PASSERINE (But Turkish Version)

Bölüm-2 Carillon Çanları gibi

Özet:

"Ona bana baktığın gibi bakıyorsun ve bununla ne yapacağımı bilmiyorum."

Babamın bakışı Wilbur'u koltuğuna sabitledi,vücudunun ağrısından bile daha fazla. Tommy bile -küçük kardeşlerin yaptığı gibi- ağabeyinin mutlak sessizlik gerektiren türden bir belada olduğunu hissederek sessizliğe bürünmüştü.

"Peki sana nasıl bakıyorum, Wil?" Diye sordu babası.

//

Wilbur ziyaretçiyle ne yapacağını bilemedi.Ya da gezginle.Artık her neyse.

Babası onunla birlikte bahçeye inmişti ve Wilbur onun üzgün olduğunu görebiliyordu. Sebebin ziyaretçi mi yoksa başka bir şey mi olduğunu bilmiyordu.Ya da başka biri de olabilirdi.

Babası,Wilbur ve Tommy'ye, "Resmi bir giriş yapılması gerekiyor," demişti. "Bu Technoblade. Eski bir arkadaş. Sana bir süre ders verecek, Wilbur."

Wilbur adama bakmış, sonunda onu yumuşak sabah ışığında görmüştü. Technoblade.Tommy haklıydı,bu oldukça aptal bir isimdi. Ve bu ismi Wilbur daha önce duymuştu, ama nerede olduğundan emin değildi.

Uzun boylu ve zayıftı ve büyük olasılıkla Wilbur'dan birkaç yaş büyüktü. O da onun gibi giyinmişti, Tommy'nin onu her zaman yaşlı bir adam gibi gösterdiğini söylediği kabarık kollu elbise.Technoblade'in sol kulağında, babamın boynuna altın bir zincirle taktığına benzer bir zümrüt küpe asılıydı ve elbise gömleğinin altına sıkışmıştı.O da bir tür kraliyet ailesi miydi?

Babasının Wilbur'a bahsetmeye zahmet etmediği yabancı bir prens mi yoksa uzak bir kuzen mi? Babası birçok sır saklardı; bu sadece milyonlarcasının içinden sadece biri olabilirdi.

Technoblade Wilbur'a bir bakış atmış, başını sallamış ve onlardan ayrılmadan önce "Şafakta başlayacağız" demişti.

Wilbur arkasından şaşkın şaşkın bakmıştı. "Ne…?"

Babası yüzündeki gülümsemeyi saklamak için mücadele etmişti. "Bu senin için Wilbur"

Şimdi yemek salonunda oturuyorlardı, her biri kendi düşüncelerine dalmıştı - kimin dinleyip dinlemediğine bakılmaksızın düşünceleri her zaman ağzından çıkması gereken Tommy dışında.

“—ve Wilbur bana çelme taktı ama çok çabuk kalktım,gördün değil mi baba? Baba? değil mi?”

“Gördüm, gördüm” dedi babası dalgın dalgın. Sanki evrenin sırlarını saklıyormuş gibi, yarısı yenmiş tabağına bakıyordu. Wilbur bunu sadece annesinin boş koltuğuna bakmamak için yaptığını varsayıyordu.

Yemeklerini gitgide daha sıklıkla yatak odasında yiyordu.Tommy henüz fark etmemişti ama Wilbur fark etti. Wilbur her zaman farkederdi.

"Ve bu Techno denen adam, biraz tuhaf biri, değil mi? Beni de eğitecek mi?Wilbur gibi şafakta uyanmak zorunda mıyım?”

Wilbur yüzünü buruşturdu. "Lütfen bana hatırlatma Tommy."

Tommy masanın karşısından ona dil çıkardı. "Başka planların yok gibi. Eminim yine okumaya devam edeceksin.” Kendi kendine dramatik bir şekilde işaret etti. “Ben,kendi adıma,Bay Technoblade'in koruması altında olmayı çok istiyorum,isminin aptallığı kadar çok.”

İkisi de babalarına döndü - biri parlak bir beklentiyle, diğeri ise hastalıklı bir merakla.

Babaları,Tommy'nin saçlarını karıştırmadan önce sevgiyle iç çekti. "Özür dilerim ufaklık. Belki senin için başka birini bulabiliriz. Kaptanın istekli olacağına eminim-”