevap verecekken Alev onları durdurdu. "Hey, Neden hala gelmediniz?" İkisinin bakışları sese döndü. "Geliyoruz tabi Merve uyanırsa" dedi Kayra. Alev yatağa baktı ve ölü gibi uyuyan kızı gördü. Yanına gitti ve konuştu

 " Güzel prenses, hadi uyan da şunların salak muhabbeti bitsin ve  bir şeyler hazırlasınlar" . Merve  en sonunda Alev'in dürtmeleri ve omzundan düşen elbisesi ve dağınık pembe saçları ile uyanmıştı. Kayra kızgın bakışlarla hala Doğa'ya bakıyordu ama Doğa onu pek takmamış ve Merve'nin yaralı kolunun acımaması için dikkat ederek onunla banyoya kadar eşlik etmişti.

Toprak, uzun beklemeden sıkıldığı için onlardan önce mutfağa girip buzdolabını karıştırmaya başlamıştı. Buzdolabı eskiydi ve içinde sadece iki yumurta ve bir kutu süt vardı. Süt şişesini eline alıp kapağını açar açmaz kafasına dikmişti. Toprak böyle biri olmuştu, eski düzenli oluşundan ve terbiyeli oluşundan hiç eser kalmamıştı artık. Annesinin intiharı onu aşırı kötü etkilemişti. Aklına geldikçe midesi bulanıyordu.

30 Aralık 2012

Toprak ve annesi Ayşe Hanım hızlıca hastanenin giriş kapısına yöneldiler. Toprak annesinden hızlı koşup hemen yoğun bakım kapısının oraya gitti. Gördüğü beyaz önlüklü hemşireye soru sordu " Yağmur! Yağmur yaralanmış" . Hemşire anlam veremeyerek elindeki listeye bakmaya başladı. " Yağmur Demirci'nin yakınları mısınız" dedi hemşire. Ayşe Hanım koşarak oğluna yetişmişti. Toprak kırılgan ve gür sesi ile " Evet ! Bize acilde olduğu söylendi" . Hemşire onlara bir dakika işareti yapıp yoğun bakım kapısından içeri girdi. Ayşe Hanım ve Toprak hüngür hüngür ağlarken acil kapısından doktor çıktı. Doktor' un yüzünden üzgün bir ifade vardı. Toprak doktorun dibine girip ona sürekli ablasını, Yağmur'u soruyordu. Doktor, bu kötü haberi söylemeden önce gözlüklerini yavaşça çıkardı ve "Başınız sağ olsun" dedi. Toprak bu cümleyi duyduktan sonra bir an da donup kalmıştı. Dünyası yok olmuştu sanki. Çevresindeki herkes yok olmuş bir o ve acısı kalmıştı