Anlık gelen bi heyecanla yazmaya karar verdiğim için daha ana karakterin adını ve mevkisini bulmadığımı fark ettim dlcmdlmclzm
Sizce hangi mevkide oynasın?
|
İleri doğru adımlayıp topu havalandırdım ve sıçrayıp servisimi başarı ile tamamladım. Milli takım ile antremandaydık. Bizim takım; ben, Zehra, Ebrar ve Simge ablaydı. Karşı takımda ise; Kaptan, Hande, Meryem abla ve Cansu vardı. Şu ana kadar çok çekişmeli giden antreman maçını kaptanın takım kazanmıştı. Ama benim için onlar karşısında bu kadar iyi performans sergilemek bile büyük bir başarıydı.
Kenara geçip oturdum ve o sıra da gözlerim yine ona takıldı. Şu sıralar hep onu izliyordum. Bir gün farkedip yanlış anlayacak diye çok korkuyordum. Sadece hal ve hareketleri dikkatimi çekiyordu. Çok başarılı ve bi o kadar eğlenceli birisiydi Ebrar. Canım sıkkın olduğunda sanki bunu görüyormuş gibi yanıma gelip beni güldürmenin bir yolunu buluyordu. Ayrıca fazlasıyla sempatik ve dikkat çekiciydi.
Soyunma odasına geçip kısa bi duş aldım, üstüme siyah eşofmanım ile kısa beyaz bir tişört giydim. Çıkışta Zehra ve Ebrar'ın beni beklediğini gördüm. Zehra ile aile evlerimizden uzak olduğumuz ve aynı takımlarda (Vakıfbank ve Milli Takım) forma giydiğimiz için aynı eve çıkma kararı almıştık. Bu sürede iki yakın arkadaş olmuştuk, doğrusu beni milli takımla kaynaştıran da kendisiydi çünkü sosyal birisi olmadığım için hayranı olduğum insanların yanında ne yapacağımı bilemiyor sürekli saçmalıyordum ama Zehra ile birlikte bunu atlatmıştım.
"Bi kafeye gidip otururuz diye düşündüm, Ebrar'da tekmiş zaten iyi olur." dedi Zehra yanlarına yaklaştığımda. Ufak bi tebbessümle onayladım ardından Ebrar'ın arabasına bindik. Bizim evimiz yakın olduğu için yürüyerek geliyorduk antreman alanına.
Arabayı park edip kafeye girdik, herkes favori kahvesini söylerken ben yine aklımın bir köşesine yazdım onun sipariş ettiği kahveyi. Zehra, "Sen niye teksin evde Ebrar, soramadım orada" dedi kahvesinden bir yudum alarak. "Arkadaş tatile gidiyor yaa, sıkılıyorum evde kös kös oturmaktan." Dolgun dudaklarını aşağı doğru bükmüş, dertli gözlerle karşısında oturan ikiliye bakıyordu.
Zehra bir anda kocaman gülümseyip ileri doğru kaydı oturduğu yerden "Çisel'e de uygunsa bize gel, hem sen sıkılmazsın hemde bize bi değişiklilik olur." Şaşkın gözlerle Zehra'ya döndüm. Ebrar ile aynı evde mi kalacaktık!? "Sanırım Çisel için pek uygun değil." Duyduğum şeyle bu sefer Ebrar'a döndüm. Yüzünde çözemediğim bir duygu vardı.
"Ha- yok evet yani hayır! Tabii ki uygun benim için. İstediğin kadar kalabilirsin, güzel olur..." Ah! Ne diyordum ben? Umarım iyice batırmamışımdır. Ayrıca yüzümün yandığını hissediyordum. Off Çisel off!
"Çok ısrar ettiniz, kalayım bari.." Ebrar'ın yüzünde ki sırıtışı görüp bende tebessüm ettim. Neler bekliyordu bizi acaba?
🦄
Valla bende bilmiyorum ne beklediğini Hep birlikte bekleyip görücez..
20 küsür bölüm yazıp sonra yayımlayacağımı söyledim ama o iş biraz yalan oldu...ehe
Sabredemiyorum yani napayım aaa ldmdldmflkd
Daha başındayız ama soramadan duramayacağım
Kurguyu sevdiniz mi?
