*ding ding*
Y/n: Δικό μου!
Είπα και σηκώθηκα από το τραπέζι της κουζίνας όπου τρώγαμε.
Πήγα το άρπαξα από το δωμάτιο μας και άνοιξα το μύνημα sms όσο επέστρεφα στην κουζίνα.
"Unknown
Για αυτήν την ομαδική εργασία σου στέλνω. Πότε θα ήθελες να βρεθούμε?"Ε-?
Y/n: Ε??
Jm: Τι?Είπε με μπουκωμένο το στόμα.
Y/n: Πως βρήκε τον αριθμό μου..
Ψιθύρισα κοιτώντας ξανά και ξανά το μύνημα.
Jm: Τι συνέβη?
Είπε πλέον με άδειο το στόμα.
Έκατσα στο τραπέζι και έκλεισα το κινητό μου.
Να του πω?
Σαν κατάσκοπος που είναι ίσως με βοηθήσει.
Αλλά και πάλι..
Σιγά μην του ζητήσω και χάρη.
Y/n: Τίποτα.
Τσίμπησα μια μπουκιά από τα φασολάκια μου και έμεινα να κοιτάω το πιάτο μου για να αποφύγω την μάζα του.
{...}
Να του στείλω πίσω να τελειώνουμε?
Αλλά και πάλι..
Πως το βρήκε-
Άρπαξα το κινητό μου και έκατσα στο γραφείο μου προσεκτικά.
"Πως βρήκες το κινητό μου?"
Δεν άργησε πολύ να πάρω πίσω ειδοποίηση.
"Έχω τους τρόπους μου. Τι λες για την εργασία?"
Τι τ ρ ο π ο ι
"Εμ.. Πρέπει να την παραδώσουμε σύντομα.. θέλεις σήμερα να τελειώνουμε?"
"Φυσικά, σπίτι σου στις 6 αντίο!"
Ε? Τι? Μισό κάτσε?
Πως ξέρει την οδό μου??
Μπρα??
Την ξέρει ή θα μαντέψει??
"Εμ- ξέρεις που μένω?"
"Ά.. εμ όχι λάθος μου- που?"
Χμ...
"Y/h/l"
(=Your house's location)
"Τέλεια τα λέμε!"
Ουφ.
Ή είναι χαζός..
YOU ARE READING
𝑺𝒑𝒚 // 𝑷𝑱𝑴 [✓]
Fanfiction«Τσ, τι είσαι τέλος πάντων??» «Κατάσκοπος, μωρό μου» \ / \ / ★ ΥΒΡΙΣΤΙΚΌ ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΟ ★ ★ ΣΚΗΝΈΣ 16+ ★ Lee y/n. Ο πιο απλός άνθρωπος που υπάρχει. Μια μαθήτρια μόλις πανεπιστημίου που μετακομίζει για την σχολή της. Park Jimin. Ένας... Ελκυστικός κατάσ...