LİDER

13.BÖLÜM

Evden çıkıp arabama atladım. İzmir sokaklarında son sürat süren yolculuğumun ardından evin olduğu mahallenin bir arka sokağına arabayı park edip yürümeye başladım. Binanın dik merdivenlerini de çıktıktan sonra sonunda eve varmıştım. Tam zile basacakken ayaklarımda hissettiğim ıslaklık üzerine bakışlarımı yere indirdim.

An itibariyle Beynim kan pompalamayı bırakmıştı.
İki elin boğazımı sıktığını hissettim. Nefes alamıyordum. Ayaklarım kapıdan sızan kana bulanmıştı. Hızla kapıya tekme atmaya başladım, açılmaktan başka çaresi yoktu. Kendimi o kadar kaybetmiştim ki kaçıncı tekmemden sonra kapının kırıldığını hatırlamıyordum.

"Arel!"

Arel kanlar içinde kapının girişinde yatıyordu. Hemen ileride Akasya'nın kanlar içindeki bedenini görmemle şokun etkisiyle az önce akmayan göz yaşlarım artık yanaklarıma hücum ediyordu.

"Akasya! Uyan!"

Gözlerim anne ve babamı aradı. Oturma odasına girdiğimde ayaklarım artık bedenimi taşıyacak güçte değildi. Anne ve babamda kanlar içinde odanın ortasında yatıyorlardı.

"Anne! Baba!"

Beynim durmuştu ne yapmam gerekiyor du bilmiyordum. Ambulansı aramalıydım, hayır arıyamazdım. Telefonu açıp poyraz'ı aradım.

"Poyraz! Çabuk merkezdeki tüm ambulansları eve gönder! A-annem b-babam hepsi hepsi vurulmuş."

"Ne! Tamam sakin ol. Ambulansları gönderiyorum."

Telefonu kapatıp annemin yanına oturdum. Gözlerimi kapatıp bileğine dokunmaya çalıştım. Nabzını az da olsa alıyordum. Kalbim göğüs kafesimden çıkacakmışcasına atıyordu. Bunu kim yaptıysa onu yaşatmayacaktım. Dakikalar sonrasında başta poyraz ve bulut olmak üzere sağlık çalışanları evi doldurmuştu. Arel,akasya ve anne babamı hızla ambulansa aldılar.

"Kanarya iyi misin? Yüzün kireç gibi. Kendine gel lütfen. Geldiğimizden beri ölü gibisin!"

"İyi değilim poyraz! Onlara bir şey olursa ne yaparım ben! Hepsi,hepsi vurulmuş!
Benim yüzümden benim!"

Hıçkırıklarım kan dolu odayı doldurduğunda bulut'un sarılması üzerine kendimi ona yasladım.

"Ağlama lider. Onlara hiç bir şey olmayacak. Bunu yapanları da bulup diri diri gömeceğiz seninle."

"Ya olursa? Onlar benim 25 senelik tüm hayatım!"

"Olmayacak güzelim. En iyi doktorlar şuan merkezde. Korkma, sen koskoca Kanarya Güneri'sin."

Bulutun kollarından ayrılıp göz yaşlarımı sildim.

"Gidelim."

.............

Aradan 4 saat geçmişti. Hepsi en iyi doktorların başlarında olduğu ameliyatlara alınmıştı. Merkezde bir hastaneyi aratmayacak düzeyde bir kat vardı burası bir kez daha işimize fazlasıyla yarıyordu.. Saatlerdir hiç bir odadan doktor çıkmamıştı ve Saatler ilerledikçe oturduğum yerde sinir krizi geçiriyordum. Akasya'nın ameliyatının olduğu odadan çıkan doktorun üzerine hızla yerimden kalkıp doktorun yanına ulaştım. Koridorun bir köşesinde oturmuş olan bulut ve poyrazda hızla yerlerinden kalkmıştı.

"Durumu nasıl?"

"Karnından vurulmuş. Neyse ki hiç bir organına isabet etmemiş. Sadece kaslarında bir kaç sıkıntı vardı. Hayati tehlikesi yok her şey stabil. Uyandığında ağrıları olacak. Onun dışında ucuz kurtulmuş."