DÜŞMAN YÂRİM (BxB)

37.Bölüm

İyi okumalar

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Salih
"Ee anlat artık ne konuştunuz o gün Çetin'le?" diye sordu Kenan. Kesinlikle unutmuyordu. Göğsünden doğruldum ve bir bağdaş kurarak oturdum, büyük minderde. O da uzun oturuyordu ama ben toparlanınca, o da toparlandı.

"Bak şimdi. Çetin birine aşık olmuş. Bunun için yardım istedi benden." dedim. Kaşları havalandı şaşkınlıkla.

"Çetin birine aşık mı olmuş? Kime aşık olmuş? Ayrıca neden Mustafa'dan yardım istemedi ki? Kankası o sonuçta." dedi.

"Ben de öyle dedim. Ama Mustafa ona yardım edemezmiş. Çünkü aşık olduğu kişi erkek ve benim yakından tanıdığım biri olunca, yardım için bana gelmesi daha mantıklı." dedim. Anlamadığını bakışlarından anlayabiliyordum ama o yine de dile getirdi.

"Anlamadım kime aşık bu çocuk?" diye sordu.

"Atilla abiye aşık olmuş." dedim. Yüzünde, az öncekinden daha da şaşkın bir ifade belirdi. Benim ilk duyduğumda olduğu gibi.

"Yuh! Atilla'ya mı?" diye sordu. Başımla onayladım.

"Hı hım. Hangi ara ve nasıl oldu ben de bilmiyorum? Çetin, Atilla abiye cidden aşık. İşte bugün de onu kıskandı falan." dedim.

"Ve senden yardım istiyor?" diye sordu Kenan. Başımla onayladım yavaşça.

"Hı hım. Evet ama nasıl yapacağımı bile bilmiyorum." dedim.

"Vay bee. Çetin ve Atilla ha? Kırk yıl düşünsem aklıma gelmez. Kimler kimlerle beraber?" dedi, son cümlesinde gülerek. Ben de güldüm istemsizce.

"Değil mi? Kimler kimlerle beraber. Biz gelir miydik aklına? Resmen düşmanlıktan, sevgiliye evrildik." dedim gülümseyerek. Yüzündeki sırıtış gülümsemeye dönüştü ve cevap verdi.

"Yani, benim aklıma gelirdi. Hepsini tamamen seni tavlamak için yaptım." dedi. Kaşlarım şaşkınlıkla havalandı.

"Ha? Nasıl yani?" diye sordum. Oturduğu yerde, sanki çok uzağımda duruyor gibi biraz daha yaklaştı.

"Aslında başından beri sen ilgimi çekiyordun. Ben de senin ilgini çekebilmek için, Çetin'den hoşlandığımı sanmanı sağladım. Anca bu şekilde çekebilirdim dikkatini." dedi.

"S-sen ciddi misin?" dedim. Epey şaşırmıştım çünkü ben bizi başından beri düşman sanıyordum... Değilmişiz...

"Tabi ki ciddiyim. Yoksa ne diye seninle uğraşayım o kadar? Eğer gerçekten Çetin'den hoşlanıyor olsaydım, gider ona söylerdim. Kabul ederse eder, etmezse yoluma bakardım." dedi.

"Çok adisin Kenan ya." dedim sitemle. Yüzünde, gülmekle gülmemek arası bir ifade belirdi.

"Niye adi oldum şimdi?" diye sordu. Yakasından tuttum ve şaşkınca bana bakmaya başladı.

"Madem benden hoşlanıyordun, neden gelip söylemedin?" dedim. Elini yüzüme çıkarıp yanağıma yerleştirdi.

"Çünkü benden nefret ediyordun. Önce ilgini tamamen kendime çekmem gerekiyordu sevgilim." dedi, son kelimede fısıldayarak. Bir şey diyemeden, dudaklarına baktım. Elim, yakasını bırakıp boynuna, oradan da ensesine kaydı. Saç diplerini okşarken cevap verdim.

"O zamanlarda dahi ilgimi çektiğini inkar etmeyeceğim. Ama şu da bir gerçek ki, şu son iki aydır, düşündüğüm tek şey sensin." dedim kısık çıkan sesimle. Kenan'ın titrek nefesini dudaklarımda hissedince, ne kadar yakınlaştığımızı farkettim. Birbirimiz için mıknatıstan farkımız yoktu. "Sana çok aşığım Kenan." dedim ve arasında milim kalan dudaklarımız, aşkla birleşti.

Eveeet, yolun sonu görünüyor gibi ha?

İki bölüm sonra final düşünüyorum. Eğer isterseniz, Çetin ve Atilla için ayrı bir kurgu yazabilirim. Düşüncelerinizi buraya yazarsanız çok sevinirim.

Yorumlarınızı bekliyorum

Sizleri öpüyorum 💋