LİTOST (+18) 'Askıda'

10. Bölüm 'Katil '

Eğer kendi yaşam planını tasarlamazsan, başkalarının planında kendine yer bulursun. Peki onların senin için ne planladığından haberin var mı?

Bölüm müziği: Mother Mother - hayloft

10. Bölüm 'Katil'

Vote verdiyseniz başlıyoruz.

---

Hayatla olan kavgam da kendimi son günler sayesinde galip görsem de son atağını yapmıştı bana. Acımadan tuhaf bir oyunun içine düşürmüştü beni.

Elimde ki ilacı avuçlarımın içinde sımsıkı tutuyordum. Kendime enjekte etmemek için zor duruyordum.

Ya yalan söylüyorsa?

Bunu öğrenmenin tek bir yolu vardı. Bir yanım 'boş ver delinin teki.' dese de diğer yanım 'ya doğruysa?' diyordu.

Kendi içimde bir düşüncedeyken açılan kapıyla iğneli ilacı hızlıca cebime attım. Kapıya baktığım da Arisi görmemle korkuyla gülümsedim.

O deli adamın dedikleri beni korkutmuştu.

Aris gülümseyen bir suratla içeri girdiğinde bu halimi görünce gülümseyen suratı durmuştu. Kaşlarını çatarak üstüme doğru geldiğinde korkuyla birkaç adım geri attım.

Korkuyordum.

Benim geriye adımladığımı gören Aris şaşkınlıkla;

''Belçim ne oldu? Neden korkuyorsun?'' Aris benden birkaç adım uzaklaşıp, elini yukarı sakin ol der gibi kaldırdı. Aptal Belçim.

Arisin kaşları daha çok çatılırken;

''Birisi bir şey mi yaptı küçüğüm? Ne oldu söyle bana.'' Yutkunup kafamı iki yana salladım hızlıca.

"Hiç, hiçbir şey olmadı. Burası çok sessiz o kadar hastadan sonra birden gelince kötü oldum." Aris anlayışla gülümseyip, yavaşça yanıma yaklaştı.

Geri adım atmamak için kendimi zor tutuyordum. Aris dibime kadar girip bir elini belime atarak kendine çekti. Diğer eliyle yanağımı hafifçe okşayarak;

"Burada sana hiç kimse dokunamaz merak etme. Ailenle konuşmak ister misin?" sanki çocuk yatıştırıyor gibi yanağımı okşayıp, sessizce mırıldanıyordu.

Bu adam mıydı katil?

Hiç sanmıyordum. Arisin son dediği aklıma yavaş yavaş yatarken;

"Ailemle konuşabilir miyim?" dedim. Konuşmak istemiyordum. Öylesine sormuştum.

Aris kafasını aşağı yukarı sallayarak;

"Kendini hiçbir şeye mecbur hissetme küçük. İstediğin an seni evine bile yollayabilirim." Arisin dedikleriyle hafifçe gülümseyin, kollarımı onun sırtına doğru doladım.

Hayır gitmeyecektim.

Aris iyi bir insandı. Kafam sürekli karışıyordu ama bu kadar kötü olacağını düşünmüyordum.

Aristen kollarımı çekince o da çekti. "Ailemle konuşmayacağım. Teşekk ederim Aris" fazla uzatmak istemediğimi o da anlamış olacak ki uzatmadı.

"Peki o halde. Yemek yedin değil mi?" kafamı aşağı yukarı sallayarak onayladım. Bob'la birlikte yemek yemiştik.

Aris onu onaylamamla gülümseyip, yanağımdan makas aldı.