Marcus POV
"Ate, why are you taking so long?" tanong ko sa ate ko habang kumakatok ako sa may pintuan niya.
"Just give me a minute, Marcus Evans" mataray at pasiring niyang sabi pagka bukas ko ng pinto ng kwarto niya.
"Ate, I already gave you an hour. Come on" pag rereklamo ko. Mga babae talaga.
"Okay, I'm done. Lets go" pag-aaya niya pagka tapos niyang mag ayos.Nasa kotse na ako at hinihintay sa loob si ate kasi ang bagal niyang maglakad. She's using her phone while walking. I still have something to do. May kotse naman siya at kung tinatamad siya, pwede naman siyang magpa-hatid sa driver namin. Ako pa yung ginawang driver, para daw makita ko kung saang condo siya lilipat. She have a condo near at her school, para daw less hustle. Lilipat na siya do'n this week.
Akala ko tahimik lang yung buong biyahe hanggang makarating kami sa building niya pero maya-maya lang nag tanong siya.
"Hey bro, do you have a girlfriend?" mapang-asar niyang tanong habang nagta-type sa phone niya.
"I don't need one" mahina kong sabi.
"Ahh. Oo nga pala, I forgot. Marcus Dale Evans the one and only play boy" tumawa siya pagtapos sabihin yun. Hindi ko na lang siya pinansin at nag maneho lang ako para maka-baba na siya.I'm not a play boy. I only date one girl for about 2-4 weeks and then, it's over. That's how life works for me, nothing will stay forever. Everything and everyone will have to leave. It's out of your control to make someone and something to leave. You can't do anything if it is destined to happen. But it's all on you to decide, wether you're the one who'll leave first or you're the one who's going to be left out. Being left out hurts more than choosing to leave someone or something behind. It is what it is.
Pagka- hatid ko kay ate, dumiretsyo na'ko sa condo ko para ayusin yung ibang gamit. Nag ring yung phone ko habang nag-aayos ako ng mga gamit ko. Kinuha ko ito at bahagya pa akong natawa ng makita na si, Mico yung caller. Na-alala ko kasi na ni-reject siya nung babae ka gabi dun sa may parking lot sa mall. First time nangyari yun kaya nakaka tawa. Sinagot ko yung tawag niya habang ipinagpapatuloy yung pag-aayos.
"Sup?" bati ko sa kaniya habang nag-aayos.
"Bro, punta tayo mamaya sa Keenan bar. Nag aya si, 'gong Brian kanina nung nakita ko siya sa may mall kasama kapatid niya" sabi niya.
"Edi pumunta ka, ikaw pala inaya eh. Bakit idadamay mo pa ako" tatawa-tawa kong sabi sa kaniya"Com'on dude, wag ka ngang IB" pasigaw niyang sabi.
"IB?" nagtataka kong tanong.
"Isip Bata, HAHAHAHA" tumawa siya nang malakas. Imbentor talaga.
"Sabado bukas, D. Siguradong maraming chix do'n mamaya. Sabay na tayong pumunta. 10:30" dugtong pa niya.
"See you" tipid kong sagot.
"Yown. Ganyan nga, D. Sige na bye, see you there" pinatay ko na agad yung tawag.Sabay kaming pumunta ni, Mico sa The Keenan Bar. Pag pasok namin, pumunta kami sa taas sa may VIP spot. Habang naglalakad kami pa punta sa pwesto namin nakita agad namin si, Brian na may katabing babae. Sexy, straight yung buhok na blond, maganda at mukang may ibubuga pero hindi siya yung tipo ko. Umupo kami ng hindi napapansin ni, Brian, napansin niya lang kami ng binato siya ng chips ni, Mico.
"D's. Ang tagal niyo naman. Baby girl, sorry but I'll see you later" baling niya dun sa babae tapos sabay halik sa kamay nito. That's the Brian style.
"Ang tagal niyo naman na bored tuloy ako dito kanina" pag rereklamo niya sa'min.
"Bored ka pala? Kaya pala hindi mo kami napansin na dumating? Eh kung hampasin kita?" akmang hahampasin ni Mico si, Brian ng water bottle pero nakuha agad niya ito. Natawa lang ako sa kanilang dalawa."Ang iingay niyo" reklamo ko at nag salin na ng alak sa basong may yelo.
"Saang bar ka ba naka punta na tahimik? Ha?" tanong ni, Mico.
"Baka sa Bar ng planetang Mars D. HAHAHA" malakas na pang-asar ni, Brian.
YOU ARE READING
Love to the Fullest
General FictionAndie, can be confusing sometimes. She always do what she wants to do. Always do things on her own. She always prioritize the safety of her loved ones. She always put others first before herself. She's so different, and pain for her is neutral. "It...